Ο απόηχος από τη δίκη της ΕΑΠΑΞ είναι προφανώς σοκαριστικός. Και αυτό γιατί η ποινή που επιβλήθηκε είναι εξοντωτική. Είναι αυτό που λέγεται πως “εξαντλήθηκε” η αυστηρότητα του δικαστηρίου και έκανε αίσθηση καθώς δις ισόβια έχουν επιβληθεί σε στυγνούς εγκληματίες και όχι σε τέτοιες περιπτώσεις υπεξαιρέσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ένοχοι των μεγαλύτερων πολιτικών σκανδάλων όπως Τσοχατζόπουλος και Παπαγεωργόπουλος με εξόχως μεγαλύτερα ποσά, δεν καταδικάστηκαν με τέτοιες ποινές.
Και επειδή δεν πρόκειται για την κεντρική πολιτική σκηνή αλλά για μια μικρή κοινωνία μια τέτοια ποινή έχει πολύ πιο επώδυνο αντίκτυπο. Άλλωστε, ακόμη και σεσημασμένοι απατεώνες που ρήμαξαν οικογένειες και ανθρώπους στην περιοχή, μετά βίας μπήκαν στη φυλακή και αυτό θα είναι για μερικά χρόνια. Από την οπτική αυτή το κοινό περί δικαίου αίσθημα δεν ικανοποιείται αλλά από την άλλη πλευρά, ο Εισαγγελέας της έδρας στην αγόρευσή του (όπου πρότεινε ισόβια και για τους δύο κατηγορούμενους) υποστήριξε ότι στα χρόνια της κρίσης επιβάλλεται αυστηρότητα όταν πρόκειται για πολιτικούς.
Από την πλευρά της οικογένειας του Θεολόγου Καλαϊτζή, φαίνεται ότι υπάρχουν πικρίες για διάφορους παράγοντες και ακούγονται κάποια πράγματα για την αντιπολίτευση που ανέδειξε το θέμα – πάντως ο έλεγχος των οικονομικών επιθεωρητών προέκυψε από άλλο γεγονός- για την προηγούμενη δημοτική αρχή στο Δήμο που δεν εκκαθάρισε έγκαιρα την επιχείρηση αλλά ίσως και για τη νυν δημοτική αρχή, που φέρεται να είχε υποσχεθεί κάποια πράγματα ως προς την ανάληψη των χρεών και για αυτό υποστηρίχθηκε προεκλογικά από την οικογένεια, όπως φέρεται να αναφέρει η πλευρά Καλαϊτζή.
Και εδώ υπεισέρχεται όμως ο ξεκάθαρος πολιτικός χαρακτήρας της δίκης. Ο καταδικασθείς υπήρξε από τους μακροβιότερους δημοτικούς συμβούλους, Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου επί σειρά ετών και Αντιδήμαρχος αλλά επίσης πρώην Πρόεδρος της ΝΟΔΕ ΝΔ, στέλεχος με πολιτική ταυτότητα, εκτός όλων των άλλων. Αυτό δεν είναι άσχετο με την υπόθεση της ΕΑΠΑΞ, δεν είναι στο περιθώριο και κομίζει πολιτικό στίγμα.
Είναι η εταιρία που η ίδια η δημοτική αρχή χαρακτήριζε “αμαρτωλή” και δικαίως. Η εταιρία που σύμφωνα με δηλώσεις κάποιων (και την αντίληψη που έχει εδραιωθεί απόλυτα) είχε ως αντικείμενο να “ενοικιάζει” εργαζόμενους στο Δήμο Ξάνθης ώστε να δημιουργεί γενιές μονιμοποιήσεων (αυτό είναι μια υπόθεση προς διερεύνηση από μόνη της με πολύ μεγαλύτερο πολιτικό βάρος) καθώς και να διεξαγάγει “προεκλογικές εκστρατείες”. Αυτό είναι κατά τη γνώμη μας το μείζον ηθικό ζήτημα της υπόθεσης και, με αυτή τη συλλογιστική, οι περισσότεροι θεωρούν ότι είναι μια βολική υπεραπλούστευση να υποστηρίξει κάποιος πως τα χρήματα που φέρεται να υπεξαιρέθηκαν, κατέληξαν σε τσέπες και ούτε η επιφάνεια του κατηγορούμενου συνηγορούσε σε κάτι τέτοιο.
Ως προς το ανθρώπινο σκέλος της υπόθεσης είναι σαφές ότι είναι υπερβολικά άδικο και παράταιρο να αποδίδεται -αλλά και για τον ίδιο που το αναλαμβάνει- όλο το βάρος της υπόθεσης που προφανώς και θα έπρεπε να επιμεριστεί. Με λίγα λόγια η ποινή ίσως αντιπροσωπεύει και το γεγονός ότι στο ακροατήριο και στην κοινωνία δεν αναδείχτηκε ο ρόλος της ΕΑΠΑΞ στο Δήμο Ξάνθης και άρα η ηθική απαξία των αδικημάτων και της ουσίας της υπόθεσης, είναι αναντίστοιχη με τη βαρύτητα της ποινής και ο καταδικασθείς παίζει το ρόλο του αποδιοπομπαίου, ανεξήγητα κατά την άποψή μας. Ίσως λοιπόν ενόψει Εφετείου η απόφαση αυτή να προτρέπει σε αλλαγή στάσης.
Την υπόθεση ερευνήσαμε από την αρχή και θυμόμαστε ότι όταν αποκαλύψαμε πως το πόρισμα των Οικονομικών Επιθεωρητών (τους οποίους όλοι αγνοούσαν) που τότε διαβιβάστηκε στην Εισαγγελία, περιελάμβανε κακουργηματικές κατηγορίες, οι περισσότεροι είχαν επιχειρήσει να το αμφισβητήσουν, παρότι η έρευνα έφτασε μέχρι τους συντάκτες. Ο ίδιος ο κατηγορούμενος προσέγγιζε πιο νηφάλια την υπόθεση και ως νομικός αντιλαμβανόταν τη βαρύτητα. Κανείς όμως, ούτε εμείς ούτε οι εμπλεκόμενοι, θα μπορούσαν να φανταστούν αυτή την κατάληξη.
