Η συμμετοχή στην προσυνεδριακή συνάντηση του ΠΑΣΟΚ, την Κυριακή ήταν μέτρια και ίσως για τα ποσοστά του κόμματος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ελαφρώς ικανοποιητική. Όμως η συζήτηση που έγινε και οι κόντρες που υπήρξαν μαρτυρούν γιατί είναι εδώ το ΠΑΣΟΚ, γιατί είναι εδώ η Ελλάδα.
Πέρα από την αναζήτηση πολιτικής ταυτότητας -που απασχόλησε τα νέα στελέχη με πιο γόνιμη διάθεση- οι κόντρες περιορίστηκαν στα συμφέροντα που έχει ή δεν έχει κάποιος στο ΠΑΣΟΚ, για το αν κάποιος βολεύτηκε ή δεν βολεύτηκε από το ΠΑΣΟΚ (μάλλον για το ποιος βολεύτηκε περισσότερο ή λιγότερο ήταν αλλά τέλoς πάντων…) και σε άλλα ευτελή κριτήρια που φαίνεταi να τέμνουν οριζόντια τη βάση του ΠΑΣΟΚ, αυτούς δηλαδή που δεν έφυγαν και είναι ακόμη εκεί ως στελεχιακό δυναμικό (αν και μερικούς τους έχουμε συναντήσει και σε συνευρέσεις του ΣΥΡΙΖΑ…!)
Ήταν προφανές λοιπόν ότι το διακύβευμα για αρκετούς από τους παριστάμενους ήταν οι προσωπικές διαδρομές, ο παραγοντισμός και τα συμφέροντα και με αυτό ως γνώμονα κάποιοι συνεχίζουν να επιζούν εξαντλώντας το απόθεμα εξουσίας από τη συμμετοχή στην τριμερή συγκυβέρνηση, ένα αντάλλαγμα για να συντηρείται ο Α. Σαμαράς στην Πρωθυπουργία.
Αυτός είναι και ο προφανής λόγος που το ΠΑΣΟΚ έφτασε στα μονοψήφια ποσοστά. Σε μια αναφορά του ο Βασίλης Τσολακίδης είπε πως πληρώνει την αποτυχία του να εγκαθιδρύσει κράτος δικαίου ενώ για δομικά υλικά που πρέπει να είναι νέα και με διαφορετικά χαρακτηριστικά μίλησε ο Δημήτρης Σαλτούρος. Ορθές και οι δύο απόψεις γιατί είναι προφανές ότι πριν από το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε το φαύλο κράτος, το οποίο αλληλεπιδρούσε με τα κόμματα εξουσίας και έφτασε τη χώρα στο σημερινό σημείο (και δεν μας έχει εγκαταλείψει ακόμη)
Αν λοιπόν η βάση που έχει εναπομείνει στο ΠΑΣΟΚ πορεύεται ακόμη με αυτές τις λογικές νομής της εξουσίας και των συμφερόντων, είναι προφανές ότι οδηγείται στον πλήρη αφανισμό. Αν μια νέα σκέψη, όχι ασύνδετη όμως από τον τρόπο που θα πολιτεύεται εντός ή εκτός της συγκυβέρνησης και των επιλογών της, καταφέρει να προκύψει μέσα από τη βάση, τότε έχει ελπίδες να διασωθεί, ακόμη και αν έχουν γίνει σοβαρά λάθη στρατηγικής. Αλλά με το λογική αυτή που αποτυπώνεται στα «εσωτερικά» , το Συνέδριο που έρχεται οδεύει σε μια αγχωμένη επιβεβαίωση της παρουσίας Βενιζέλου στην αρχηγία – άρρηκτα δεμένη με την επιβίωση της κυβέρνησης. Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται σοκ και αλλαγή φυσιογνωμίας, αν θέλει να επιζήσει.
Δεν πρέπει να διαφεύγει από κανέναν ότι η μεγαλύτερη μεταστροφή των πολιτών στις δυνάμεις της Αριστεράς, που καταγράφηκε στις πρόσφατες εκλογές, δεν κατάφερε να επηρεάσει δημιουργικά το πολιτικό σκηνικό αλλά, αντίθετα, οδήγησε στην πιο νεοφιλελεύθερη και σκληρή δεξιά κυβέρνηση στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Άρα η βούληση του κόσμου για κάτι πιο ήπιο, ευαίσθητο και, κυρίως, πιο δίκαιο (και όχι σώνει και καλά για την Αριστερά, δεν είναι αυτό το διακύβευμα για τον πολίτη) θα συντρίψει όλες τις δυνάμεις που θα επιμείνουν να λειτουργούν παλαιοκομματικά.
Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com
ΥΓ (εκτός θέματος)
H ζωή επιφυλάσσει δυσάρεστες και ευχάριστες εκπλήξεις, τίτλους αρχής και τίτλους τέλους. Άλλοτε ευχάριστα και άλλοτε δυσάρεστα τα γεγονότα, όλα πρέπει να έχουν μέσα τους το στοιχείο της ελπίδας και της προσπάθειας για κάθε νέα σελίδα. Μπροστά λοιπόν…
