Σύμφωνα με ανακοίνωση της Νομαρχιακής Ξάνθης:

Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν τον Μάη του 2022 από την στιγμή που η Ξάνθη, ένα προπύργιο του συντηρητισμού, πήρε την προοδευτική στροφή, εκλέγοντας για πρώτη φορά αριστερό βουλευτή τον Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, απεγνωσμένη και ταλαιπωρημένη από την διάλυση της παραγωγικής της βάσης, την αύξηση της ανεργίας, την έλλειψη οράματος και προοπτικής για έναν τόπο, που κάποτε έσφυζε από ζωή. Μια άκρως πολιτική απόφαση, που όπως αποδεικνύεται όλα αυτά τα χρόνια, δεν ήταν αποτέλεσμα ψήφου διαμαρτυρίας, αλλά συνειδητή επιλογή την οποία οι Ξανθιώτες κάνουν ξανά και ξανά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, εδώ στην ακριτική Θράκη, όλα αυτά τα χρόνια στέκεται με συνέπεια και ευθύνη απέναντι στους πολίτες, πέρα από κόμματα και ιδεολογίες, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι η καθημερινότητα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί «ολιστικά» αλλά χρειάζεται ρήξεις τις οποίες απέδειξε ότι και θέλει και μπορεί να κάνει. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις ήρθε πρώτο κόμμα και μάλιστα σε ένα ασφυκτικά ελεγχόμενο περιβάλλον. Ίσως γιατί οι Ξανθιώτες έζησαν στο πετσί τους τις πολιτικές που έκλεισαν εν μια νυκτί τα συνεταιριστικά εργοστάσια, που έβαλαν λουκέτο στην ΕΒΖ, παρά τα …χτυπήματα των χεριών στο τραπέζι, που αποδιάρθρωσαν την αγροτική παραγωγή, που αποδυνάμωσαν την υγεία και την παιδεία στο νομό. Απέρριψαν τις πολιτικές που ήθελαν πιστούς υπηκόους και όχι συνειδητούς ψηφοφόρους, την πολιτική των ρουσφετιών που επιχείρησαν να δημιουργήσουν «στρατούς», εκμεταλλευόμενοι τον φόβο της ανεργίας, τις πολιτικές των γραφείων με τις λίστες των ευνοημένων και των δυνητικά ελεγχόμενων, τις λογικές των «κατόπιν ενεργειών μου».

Δέκα χρόνια τώρα η Ξάνθη αντιστέκεται σε όλες αυτές τις παθογένειες που οδήγησαν την χώρα στον γκρεμό, πληρώνοντας κι αυτή το βαρύ τίμημα, όπως όλη η Ελλάδα. Με μόνη διαφορά ότι αυτός ο τόπος απέδειξε ότι αρνείται να σκύψει το κεφάλι, αρνείται να διαπραγματευθεί τις έννοιες της Δημοκρατίας, της Αξιοπρέπειας, το Δικαίωμα στην Εργασία, στην Υγεία, στην Παιδεία, αρνείται να διαπραγματευθεί την Ισονομία και την Ισοπολιτεία. Γιατί κάθε βήμα προς τα πίσω σε κάθε μια από αυτές τις αδιαπραγμάτευτες έννοιες είναι ένα βήμα που συμπαρασύρει όλη την Κοινωνία. Άλλωστε αυτός ο τόπος έχει βαθιά δημοκρατική παράδοση, η οποία έστω και αν τελούσε εν υπνώσει, ήρθε η ώρα να εκφραστεί μέσα από την ελπίδα που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.

Μια ελπίδα που άναψε και πάλι την φλόγα της ανατροπής ενάντια σε όλα αυτά που ευτέλισαν την κάθε αξία.

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, αυτός ο τόπος, όπως απέδειξε και στις εσωκομματικές εκλογές, στρέφει και πάλι την ελπίδα του προς τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αρνούμενος λογικές των φθηνών εργατικών χεριών, ως δέλεαρ για προσέλκυση επενδύσεων, λογικές πως το πόσο βγάζει κανείς δεν έχει καμία αξία. Αρνείται να ταυτιστεί με έναν πρωθυπουργό που βρίσκεται μονίμως σε διακοπές και το διατρανώνει με κάθε ευκαιρία, δηλώνοντας πως ακόμα και αν δεν πληρώνεστε καλά, «υπάρχει πάντα στην Ελλάδα ένας μηχανισμός υποστήριξης, οικογένεια, φίλοι, που κάνουν τη ζωή μας εδώ πιο εύκολη και πιο ευχάριστη».

Μόνο που αυτή η Ελλάδα δεν είναι η δική μας. Είναι η Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Γιατί η δική μας Ελλάδα, η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, είναι αυτή που ξυπνά κάθε πρωί χαράματα για να βγάλει ένα πενιχρό μεροκάματο, που δεν μπορεί να καλύψει ούτε τον λογαριασμό ρεύματος.

Η δική μας Ελλάδα είναι αυτή που αγκομαχά πάνω από την σκαμμένη γη, είναι αυτή που αρχίζει να ψάχνει αξημέρωτα για δουλειά, είναι αυτή που γνωρίζει ότι ο αποκλεισμός του παιδιού της από τα πανεπιστήμια σημαίνει μια ζωή χωρίς ίσες ευκαιρίες, αφού τα ιδιωτικά ιδρύματα είναι απαγορευτικά.

Η δική μας Ελλάδα, η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, είναι η Ελλάδα του μόχθου, της εργασίας, του αγώνα. Του δικού μας αγώνα. Ήρθε η ώρα της ανατροπής.