Η ανακοίνωση των γονέων του 1ου Δημοτικού Σχολείου, με τρόπο νηφάλιο πλην ουσιαστικό, έστειλε ένα πολύ ξεκάθαρο μήνυμα που φροντίσαμε να φτάσει σε όλη τη χώρα. Ένα μήνυμα στους υπανθρώπους που βάζουν αλυσίδες στα σχολεία για να μην φοιτήσουν προσφυγόπουλα, στους ρατσιστές που κρύβονται στη διπλανή πόρτα και εκδηλώνουν αυτές τις συμπεριφορές, όχι μόνο βάσει ιδεολογικής νοσηρότητας αλλά και λόγω προσωπικής ανασφάλειας και συνδρόμων που εκδηλώνει ο νεοέλληνας με πολλές αφορμές.
Στην Ομοσπονδία Επαγγελματιών, μετά την αποχώρηση Μπατζακίδη, είχαμε αναπλήρωση και την αναμενόμενη ανάδειξη της Μ. Τσιακίρογλου στη θέση της Προέδρου. Στην πόλη που οι φορείς χαρακτηρίζονται “μαγαζάκια”, μπορούν και να κληρονομούνται… Καλή επιτυχία πάντως σε όλους.
Με το θάνατο του δικτάτορα Παττακού κλείνει και το τελευταίο κεφάλαιο της χούντας, αυτής της κτηνωδίας αλλά και της εθνικής τραγωδίας που απέφερε. Και για να μην έχουμε αυταπάτες, μοναρχία και συνταγματικές εκτροπές (με την αμέριστη βοήθεια των ξένων δυνάμεων) είναι συνυφασμένες σε πρόσωπα και πρακτικές με όλες τις τραγωδίες του ελληνισμού, τον περασμένο αιώνα. Για να μην ξεχνιόμαστε…
Και παρότι ο Παττακός έγινε δέκτης εντυπωσιακής επιείκειας από τη μεταπολιτευτική και δημοκρατική Ελλάδα, υπήρξε τόσο αμενατόητος διώκτης της συνταγματικής τάξης και των αγωνιστών της δημοκρατίας, που κέρδισε μετά από μεγάλη προσπάθεια τον πανηγυρισμό μεγάλης μερίδας Ελλήνων την ημέρα του θανάτου του. Στους ελάχιστους νοσταλγούς που έχουν απομείνει αφιερώνεται αυτό το αφιέρωμα στο θάνατο του πλέον γραφικού από τους πρωταγωνιστές της ιλαροτραγωδίας. (κοινός παρονομαστής σε όλες τις τραγωδίες του 20ου αιώνα ότι όλοι οι πρωταγωνιστές που επιβλήθηκαν ήταν εμφανώς γελοίοι και αναξιοπρεπείς)
Και αφού η συζήτηση είναι δικαστική αυτές τις μέρες, δεν μπορούμε να μην επιχειρήσουμε την ανατομία μιας σουρεάλ είδησης. “Αποδοκίμασαν τον Πρόεδρο του ΣτΕ στην Πλατεία Κολωνακίου” ήταν ο τίτλος , αν και από μόνος του αρκεί για να μπει στο πάνθεον της αξιοπιστίας (προερχόμενος από ραδιοφωνικό χορατό) Το ερώτημα όμως είναι: Ποιοι τον αποδοκίμασαν και πως αναγνώρισαν ότι είναι ο -παγκοσμίως άγνωστος ως πρόσωπο- Πρόεδρος του ΣτΕ .
Αλλά, κυρίως, ποιος είχε την ιδιοφυή σύλληψη ότι η υποτιθέμενη αποδοκιμασία ενός δικαστικού στην Πλατεία Κολωνακίου, μπορεί να εκφράσει κάποια κοινωνική δυσαρέσκεια ή να έχει αντικυβερνητική χροιά. Μάλλον το αντίθετο αφού το να αντίκειται κάποιος στα συμφέροντα της πλατείας Κολωνακίιου, προφανώς περιποιεί έπαινο. Η “δημοσιογραφία” με την οπτική του Da Capo συνεχίζει τον αυτοεξευτελισμό της…
