Ο Δήμος έχασε, μέσα από τη μοριοδότηση, το πρόγραμμα βιώσιμης αστικής ανάπτυξης και, ενδεχομένως, θα προσφύγει με ένσταση, χωρίς πάντως ιδιαίτερες ελπίδες, πλην της περίπτωσης να ανεβεί ο προϋπολογισμός και να ενταχθούν και άλλες προτάσεις. Η αλήθεια είναι πάντως ότι αν μιλάμε για 8,6 εκατ. ευρώ των Ελλήνων φορολογουμένων και βλέποντας τις προτάσεις της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης σε σχέση με αυτή της Ξάνθης, συμφωνήσαμε και εμείς ότι εκεί θα αξιοποιηθούν καλύτερα.
Μπορεί κάποια εποχή, ορισμένα πράγματα να ήταν πολύ εύκολα, αλλά όταν τα χρήματα λιγοστεύουν, πρέπει όλοι να είναι πιο σοβαροί. Με αναπλάσεις λίγων δρόμων ή ποδηλατόδρομους (όχι ως στρατηγική επιλογή αλλά ως εργαλείο για την επιλεξιμότητα των έργων) ή ένταξη του Παλιού Δημαρχείου που ήδη είχε χρηματοδοτηθεί από το ίδιο πρόγραμμα δεν είναι εύκολο, ούτε δίκαιο να στερήσουμε τους πόρους από αυτούς που ήταν προετοιμασμένοι για πιο σοβαρά έργα. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι ο Δήμος της Ξάνθης που ενέταξε με μεγάλη βιασύνη στο παρελθόν τον περιβόητο ποδηλατόδρομο των 200 μέτρων, «στη μέση του πουθενά», με προϋπολογισμό 500.000 ευρώ…
Πρακτικά ποδηλαδόδρομος δεν είναι κάτι παραπάνω από λίγο τσιμέντο και λίγη μπογιά,μερικές φορές μόνο μπογιά, άρα δεν χρειάζεται καν έργο, αλλά ένας εργάτης με ένα δοχείο εποξειδικού χρώματος, αν το θέσουμε απλοϊκά. Ούτε καν αυτό σε πολλές περιπτώσεις. Οι ποδηλατόδρος δεν είναι θέμα χρημάτων ή χρωμάτων αλλά θέμα θέλησης. Αν κάποιος θέλει να εντάξει το ποδήλατο στην πόλη ως μέσο βιώσιμης αστικής κινητικότητας, αρκεί μόνο να το θελήσει. Όπως το θέλησαν αυτοί που το έβαλαν στην ατζέντα της πόλης, όταν η παρακμή της πόλης τους θεωρούσε γραφικούς και ζητούσε αμάξια παντού. Αλλά τώρα τους εκδικείται η αναπόδραστη εξέλιξη.
Αν έχουμε παρατηρήσει σωστά, φαίνεται ότι το ρόλο της «αγγαρείας» ως συνοδοί στο τουριστικό τρενάκι του Δήμου, αναλαμβάνουν κάποια από τα πιο καταρτισμένα στελέχη του Δήμου, δηλαδή τα στελέχη που έχουν πτυχία, μεταπτυχιακά και ανώτερη μόρφωση και αυτό προκαλεί αλγεινή εντύπωση. Και είναι λάθος γιατί αν τα στελέχη που πρέπει να έχουν επιτελικό και ουσιαστικό ρόλο στο σχεδιασμό κάνουν τους συνοδούς στο τρενάκι, δεν προξενεί εντύπωση αν ο Δήμος είναι πίσω σε προτάσεις και ετοιμότητα και χάνει έργα εκατομμυρίων όπως η Βιώσιμη Αστική Ανάπτυξη.
Είναι αλήθεια ότι στο σύνολο της δημόσιας διοίκησης κυριαρχούν τα στελέχη μέσης και κατώτερης μόρφωσης καθώς αυτό ήταν το παλαιοκομματικό και πελατειακό μοντέλο επιλογής προσωπικού. Αυτά είναι όμως παρελθόν και δεν αφαιρούν κάτι από τη σήμασία των εργαζομένων που δουλεύουν τίμια και προσφέρουν στα καθήκοντα που τους ανατίθενται και με τις δυνάμεις που έχουν. Το πρόβλημα στη διοίκηση είναι ότι δεν υπάρχει ποτέ κοινός νους ώστε τα στελέχη να αξιοποιούνται αποτελεσματικά και να ασκούν καθήκοντα, ανάλογα των γνώσεών και των δεξιοτήτων τους. Αυτό ήταν πάντα το πρόβλημα.
Και επειδή, ο Δήμος βρέθηκε σήμερα στο στόχαστρο, να μην παραλείψουμε να επισημάνουμε ως θετικές τις προσπάθειες που γίνονται τα τελευταία χρόνια για να δημιουργηθεί χριστουγεννιάτικο κλίμα στην πόλη με εκδηλώσεις και χρώμα. Μπορεί να υπάρχουν γκρίνιες για όσους αναλαμβάνουν να διεκπεραιώσουν τις επιλογές της δημοτικής αρχής, μπορεί να υπάρχουν πάντα προτάσεις για να γίνει κάτι άλλο ή κάτι διαφορετικό . Πάντα θα υπάρχουν «μπορεί» αλλά ας μην παραβλέπουμε ότι κάτι γίνεται προς τη θετική κατεύθυνση.
Έτσι κι αλλιώς οι γιορτινές μέρες θα κλείσουν με μια ακόμη κωμωδία, μια χιλιοπαιγμένη και άνοστη φάρσα που παίζεται εδώ και δεκαετίες με τους παρακμιακούς λούμπεν της πόλης. Πρόκειται για την διαβόητη αλλαγή του χρόνου στην κεντρική πλατεία, ένα σήριαλ της κακιάς ώρας, που είτε καταλήγει σε γελοιότητα σκυλάδικης αισθητικής, είτε δεν γίνεται ποτέ (βλ. αποκριές). Έτσι δεν υπάρχει λόγος κριτικής αφού αυτοί που αποφασίζουν έχουν ταυτιστεί με την υποκουλτούρα της πόλης, ίσως την εκπροσωπούν κιόλας, άρα μάλλον προσφέρουν γέλιο με την επανάληψη αυτή κάθε χρόνο και με την εισβολή της Αποκριάς μέσα στα Χριστούγεννα. Καλές γιορτές !
