Τις προηγούμενες μέρες, η βαρετή ως και θλιβερή επικαιρότητα της πόλης, διαταράχθηκε από την αντιπαράθεση για τον τράπερ FY που επρόκειτο να εμφανιστεί στις ΘΛΕ. Όποια και αν ήταν η εξέλιξη το σίγουρο είναι ότι δεν ακούστηκε ούτε μια σωστή άποψη και δεν έγινε ούτε μια σωστή κίνηση. Όλα πήγαν λάθος…
Λάθος του Δήμου η αμφιλεγόμενη επιλογή: Υπάρχουν νεανικά σχήματα σε αυτό το είδος, που μπορούν να “μιλήσουν” καλύτερα χωρίς να είναι στο φάσμα της τραπ. Υπάρχουν Έλληνες ράπερ με πραγματικά εξαιρετικό στίχο και τεράστια κοινωνική επίδραση στους νέους, όπως ο ΛΕΞ και ο Bloody Hawk (Νίκος Κίτσος) που κάνει μεγάλη καριέρα και είναι… Ξανθιώτης ! Ότι σε μια πόλη 70.000 ανθρώπων, δεν βρέθηκε ένας να το γνωρίζει και να τον προτείνει αλλά όλοι είχαν μια άποψη, είναι αποκαρδιωτικό.
Λάθος της αντιπολίτευσης – και ειδικά της προοδευτικής- ότι προσπάθησε να αντιπολιτευτεί τη δημοτική αρχή με όρους Γυμνασιάρχη του ΄60, κουνώντας το δάχτυλο των “ηθικών αξιών και της διάβρωσης των νέων μας”. (Το κοινό-στόχος της, θα έπρεπε να είναι οι νέοι και μόνο οι νέοι) Υπάρχουν αμέτρητα θέματα για να αντιπολιτευτεί κάποιος τη δημοτική αρχή αλλά όχι αυτό. Θα έπρεπε να εμμείνει στο υπερβολικό κόστος των ΘΛΕ και όχι στις ηθικοπλαστικές ή καλλιτεχνικές αναλύσεις.
Δεύτερο λάθος της δημοτικής αρχής ότι στο τέλος υπέκυψε στις πιέσεις και απέσυρε τη συναυλία. Παρά τις αστοχίες, η ακύρωση ήταν χειρότερη από την ίδια την επιλογή. Ότι η Μητρόπολη αντέδρασε, μετά το θόρυβο που σήκωσαν κάποιοι “τιμητές της ηθικής” δεν σημαίνει τίποτε. Η Μητρόπολη καλά κάνει και αντιδρά από τη σκοπιά της αλλά οι κοινωνίες προχωρούν μπροστά με σύνθεση αλλιώς θα ήταν καταδικασμένες στη συντήρηση. Όλοι κατάπιαν αμάσητους τους Locomondo να τραγουδούν το Σάββατο -και καλά έκαναν- “πίνω μπάφους και παίζω pro”….
Πολύς ο θόρυβος για το Νοσοκομείο τις τελευταίες μέρες. Η κινητοποίηση έχει ένα πολύ βασικό διακύβευμα που είναι η διάσωση ενός πυλώνα για την υγεία και την κοινωνία. Όμως πολλές οι αστοχίες που έχουμε εντοπίσει στον τρόπο που κλιμακώθηκε και οργανώθηκε όλο αυτό. Κυρίως γιατί στο τέλος της ημέρας μοιάζει ένα τόσο σοβαρό ζήτημα να μπαίνει στα καλούπια των προσωπικών αντιπαραθέσεων και τις μεθοδεύσεις τοπικών μηχανισμών και εσωκομματικών ισορροπιών και άρα, να ναρκοθετεί το αποτέλεσμα.
Αυτό αποδεικνύεται και από τον προβληματικό τρόπο που προσεγγίζεται πολιτικά ή μάλλον α-πολίτικα το πρόβλημα. Η ανάλυση του τύπου “όλες οι κυβερνήσεις δεν στήριξαν… αλλά” είναι παρελκυστική, συμψηφιστική και κουτοπόνηρη. Γιατί η κάθε κυβέρνηση των τελευταίων ετών έχει επιδείξει πολύ διαφορετική στάση απέναντι στην Υγεία. Και η νυν κυβέρνηση συνειδητά έχει επιλέξει τη διάλυση του ΕΣΥ και του κοινωνικού κράτους και την παράδοση της Υγείας σε ιδιώτες, δεν το κρύβει. Άρα αν μια κινητοποίηση δεν ξεκινά από αυτή την πολύ ξεκάθαρη πολιτική παραδοχή ως αφετηρία, μοιάζει να βάζει απέναντι πρόσωπα και όχι πολιτικές.