Eπιφυλάξεις για το σχέδιο παραχώρησης του κτιρίου της Καπναποθήκης “Π” στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής που θεωρεί ότι δεν είναι ώριμο, εκφράζει ο πρώην Πρόεδρος του ΤΕΕ, μέλος της Διοικούσας Αργύρης Πλέσιας μιλώντας στη ΔΕΛΤΑ Τηλεόραση.
Ο γνωστός μελετητής εντοπίζει κενά στην πρόταση για το εμβληματικό κτίριο, που υποβλήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο και τη θεωρεί αποσπασματική σε σχέση με το γενικότερο σχεδιασμό. “Η Παλιά Πόλη και Καπναποθήκες πρέπει να είναι ένας ενιαίος ιστός. Θα ήταν χρήσιμο να κινηθούμε σε ορθολογική τρόπο επανάχρησης και όχι αποσπασματικές παρεμβάσεις.” σημειώνει και προσθέτει ότι τόσο ο Δήμος όσο και η Αρχιτεκτονική γνωρίζουν ότι αυτού του είδους οι παρεμβάσεις πρέπει να έχουν συνολική επίδραση.
Όπως αναφέρει ο Αργύρης Πλέσιας, σχολιάζοντας όσα συζητήθηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο της Ξάνθης για τη συγκεκριμένη υπόθεση, “η λογική να γίνουν όλα τα παλιά κτίρια μουσεία και χώροι πολιτικστικοί έχει πεπερασμένο ορίζοντα” ενώ το ΤΕΕ έχει προτείνει και έχει περάσει στα σχέδια ρυθμιστικού χαρακτήρα στο Επιχειρησιακό Σχέδιο της Περιφέρειας να γίνει κοιτίδα επιχειρηματικότητας, άρα υπάρχει θεσμική εγγραφή ώστε να διατηρήσει τον επαγγελματικό χαρακτήρα που είχε από την κατασκευή της.
Σύμφωνα με τον πρώην Πρόεδρο του ΤΕΕ Θράκης, δεν ήταν ώριμη ως πρόταση, χρειάζεται πάρα πολύ δουλειά και η Αρχιτεκτονική είναι ένας πόλος που μπορεί να προτείνει και να σχεδιάσει την επανάχρηση συνολικά της περιοχής των Καπναποθηκών.
Πιο ρεαλιστική η υλοποίηση ως κτίριο γραφείων και όχι συνάθροισης κοινού
Μάλιστα, όπως σημειώνει, αυτή η κλίμακα των παρεμβάσεων που προαναγγέλονται έχει μια δυσκολία ως προς το γεγονός ότι ως δημόσιο κτίριο συνάθροισης κοινού συγκεντρώνει πολύ υψηλότερες προδιαγραφές ασφαλείας και πολύ μεγαλύτερο κόστος ενώ μια χρήση χώρου γραφείων στο κτίριο της Καπναποθήκης, αλλά και γενικότερα, έχει χαμηλότερο κόστος.
Όπως εκτιμά “η πρόταση δεν ήταν ώριμη, υπήρχαν κενά και φάνηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο” ενώ και χρηματοδοτικά δεν είναι τόσο εύκολο να προχωρήσει και με άμεσες λύσεις αφού έργα αυτού του επιπέδου απαιτούν 8 με 10 χρόνια από τη σύλληψη, τη μελετητική ωρίμανση, την προκήρυξη και τη δημοπράτηση-εκτέλεση.
