Όπως, για να είμαστε δίκαιοι, η καθυστερημένη αντίδραση του Δήμου αργά το βράδυ, με μια ανακοίνωση επίρριψης ευθυνών στον ιδιώτη ανάδοχο, ούτε έλυσε κάποιο πρόβλημα, ούτε έπεισε για τις προθέσεις. Οι ευθύνες σε ένα δημόσιο έργο κοινής ωφέλειας, ποτέ δεν είναι ιδιωτικές αλλά είναι πολιτικές και αποδίδονται σχεδόν αντικειμενικά. Προφανώς στη ΔΕΔΑ που έχει την απόλυτη ευθύνη της επιβλεψης επί μηνες. Και δευτερευόντως στο Δήμο, εφόσον είχε αρκετό χρόνο να φροντίσει ή να απαιτήσει έγκαιρα την αποκατάσταση των δρόμων. Η κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς δεν ανταποκρίνεται ούτε στη νομική ούτε στην πολιτική λογική.
Και για να τα αποδίδουμε όλα σε κάθε επίπεδο: Καλά τα εγκαίνια, οι τυμπανοκρουσίες και οι φωτογραφίες με τον Πρωθυπουργό, καλός ο ενθουσιασμός – πέραν του δέοντος- για τις πρώτες τρύπες της ΔΕΔΑ, καλή η εκμετάλλευση κάθε είδους, αλλά όταν έρχεται ο λογαριασμός, δεν τον στέλνουμε στον -ανώνυμο- ανάδοχο αλλά τον πληρώνουν “ρεφενέ” όσοι πρωταγωνίστησαν τους τελευταίους μήνες σε όλα τα παραπάνω. Όποιοι είναι αυτοί.
Σε αυτό το πλαίσιο φημολογείται ότι η ανάληψη από τον Κυριάκο Παπαδόπουλο της οργανωτικής ηγεσίας του εγχειρήματος έχει ως “μπόνους” σε περίπτωση επιτυχίας, τη θέση του Προέδρου της ΣΕΚΕ καθώς μετά από πολυετή και επιτυχημένη προσφορά, ο Πάνος Ταρενίδης μπορεί να σκέφτεται την αποχώρηση. Έτσι ο πρώην συνεργάτης του Μπάμπη Δημαρχόπουλου οργανώνει ταυτόχρονα τόσο τη δημοτική παράταξη όσο και την εξωστρέφεια της ΣΕΚΕ, η οποία επεκτείνει -ορθά- τις δραστηριότητές της και στην αγροδιατροφή.
Σε ένα άλλο ραντεβού φαίνεται ότι προσεγγίστηκε ο παραιτηθείς δημοτικός σύμβουλος Βασίλης Παπαδόπουλος, σε επίπεδο κορυφής ΣΕΚΕ αυτή τη φορά, αλλά επίσης δεν εγκαταλείπει την σύμπραξη των 4+1. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι εφόσον όλοι αυτοί δεσμεύτηκαν δημόσια, οποιοσδήποτε επιλέξει να φύγει, θα πληρώσει και ένα μίνιμουμ πολιτικό κόστος. Σε δυσκολότερη θέση αυτοί που υπό άλλες συνθήκες και χωρίς εγγυήσεις απο μηχανισμό ηγεσίας, ίσως να μην βρουν ούτε την ψήφο τους στην κάλπη, ως υποψήφιοι σύμβουλοι. Τέλος, οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι στο “άρμα” Κοντού βρίσκονται οι Κώστας Τριανταφυλλίδης και Μαρίνα Παυλίδου, χωρίς όμως κάτι τέτοιο να επιβεβαιώνεται ή να διαψεύδεται.
Αυτή ιδιαίτερα η απώλεια, άφησε μια πολύ πικρή γεύση γιατί ήταν ένας άνθρωπος με καθοριστική συνεισφορά στη γιγάντωση του μεγάλου ΑΟΞ μετά το 1985. Ο Παύλος Καλογιάννης ήταν ένας παράγοντας, βγαλμένος από ιδιαίτερη πάστα. Ίσως ο ικανότερος στην ομάδα που είχε φτιάξει ο μεγάλος Θόδωρος Κοκκάλας, όταν ο ΑΟΞ βρέθηκε στο χειρότερο σημείο της ιστορίας του και όλοι μαζί έκαναν απίστευτα πράγματα.
Μια παρέα από -τότε- σαραντάρηδες ανθρώπους της αγοράς, που έκαναν δουλειά ευρωπαϊκού επιπέδου και συγκέντρωσαν ανθρώπους και αθλητές που άφησαν εποχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο και άλλαξαν την ιστορία της ομάδας και της περιοχής . Όταν είχαν φτάσει αρκετά ψηλά κατάφεραν να παραδώσουν την ΠΑΕ σε ένα ισχυρό οικονομικό παράγοντα και να εγγυηθουν την ομαλή μετάβαση -πολύ σοφά και μελετημένα- όταν οι ανάγκες άρχισαν να ξεπερνούν τις δυνάμεις τους. Είναι αυτό που λέμε “ένα όμορφο ποδοσφαιρικό παραμύθι”.