Οι Σωκράτης Ξυνίδης και Γιώργος Πεταλωτής ήταν οι πρώην βουλευτές της περιοχής που βρέθηκαν τελικά στο “reunion” του Σαββάτου στην εκδήλωση που συγκάλεσε η Φώφη Γεννηματά στο Caravel, αφού πλέον η συμφωνία του Κινήματος, οδηγεί τα στελέχη του ΓΑΠ στη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Αυτό βέβαια, γίνεται δεκτό με ανάμικτα συναισθήματα από τα στελέχη της βάσης του αλλά η πολιτική είναι και υποχωρήσεις, όταν υπάρχει ένας μεγάλος στόχος.
Είναι λίγο οξύμωρο να επιστρέφει ως φιλοξενούμενος στο ΠΑΣΟΚ ο γιος του ιδρυτή του και πρώην Πρόεδρος και Πρωθυπουργός αλλά αυτό σημαίνει ότι το δικό του εγχείρημά που φορτίστηκε με “αντιβενιζελικό” πρόσημο δεν είχε την ανάλογη επιτυχία. Και θα έχουν την ίδια επίδοση όσοι και όσο δεν θέλουν να αντιληφθούν ότι η χώρα και οι πολίτες δεν κρεμάστηκαν ποτέ από το παλιό πολιτικό σύστημα (παρόλο που το μεταχειρίστηκαν) και δεν ενθουσιάζονται από όσους ξεκινούν την ανάλυσή τους με τη φράση “όταν ήμουν εγώ…”
Βέβαια τόσο λόγω πολιτικής κληρονομιάς, όσο και λόγω πολυετούς εξουσίας, αυτοί οι πολιτικοί χώροι δεν έχουν την κουλτούρα των συνεργασιών όπως συμβαίνει με την Αριστερά (που έχει άλλες παθογένειες) αλλά εδραίωσαν την παρουσία τους από τη σκοπιά του ισχυρού μιλώντας για συνεργασίες “πάνω στο άλογο” όταν μπορούσαν να λεηλατούν όλους τους χώρους. Και είναι ένα παιχνίδι της μοίρας ότι είναι ο Τσίπρας είναι αυτός που ορίζει με παραπλήσιους όρους σήμερα το πολιτικό παιχνίδι, όταν αρχίζει η κουβέντα για την κεντροαριστερά, αντιστρέφοντας τους ρόλους.
Θετικές είναι οι εξελίξεις που αφορούν στον καθηγητή του Μειονοτικού Γυμνασίου με το σχολείο να υποχρεώνεται να συνεχίσει τη συνεργασία του. Το ζήτημα ίσως και να διογκώθηκε υπερβολικά, ίσως και να ιδεολογικοποιήθηκε επίσης αδικαιολόγητα από ακραίους κύκλους που πανηγυρίζουν επειδή πηδούν κάτω από τον πήχυ σε μια υπόθεση που ελάχιστα τους αφορά.
Και όλοι παραλείπουν, εκτός από την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών, ότι το ζήτημα λύθηκε χάρη στο νόμο 4359/16 για την ιδιωτική εκπαίδευση που ψήφισε ο -κατασυκοφαντημένος από τους ίδιους- Ν. Φίλης και αντικατέστησε προηγούμενα εκτρώματα για την εποπτεία των ιδιωτικών σχολείων. Έτσι για να μην παραλείπονται οι άβολες λεπτομέρειες που αποτελούν την ουσία του προβλήματος από όσους πανηγύριζαν για την εκπαραθύρωση Φίλη, εντός και εκτός του κυβερνητικού σχήματος.
Τέλος επειδή ο Καθηγητής φέρεται να βρέθηκε σε δυσμένεια εξαιτίας των πολιτικοθρησκευτικών του απόψεων, θα πρέπει όσοι προσπαθούν να ψελίσουν διάφορα ότι το ζήτημα των δημοκρατικών ελευθεριών δεν είναι a la carte συνθήκη για να μπαίνει στο βολικό δίπολο του εργαλειακού αντιτουρκισμού αλλά σημαίνει ότι με βάση την ίδια επιχειρηματολογία οφείλουν οι ίδιοι που τώρα κατηγορούν το μειονοτικό Γυμνάσιο, να υποστηρίζουν ανοιχτά τη μη έκδοση των 8 αξιωματικών στην Τουρκία, για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Επίσης, αφού είναι τόσο ένθερμοι υποστηρικτές (πρόσκαιροι) του καθηγητή, θα πρέπει να ερίζουν υπέρ της ελευθερίας του να εκφράζει όλες του τις απόψεις, ακόμη και αυτές περί του αυτοπροσδιορισμού του. Ουπς…
