To θέμα των ρατσιστικών δηλώσεων του Δημάρχου Ωραιοκάστρου -που δεν είναι μια “άτυχη στιγμή” αλλά προφανώς μια συνειδητά ακραία πολιτική στάση- είναι ένα “εύκολο” θέμα για να το αναδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ σε θέμα αιχμής απέναντι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στο πλαίσιο της γενικότερης κατακραυγής και η παράταξη του Δημ. Συμβουλίου Ξάνθης που πρόσκειται στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ επιτίθεται στη δημοτική αρχή για την ατυχή σύμπτωση της υπογραφής μνημονίου την ημέρα που αποκαλυπτόταν στο πανελλήνιο η δράση του Δημάρχου Ωραιοκάστρου.
Αυτό δεν σημαίνει ότι το κόμμα της Ν.Δ. είναι ένα κόμμα που πλειοψειφούν ακροδεξιές αντιλήψεις. Απλώς είναι ένα κόμμα όπου ο αρχηγός δεν θέλει ή δεν είναι ακόμη αρκετά ισχυρός για να αναστρέψει μια υπερσυντηρητική πορεία που είχε ξεκινήσει επί Σαμαρά. Αλλά κυρίως επειδή σε αυτή την κρίσιμη στιγμή που η εκλογική βάση έχει παγιωθεί οριακά κοντά στο 30% , αδυνατεί να αποβάλει αυτά τα στοιχεία – σε επίπεδο στελεχιακό αλλά και σε επίπεδο βάσης- που ήταν πάντα μειοψηφία αλλά υπαρκτή, μέσα στο κόμμα. Σε εποχές με πιο ισχυρή ηγεσία και μεγαλύτερα ποσοστά, όταν το κόμμα αναζητούσε το “μεσαίο χώρο”, οι απόψεις και τα πρόσωπα που τις εξέφραζαν αποβάλλονταν ενώ όσοι έμεναν “στο μαντρί” ήταν αναγκασμένοι να σιωπούν.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι – και το έχουμε επαναλάβει- ότι οι δυνάμεις που εκφράζουν το κέντρο ή – θεωρητικά- την κεντροαριστερά σιωπούν μπροστά σε αυτά τα γεγονότα, σε αυτές τις απόψεις. Και η ανοχή αυτή όπως και η συχνή ταύτιση με τη ρητορική της ΝΔ, είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει το κέντρο σε Τσίπρα, κυρίως, αλλά και Μητσοτάκη. Γιατί αν κάποιος αναλύσει τα εκλογικά αποτελέσματα του τελευταίου αιώνα στην Ελλάδα -που συχνά δεν συμβάδιζαν με τις κυβερνήσεις- θα αθροίζει τις συντηρητικές δυνάμεις πάντα κάτω από το 50%…
Πάντως οι ακροδεξιές και ρατσιστικές φωνές που εκμεταλλεύονται την κρίση του προσφυγικού στην Ελλάδα δεν μπορούν να καλύψουν και τα σοβαρά προβλήματα διαχείρισης που υπήρξαν από την πρώτη στιγμή και συνεχίζονται για την κυβέρνηση. Είχαμε γράψει στο τέλος του Αυγούστου με αφορμή το Athens Refugee Lab ότι οι μέρες που οι καταυλισμοί θα καίγονται δεν είναι μακριά και πράγματι δεν ήταν. Ως προς την Ευρώπη, εκεί ήδη οι μεγάλες δυνάμεις πληρώνουν πολιτικά την αδυναμία τους να εφαρμόσουν οποιαδήποτε πολιτική, εγκλωβισμένες στην εμμονή της δημοσιονομικής πειθαρχίας που θεωρεί όλα τα υπόλοιπα ζητήματα ασήμαντα.
Το σκάνδαλο της “περούκας” φαίνεται να ανταποκρίνεται ακριβώς στη φαιδρή αλλά και επικίνδυνη εικόνα που δόθηκε από τις πρώτες ώρες και στο τηλεγράφημα του ΑΠΕ. Δημοσιογραφικά είναι ένας απερίγραπτος εξευτελισμός που, πρακτικά, είναι πιθανό να σβήσει από το χάρτη τους πρωταγωνιστές. Αλλά πολιτικά επίσης, πέρα από τη φαιδρότητα του θέματος, η ουσία δείχνει προσπάθεια να κατασκευαστεί μια ψευδής είδηση που στόχευε στο “ηθικό πλεονέκτημα” του πρωταγωνιστή υπουργού των τηλεοπτικών αδειών και αυτό δεν έχει απαντηθεί από πουθενά. Δεν έχει απαντηθεί δηλαδή από τους δύο σταθμούς για λογαριασμό των οποίων ήταν εκεί. Σίγουρα πάντως ήταν μια επικοινωνιακή ανάσα για την κυβέρνηση.
Εκεί που συνεχίζεται να δέχεται πίεση η κυβέρνηση είναι για τις τηλεοπτικές άδειες και την περίπτωση Καλογρίτσα. Βέβαια το κοινό έχει εκπαιδευτεί πλέον και περιμένει τις πραγματικές διαστάσεις του θέματος όταν θα “κάτσει η σκόνη” της υπόθεσης ενώ συντριπτικά έχει ταχθεί υπέρ της αλλαγής σκηνικού. Αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι η πλευρά Καλογρίτσα πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ, οι επιθέσεις των υπολοίπων μαρτυρούν μια αντίληψη ότι η ενημέρωση πρέπει να μονοπωλείται από όσους πρόσκειται στη ΝΔ (έχοντας γιγαντωθεί με θαλασσοδάνεια και αρκετή διαπλοκή). Το τοπίο που είχαμε μέχρι σήμερα είναι γνωστό, τώρα θα δοκιμαστεί και το νέο, που ευγγελίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και πεδινοί, εκτός από τους ορεινούς Δήμους της Ξάνθης συμπεριλαμβάνονται στις μειονεκτικές περιοχές, οι κάτοικοι των οποίων δικαιούνται το επίδομα μέχρι 600 ευρώ. Πρόκειται για τις πρώην κοινότητες Αβδηρων, Διομήδειας, Εξοχής, Ευμοίρου, Μαγικού Μάνδρας Μυρωδάτου, όπου οι αιτήσεις ξεκίνησαν στα ΚΕΠ, μαζί με αυτές των ΔΕ Σταυρούπολης, του Δήμου Μύκης και των Κιμμερίων.
