Στο επίκεντρο της κριτικής βρέθηκε από τους «συντηρητικούς» κύκλους της περιοχής, τις τελευταίες μέρες ο Δήμαρχος Τοπείρου εξαιτίας της υπερβολικά εγκάρδιας υποδοχής του στον Τούρκο Πρόξενο και τον Αχμέτ Μέτε, που προσφώνησε ως “Σοφολογιότατο Μουφτή”, παρέχοντας πλήρη πολιτική νομιμοποίηση, καθώς τον βουλευτή Χ. Ζεϊμπέκ, τους τρεις ανθρώπους που συνήθως οι “πατριώτες” περνούν “γενιές δεκατέσσερις”.
Η ενόχληση βέβαια είναι πρόσκαιρη (και αναγκαστική καθώς το βίντεο έχει κυκλοφορήσει εδώ και 15 μέρες περίπου) και δεν συνιστά κάποια σύγκρουση. Απλώς επιβεβαιώνει τον πολιτικό αμοραλισμό που επικρατεί σε ένα κομμάτι του πολιτικού συστήματος καθώς ο Δήμαρχος του μοναδικού Δήμου που έχει δεχτεί τη Χ.Α. στο Δημαρχείο (!) κινείται στην αντίθετη και κατεύθυνση καταρρίπτει όλες τις «κόκκινες γραμμές» του “πατριωτικού” χώρου αγκαλιάζοντας αυτούς που συνήθως “πυροβολούν” οι συγκεκριμένοι.
Υπάρχουν όμως κόκκινες γραμμές; Mάλλον όχι αφού η εκλογή είναι το υπέρτατο αγαθό και με κάθε μέσο. Οι ίδιοι που κατηγορούν άλλους πολιτικούς χώρους για την εύνοια της μειονοτικής ψήφου, είναι οι ίδιοι που εκλιπαρούν για αυτή την ψήφο και απλώς κατηγορούν όσους καταφέρνουν να την έχουν. Το είδαμε άλλωστε πρόσφατα και σε εμφύλιες μονομαχίες του συντηρητικού χώρου.
Άρα λοιπόν, μετά τη χλιαρή επίθεση για την «άγαρμπη» προσέγγιση του Προξένου και του Α. Μετέ, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Οι εθνικοπατριωτικές κορώνες θα επανέλθουν για λαϊκή κατανάλωση και οι “εύκολοι στόχοι” θα επανέλθουν στο επίκεντρο των επιθέσεων. Η φράση “γεμίσαμε πατριώτες” που αποδίδεται ως σχόλιο στον Θ. Μίχογλου, είναι ίσως σωστή αλλά θα ταίριαζε περισσότερο στις πολιτικές δυνάμεις που το επαναλαμβάνουν εδώ και χρόνια. Ίσως είναι υπαινιγμός για τους συνεργάτες του, “πατριώτες”, που φρόντισαν να διαρρεύσουν το βίντεο αν και οι ίδιοι έχουν κάνει χειρότερα…
Έντιμο είναι βέβαια κάποιος να προσεγγίζει τα μειονοτικά ζητήματα με πολιτικά χαρακτηριστικά καθώς τα προβλήματα είναι σοβαρά. Αυτό όμως προφανώς δεν έχει συμβεί εδώ ενώ αν στη θέση του Θ. Μίχογλου βρισκόταν κάποιος με άλλες πολιτικές απόψεις, ήδη θα είχαμε σωρεία ανακοινώσεων καταδίκης και λυσσαλέες αντιδράσεις. Γιατί για το παλιό πολιτικό σύστημα χρησιμοποιεί πάντα διαφορετικές γλώσσες για τα διαφορετικά ακροατήρια της πλειονότητας και της μειονότητας, με αρκετή υποκρισία. Νηφάλιες φωνές προφανώς υπάρχουν και στο συντηρητικό χώρο αλλά, δυστυχώς, δεν πλειοψηφούν.
Άρα η υπόκλιση του Δημάρχου Τοπείρου στους τρεις πιο σημαντικούς παράγοντες της μειονότητας είναι απλώς μια μικρή γκάφα που δεν ήταν προετοιμασμένος να υποστηρίξει γιατί δεν γνώριζε ότι βιντεοσκοπείται. Εντάσσεται στην κατηγορία όσων “γίνονται και δεν λέγονται” σε αντίθεση με τη επίσημη ρητορική που ακολουθεί τη λογική όσων “λέγονται αλλά δεν γίνονται”. Άρα δεν υπάρχει κάποια έκπληξη ούτε για την υποδοχή στον Κύρνο, ούτε για τα υπερβολικά ανοίγματά του στο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως “και με τον αστυφύλαξ και με το χωροφύλαξ” δεν γίνεται…
