Πολλοί ήταν αυτοί που επικοινώνησαν μαζί μας για να εκφράσουν την ικανοποίησή τους για την υπεράσπιση των ανθρώπων που προσφέρουν στο αθλητισμό και την κοινωνία απέναντι στο συνδικάτο της λάσπης και της παρακμής αυτής της πόλης. Πρόκειται για κάτι εντελώς αυτονόητο καθώς ο Τύπος οφείλει να προβάλλει και να στηρίζει τους ανθρώπους της δημιουργίας, χωρίς υστεροβουλία και να τους προστατεύει από τις επιθέσεις των διεφθαρμένων.
Αλλά, μιας και το έφερε η κουβέντα, δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο θλιβερό περιστατικό αλλά απλώς κάποιο για το οποίο έπρεπε να τοποθετηθούμε. Άλλωστε, μέσα στο πολιτικάντικο γαϊτανάκι της παρακμής, το χαλκείο της λάσπης εκτελεί συμβόλαια εξόντωσης και διασύρει καθημερινά πρόσωπα και υπολήψεις, χυδαιολογεί στο κατώτερο σημείο του ηθικού βόθρου αυτής της κοινωνίας. (δεν ξεπέρασε κανένα όριο, απλώς επαναλαμβάνεται αφού μέχρι πρόσφατα χυδαιολογούσε ακόμη και σε βάρος βαριά άρρωστων).
Όσοι λοιπόν εντέλλουν αυτά τα “συμβόλαια”, συνεργούν πολιτικά στις αθλιότητες που παρακολουθούμε. Αλλά και η σιωπή είναι συνενοχή για πολλούς άλλους, να μην ξεχνιόμαστε γιατί δικαιώνουν τις κατηγορίες του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ ότι όταν μέσα στο χώρο της ΝΔ διαγκωνίζονται για τα πολιτικά τους συμφέροντα, φροντίζουν από μόνοι τους να κοινοποιούν ανήκουστες κατηγορίες μεταξύ αλλήλων…
Και ίσως είναι η ώρα για την παράταξη αυτή να περιθωριοποιήσει όσους τη λυμαίνονται και έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης στο σοκ των τελευταίων εκλογών, αφού την εκφράζουν σχεδόν επίσημα. (Στη μία πλευρά τρεις βουλευτές και μια νομαρχιακή στεγάζονται στο ίδιο γραφείο και στην απέναντι πλευρά, κάποιοι έχουν φτάσει μέχρι και στα κρεβάτια των άλλων, στην προσπάθειά τους να τους εξοντώσουν)
Στο θέμα του Leader, παρά τις ανησυχίες, φαίνεται ότι συμμετοχή της Ξάνθης στην αύξηση του Μετοχικού Κεφαλαίου της ΑΝΡΟ προχωρά χωρίς προβλήματα, όπως αναφέρει και το χθεσινό ρεπορτάζ του Xanthi2.gr Σε ένα θέμα που υπάρχει σε υψηλό επίπεδο συνεργασία χωρίς κομματικές ή προσωπικές σκοπιμότητες, θα ήταν κρίμα μια τοπική παραφωνία ή ανασφάλεια, να ανατρέψει την κατάσταση.
Μέσα στον πανικό και τις κόντρες που προκαλεί ο θάνατος του Φιντέλ Κάστρο και η παρουσία του Πρωθυπουργού, διαπιστώσαμε ότι, ανάμεσα σε άλλα υπάρχει και μια ευαισθησία στον κόσμο του συνταγματικού τόξου για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διακρίσεις σε βάρος της ΛΟΑΤ κοινότητας (που δεν την είδαμε πάντως όταν η χώρα συνομιλούσε με τον Καντάφι και άλλους “δημοκράτες”). Αυτό σημαίνει ότι θα υπάρχουν και άλλοι σύμμαχοι στους αγώνες που κάνουν εναντίον των διακρίσεων διάφορες συλλογικότητες, που μέχρι σήμερα χαρακτηρίζονται από τους ίδιους “γραφικές”…
Όπως έχουμε πει πολλές φορές η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει αμέτρητες αφορμές για να δεχθεί κριτική αλλά η αντιπολίτευση συνηθίζει να επιλέγει τις λάθος αφορμές που παράγουν στείρα κριτική. Κάπως έτσι τις τελευταίες μέρες στο στόχαστρο βρέθηκε ο Γ. Μηλιός, που ανέλαβε τη θέση του Προέδρου του Φεστιβάλ Αθηνών, ως “βολεμένος” κλπ (ενώ οι προκάτοχοί του δεν ήταν), αλλά κανείς δεν φρόντισε να υπενθυμίσει ότι η θέση του είναι άμισθη και ότι ο ίδιος ανήκει στους επικριτές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Η σωστή συζήτηση, και αυτή έλειψε, θα ήταν από όσους θα ήθελαν να μάθουν αν ένας οικονομολόγος έχει τα ουσιαστικά προσόντα για τη θέση αυτή αλλά η συζήτηση χάθηκε μέσα στις σκοπιμότητες και δεν θα το μάθουμε ποτέ.
