Σημαντική ήταν η συμμετοχή στην πορεία που έγινε στην Ξάνθη για την τρίτη επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Σημαντική όμως είναι και η στάση που έχει επιδείξει η μητέρα του δολοφονημένου μουσικού σε αυτά τα τρία χρόνια, που χαρακτηρίζονται από παλλινωδίες σε δικαστικό επίπεδο με αποτέλεσμα σήμερα να μην έχει αποδοθεί ακόμη δικαιοσύνη για το φόνο από τους νεοναζί αλλά και τις συνθήκες που τον επέτρεψαν…
Σημαντικές και οι δηλώσεις της όμως όπως η πολύ πρόσφατη πως οι ψηφοφόροι της Χ.Α. ήξεραν και ξέρουν ότι ψηφίζουν δολοφόνους. Και συμφωνούμε απόλυτα ότι δεν είναι ούτε “εξαπατημένοι”, ούτε “δήθεν αντισυστημικοί”. Γνωρίζουν πολύ καλά λοιπόν ότι ψηφίζουν εγκληματική συμμορία, εγκρίνουν τις μεθόδους τους, τις επιθέσεις, τις δολοφονίες και όλη αυτή τη δράση..
Για αυτό και ο αρχηγός τους αναλαμβάνει την ευθύνη της δολοφονίας, για να τους υπενθυμίζει ότι διευθύνει αυτή τη συμμορία με αυτά τα χαρακτηριστικά… Και χειρότεροι από τους κυνικά ιδιοτελείς νεοέλληνες που τους ψηφίζουν είναι αυτοί που τους ξεπλένουν μηντιακά, ειδικά τοπικά, αποδεχόμενοι ότι τα συμφέροντά τους ταυτίζονται. Και ο νοών νοείτο…
Ο φωτισμός στο δρόμο από την Ξάνθη προς την Πανεπιστημιούπολη των Κιμμερίων παραμένει προβληματικός, όπως αναφέρουν αρκετοί κάτοικοι της περιοχής. Και όπως σημειώνουν είναι ένας δρόμος που, ουσιαστικά, είναι μέρος του αστικού ιστού και τον περπατάνε καθημερινά εκατοντάδες φοιτητές αλλά και άλλοι πολίτες. Και μάλιστα, τον περπατάνε όλες τις ώρες της ημέρας, ακόμη και τις μεταμεσονύκτιες. Έτσι ζητούν και προτείνουν – και δεν έχουν άδικο- να βελτιωθούν οι συνθήκες φωτισμού για να είναι ακόμη περισσότερο ασφαλής.
Και μια και μιλάμε για βιώσιμη αστική ανάπτυξη και έχουμε την εβδομάδα κινητικότητας, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι αυτή αποδεικνύεται στην πράξη και όχι στις γιορτές. Αυτός ο μικρός ποδηλατόδρομος προς τα Κιμμέρια, αποδείχτηκε όλα αυτά τα χρόνια πολύτιμος για όλη την κοινωνία, για πολλούς λόγους και τον χρησιμοποιούν καθημερινά πάρα πολλοί πολίτες όλων των ηλικιών.
Αλλά τίποτε άλλο ουσιαστικό (πέρα από κάποιες λωρίδες για να καταστήσουν κάποια έργα επιλέξιμα για χρηματοδότηση) δεν έχει γίνει. Ούτε σχεδιασμός υπήρξε, ούτε συνειδητή προσπάθεια για να ενθαρρυνθεί η βιώσιμη αστική κίνητικότητα και να γίνουν πράγματα αυτονόητα που σε προηγμένες κοινωνίες έχουν επιλυθεί 20 και 30 χρόνια πριν. Όταν προκαλέσαμε μια δημόσια κινητοποίηση και διαμαρτυρία για τους ποδηλατόδρομους κάποιοι ενοχλήθηκαν. Η κατάσταση όμως παραμένει ή ίδια, 7 χρόνια μετά…
H αναπάντεχη αποκάλυψη για όσα συνέβησαν με τους δύο δημοσιογράφους στη Ν. Υόρκη, εκ πρώτης όψεως, που θα μπορούσε να είναι σενάριο σε χιουμοριστικά site. Αν ευσταθούν οι ενδείξεις ότι οι δημοσιογράφοι επιχειρούσαν να κατασκευάσουν ένα σενάριο είδησης, μάλλον έγιναν το επίκεντρο μιας φαιδρής ιστορίας, μιας ακόμη πολύ ντροπιαστικής υπόθεσης για τη δημοσιογραφία. (Μετά από την αποκάλυψη η αποστολή του Υπουργού Επικρατείας προφανώς και άνοιξε σαμπάνιες, αλλά δεν υπήρχε κάποιος να καταγράψει σε ποιο δωμάτιο χρεώθηκαν…)
Ένας συμπολίτης μας, ο Γρηγόρης Λαμπάκης, κατάφερε να τερματίσει ένα πολύ φημισμένο αγώνα στις ιταλικές Άλπεις μετά από 7 μέρες προσπάθειας. Είναι μια ακόμη σημαντική διάκριση για κάποιο ξανθιώτη αθλητή που μαρτυρά και μια επίπονη προετοιμασία, πέρα από ένα εξαντλητικό και υπεράνθρωπο αγώνα.
Όλη αυτή η τεράστια δραστηριότητα που έχει αναπτυχθεί στην Ξάνθη στους αγώνες δρόμου αλλά και σε άλλους αθλητικούς τομείς όπως το ποδήλατο έχουν δώσει ώθηση σε ανθρώπους της περιοχής να ξαναγνωρίσουν τον αθλητισμό με άλλο πρίσμα και σε όλες τις ηλικίες. Όχι ως μάχη για επιτυχίες μόνο αλλά και με την έννοια της προσωπικής υπέρβασης και επίτευξης στόχων, μέσα από μια υγιή αθλητική διαδικασία. Και αυτό είναι εξαιρετικό !
