Ο ασφαλτόδρομος τελείωνε στο λιμανάκι των Αβδήρων. Άντε και μέχρι τις κατασκηνώσεις. Δύσκολη η συνέχεια προς την παραλία του Αι Γιάννη. Είχε κομμάτια με άμμο που έβγαινε στον χωματόδρομο. Στα επόμενα χρόνια έγινε ο δρόμος. Πηγαίναμε μέχρι το γραφικό εκκλησάκι. Στην άκρη του βράχου, πλάι στα κύματα. Συχνά είχε αέρηδες. Το μικρό παγκάκι ήταν στον δυτικό τοίχο. Εκεί χτυπούσε ο ήλιος κι ήταν όμορφα. Η θέα πανοραμική. Η ματιά έφτανε απ’ το Φανάρι και μέχρι τη Θάσο.
Στον μικρό κόλπο δίπλα στα βράχια μαζεύαμε μικρά κοχύλια. Τα βάζαμε στην πετονιά και φτιάχναμε αυτοσχέδια καλοκαιρινά κολιέ, για το λαιμό και το χέρι. Σήμερα ο Αι Γιάννης έγινε μια απ’ τις όμορφες καρτ ποστάλ της Ξάνθης. Ευρύτερα η περιοχή χαρακτηρίζεται αρχαιολογική. Τα Άβδηρα έχουν πολλά να φανερώσουν ακόμη….
