Για πρώτη φορά μετά τα γεγονότα του Νοέμβρη με τα εγκαίνια της ΧΑ στην Ξάνθη, με βίντεο που ανάρτησε ο αντιεξουσιαστικός χώρος, μεταδίδει πλάνα που τραβήχτηκαν από τις γραμμές του, στη διάρκεια των επεισοδίων που σημειώθηκαν, και κάνει μια πρώτη δημόσια τοποθέτηση για όσα συνέβησαν. Αναφέρουν ότι στόχος τους δεν ήταν οι υλικές καταστροφές, όπως μεταδόθηκε από τα ΜΜΕ τα οποία κατηγορούν, αλλά στο στόχαστρό τους ήταν η Αστυνομία, τα μέλη της ΧΑ και όσοι τους ανέχοντα, συνοπτικά.
Βέβαια, άσχετα με το γεγονός ότι επέλεξαν να μην έχουν οποιαδήποτε σχέση με την πορεία που προηγήθηκε, και αφού είναι και ξεκάθαρο ότι έχουν χαώδεις διαφορές με τις δυνάμεις και το πλαίσιο που τέθηκε στην κινητοποίηση εκείνης της ημέρας, προφανές είναι ότι οι συγκρούσεις που ακολούθησαν την πορεία εξυπηρετούν το αφήγημα όλων όσων κατηγορούν στα κείμενά τους. Όλων όσων χτίζουν βολικές στερεοτυπικές εικόνες για να “ξεπλύνουν” τους νεοναζί. Βέβαια, όταν βουλευτές έχουν πέσει σε αυτή την παγίδα, ποιος μπορεί να κατηγορήσει τον αντιεξουσιαστικό χώρο.
Η Άγγελα Μέρκελ, με πια περίεργη δήλωση ρίχνει νερό στο μύλο του AFD ή χαϊδεύει αυτιά στο εκλογικό της κοινό, λέγοντας πως θα ήταν μεγάλο πλήγμα αν ο δράστης της επίθεσης στο Βερολίνο ήταν πρόσφυγας. Η απάντηση είναι πως αν του βομβάρδισε το σπίτι η Δύση, προφανώς πρόσφυγας θα είναι…
Οι αλλαγές που σχεδιάζονται στις Πανελλαδικές Εξετάσεις έχουν μια πολύ λογική παιδαγωγική βάση άλλα έναν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο. Προφανώς πρόκειται για προσαρμογή σε πιο προηγμένα εκπαιδευτικά συστήματα, τα οποία όμως προϋποθέτουν, πιο προηγμένες διαδικασίες και εδραιωμένες αντιλήψεις καθώς και δικλείδες ασφαλείας, βασισμένες σε άλλα κοινωνικά μοντέλα.
Για να είμαστε πιο ακριβείς, ο θεσμός των Πανελλαδικών Εξετάσεων έχει δαιμονοποιηθεί για το γεγονός ότι τα σχολεία έγιναν εξεταστικά κέντρα (υπεραπλουστευμένο αν σκεφτεί κανείς τι προηγείται της τρίτης Λυκείου). Είναι όμως ταυτόχρονα το μόνο σύστημα στη νεότερη Ελλάδα που είναι αποδεδειγμένα και κοινώς αποδεκτό ως αδιάβλητο και άρα εξασφαλίζει ίσους όρους ανάμεσα σε όλους τους υποψήφιους, σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, σε ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση, ακόμη και με τις στρεβλώσεις και την παρα-παιδεία που προκαλεί.
Ο κίνδυνος λοιπόν είναι να πληγεί αυτός ο χαρακτήρας και να αποκτήσει η πρόσβαση στο ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο ταξικό πρόσημο. Και θα γίνει αν δοθεί η δυνατότητα (που υπήρχε τις δεκαετίες του ΄80 και του ’90 στην τεχνική εκπαίδευση) σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, να μετατραπούν σε μεσίτες που θα εμπορεύονται “εισιτήρια” στα πανεπιστήμια. Και ακόμη χειρότερα αν έφερνε αυτή τη λογική της συναλλαγής και μέσα στο δημόσιο σχολείο, με καταστροφικές συνέπειες . Άρα πριν φτάσουμε στην αλλαγή του συστήματος εισαγωγής, που είναι αναγκαία, πρέπει να εξασφαλιστεί η ισότιμη πρόσβαση για όλους τους πολίτες αλλά και η συναίνεση πως -και- αυτό το σύστημα δεν θα γίνει λάστιχο στα χέρια της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας.
