Ένα ακόμη φρικτό τροχαίο στοίχισε τη ζωή σε δύο νεαρούς ξανθιώτες και ένα καβαλιώτη βιοπαλαιστή, λίγα μέτρα από το σπίτι του την Πέμπτη. Το δυστύχημα στη Γαληψό ήταν σοκαριστικό και οι σκηνές που ακολούθησαν συγκλονιστικές. Ήταν το πολλοστό πολύνεκρο δυστύχημα, που σημειώνεται στην περιοχή στη διάρκεια καταδίωξης ενώ προηγουμένως το όχημα είχε περάσει me 200 χλμ/ώρα από σχολείο την ώρα που σχολούσε…
Και ανέδειξε αυτό που κατ’επανάληψη έχουν επισημάνει άπαντες, ανεξαρτήτως θέσης, ηλικίας, πολιτικής τοποθέτησης και πρέπει να δει η πολιτική ηγεσία: Οι καταδιώξεις σε κατοικημένες περιοχές είναι μια καταστροφική τακτική που πρέπει να σταματήσει. Δεν έχει καμία σημασία ποιος βρίσκεται στο τιμόνι και τι έχει κάνει γιατί η ανθρώπινη ζωή επιβαινόντων, πολιτών και ειδικά παιδιών, που περπατούν αμέριμνοι στο πεζοδρόμιο, είναι το υπέρτατο αγαθό που πρέπει να προστατευτεί. Άλλοι οι ταινίες του χόλιγουντ και άλλο η πραγματικότητα.
Το θέμα της “πρόθεσης” ο ΣΥΡΙΖΑ να κατεβάσει αυτόνομο συνδυασμό στις επόμενες δημοτικές εκλογές στην Ξάνθη ήρθε στην επιφάνεια τις τελευταίες μέρες, μάλλον παρελκυστικά. Ότι τα περισσότερα έγιναν λάθος το 2019 από το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μυστικό αλλά προφανώς αυτά είναι παρελθόν και δεν απασχολούν κάποιον σήμερα. “Συλλογικές διαδικασίες – συλλογικές αποφάσεις” απάντησε ο Στάθης Γιαννακίδης σε σχετική ερώτηση της εφ. “Θράκη” και μάλλον έκλεισε το θέμα οριστικά.
Καθώς, ο πρώην Υφυπουργός είναι αυτός που συνεχίζει να κυριαρχεί στο χώρο και να “τραβάει το κουπί” για το ΣΥΡΙΖΑ τοπικά, οι παρεμβάσεις του το τελευταίο διάστημα εστιάζουν στη διεύρυνση του κόμματος, τον σχεδόν τριπλασιασμό της βάσης του και το νέο μοντέλο λειτουργίας και αντιπολίτευσης. Προφανώς όλα αυτά απαντάνε σε οποιοδήποτε ερώτημα εστιάζει στα μικρά, όπως είναι οι δημοτικές εκλογές, ενώ το focus του ΣΥΡΙΖΑ είναι στη μεγάλη εικόνα.
Στην επιφάνεια ήρθε και πάλι το όνομα του αείμνηστου Κώστα Θανόπουλου, του Νομάρχη που διέσωσε κόντρα σε “θεούς και δαίμονες” κατά τη μεταπολίτευση, τον παραδοσιακό οικισμό και το ίδιο το μέλλον της Ξάνθης που σε άλλη περίπτωση θα ήταν μια φρικτή ασήμαντη επαρχία. Αφορμή το αν θα ονομαστεί ή όχι η αίθουσα συνεδριάσεων της Περιφερειακής Ενότητας με το όνομά του, μετά από πρόταση του Αντιπεριφερειάρχη. (Ας αφήσουμε έξω από αυτή τη συζήτηση την οικογένεια του αείμνηστου Γ. Παυλίδη καθώς δεν είναι το θέμα μας εν προκειμένω)
Το περίεργο με το Νομάρχη της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή είναι ότι κατέκτησε το σεβασμό από όλο τον προοδευτικό και τον αριστερό κόσμο ενώ τον πολέμησε και τον πολεμά, μια μερίδα του συντηρητικού κόσμου, ακόμη και μετά το θάνατό του. Κάπως έτσι, για μια σειρά από λόγους και αντιδράσεις απέτρεψαν ακόμη και αυτή την -ασήμαντη- τιμή στον άνθρωπο που έσωσε την Παλιά Ξάνθη από τα κοράκια της αντιπαροχής και τη χειρότερη εκδοχή του νεοέλληνα.
Αυτά ακριβώς τα κοράκια και θαμώνες του βόθρου της τοπικής κοινωνίας με τα γιγάντια σύνδρομα κατωτερότητας ασίγαστα για πολλές δεκαετίες, βρήκαν την ευκαιρία να ξεσπαθώσουν με αφορμή την υπόθεση. Προφανώς άλλη μια θλιβερή ιστορία μέσα στη γενικότερη κατάντια της τοπικής κοινωνίας ενώ είναι απολύτως ασήμαντο αν θα ονομαστεί μια αίθουσα -κάπου σε ένα κτίριο- με το όνομα του Θανόπουλου εφόσον το πολιτικό προσωπικό της περιοχής, διαχρονικά απέτυχε να τον τιμήσει ουσιαστικά. Παρηγοριά ότι το Δημ. Συμβούλιο πήρε ομόφωνη απόφαση για την τοποθέτηση προτομής, αρκεί βέβαια να την υλοποιήσει.
Οι βρώμικοι λογαριασμοί του παρελθόντος ξεθωριάζουν σταδιακά με το γήρας και το βιολογικό τέλος που μοιραία έρχεται για όσους συνεχίζουν να κουβαλούν το όνειδος του παρελθόντος στο σήμερα. Το έργο του Θανόπουλου και του κάθε ανθρώπου που “είδε μπροστά”, μας επισκιάζει κυριολεκτικά και συμβολικά από την Παλιά Πόλη ως ταυτότητα της Ξάνθης, την οποία γεμίζουν καθημερινά χιλιάδες νέοι της πόλης, παράγοντας το σύγχρονο πολιτισμό μας και ανανεώνοντας την κοινωνία. Ο καθένας επιλέγει με ποιους θα πάει: “Με τις μέλισσες ή με τους λύκους;”
