Ολοκληρώθηκε η διαδικασία των εκλογών και των εγγραφών στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τοπικά και πανελλαδικά. Προφανώς η εκτόξευση των μελών χαρακτηρίζει μια προσωπική επιτυχία του Τσίπρα, ο οποίος προσπαθεί να υπερβεί τις αγκυλώσεις του κομματικού μηχανισμού και να γειωθεί με την κοινωνία. Και μάλιστα ενώ τα νέα μέλη δεν είχαν τη δυνατότητα να ψηφίσουν για την ΚΕ αλλά μόνο τον Πρόεδρο και μοναδικό υποψήφιο, άρα όλη η προσέλευση πιστώνεται προσωπικά στον ίδιο.
Ότι κάποιες οργανώσεις, ανεξαρτήτως στράτευσης στις τάσεις του κόμματος, δεν έχουν συμβάλλει στην ειλικρινή και ουσιαστική διεύρυνση, είναι κάτι που έχει εντοπιστεί. Από την άλλη, μια καλύτερη γεωγραφική κατανομή των εκλογικών τμηματων θα είχε δώσει στον κόσμο τη δυνατότητα να συμμετάσχει ακόμη πιο μαζικά για να εκφραστεί ακόμη πιο αντιπροσωπευτικά η κάθε κοινωνία, μακριά από το κένρο. Και γι΄αυτό και ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε μια εμφανώς προσωπική εκστρατεία από πόλη σε πόλη, αναλαμβάνοντας το ρίσκο και στρέφοντας το ΣΥΡΙΖΑ σε μια πορεία προς τη μαζικοποίηση.
Επιτυχία προφανώς και η επαν-εκλογή Γιαννακίδη στην Κεντρική Επιτροπή, όπου εκλέγεται από το 2016. Αυτή τη φορά όμως με την καθολική εκλογή από τη βάση ανά περιφέρεια και τον εξαιρετικά περιορισμένο αριθμό μελών στην ΑΜΘ η κατάσταση ήταν πολύ πιο δύσκολη, αφού ουσιαστικά διεκδικούσε μία από τις 4 διαθέσιμες θέσεις. Αντίστοιχα, τα αποτελέσματα, οι σταυροδοσίες και οι νέες εγγραφές στην Ξάνθη, καταγράφουν και τις τοπικές δυναμικές που αναπτύσσονται και ο καθένας μπορεί να κάνει τις πολιτικές ερμηνείες του παραπέρα. Καμία έκπληξη πάντως για όσους παρακολουθούν από απόσταση.
Αρκετά ψηλά στην σταυροδοσία βρέθηκε και η Αννέτα Τσελεπή, πρωτοεμφανιζόμενη στα κομματικά, καταγράφοντας μια εντυπωσιακή επίδοση, συμβατή με το συσχετισμό δυνάμεων που καταγράφηκε την Κυριακή. Παράλληλα, η ποσόστωση 50-50% μεταξύ ανδρών στο ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε στην κάλπη ότι δεν είναι επικοινωνιακό τρικ αλλά ουσιαστική πολιτική επιλογή και αυτό μοιραία θα επεκταθεί σε όλο το πολιτικό σύστημα.
Συνεχίζεται η μείωση των εισακτέων για την Πολυτεχνική Σχολή του ΔΠΘ και φέτος. ‘Ηδη έχει προηγηθεί το σοκ της περασμένης χρονιά όταν όχι μόνο μειώθηκε αισθητά ο αριθμός αλλά υπήρξε το πατατράκ της ελάχιστης βάσης εισαγωγής με αποκορύφωμα την Αρχιτεκτονική Ξάνθης που κατέγραψε “μηδέν” εισακτέους εξαιτίας τόσο του υπουργείου όσο και των καταστροφικών χειρισμών των ίδιων των Καθηγητών.
Αυτά είναι ίσως σοβαρό θέμα να ασχοληθεί κανείς γιατί η περιοχή αποψιλώνεται σταθερά από όλες τις δομές της και δεν ανοίγει “μύτη”. Σε άλλες εποχές κάποιοι θα έστηναν λαϊκά δικαστήρια για πολύ μικρότερης σημασίας προβλήματα. (κάποια στιγμή καλό είναι να ανοίξουμε και το θέμα του Αρδευτικού και των μύθων που συνεχίζουν να το συνοδεύουν) Στη τοπική πολιτική κατάσταση, το κλίμα δεν υπήρξε ποτέ τόσο τοξικό, ούτε η εμπιστοσύνη του κόσμου τόσο περιορισμένη. Φυσικά το ενδιαφέρον όλων, όπως συμβαίνει πάντα, εστιάζει στα τοπικά.
Ενδεικτική μια ανάρτηση του Ανέστη Αντωνιάδη από τη δική του οπτική: “Στο Δήμο Ξάνθης δεν ξέρω ποιο είναι το πιο τραγικό, που δείχνει και την τεράστια παρακμή πλέον της ΝΔ στην πόλη και στο Νομό. Το πλήρως αποτυχημένο συνέδριο όπου καλέστηκαν 2.000 άτομα, “τεχνοκρατών”, και ήρθαν τελικά ούτε 200 και κατασπαταλήθηκαν δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να καλύψουμε την ματαιοδοξία των στελεχών της Δημοτικής Αρχής και του Δήμαρχου; Ή τη νεποτιστική ανάληψη ευθύνης για το μέλλον της πόλης, που θα μας σώσει ο “διάδοχος” με τους ίδιους όμως υπαρχηγούς δίπλα του, επί 30 χρόνια δημοτικούς συμβούλους, από τους ομοσταβλούς του στη ΝΔ που μας έχουν καταντήσει στη Περιφέρεια, Δήμο Ρεντίκολο; Πραγματικά σηκώνω τα χέρια ψηλά!”
Από την ανάρτηση βέβαια, προκύπτει και η ειλημμένη -όπως διαρρέεται- απόφαση για κάθοδο στο Δήμο του υιού του Αλέξανδρου Κοντού, Στράτου. Στην πολιτική υπάρχει ένα -αριστερό- θεώρημα ότι κανείς δεν είναι γιος κανενός και καμιά δεν είναι κόρη κανενός αλλά του εαυτού τους. Μέχρι του σημείου που τα παιδιά εμφανίζονται ως παρακολούθημα και υπό την κηδεμονία των πρεσβύτερων και εκεί θολώνει το μήνυμα ανάμεσα στην ανανέωση και το νεποτισμό. Αλλά ας ξεκινήσουμε από την ηγεσία της χώρας, και να συνεχίσουμε την κριτική μας κατεβαίνοντας προς τα κάτω…
Ήταν ένα σοκ η ξαφνική απώλεια του Κώστα Τελμετίδη. Ήταν ένας πολύ αγαπητός επιχειρηματίας και άνθρωπος της “πιάτσας” Καθώς ήταν ένας ακμαιότατος άνθρωπος, πολύ δραστήριος και σε διαρκή κίνηση στην πόλη και τα βουνά αλλά και με πολλές φιλίες, ο θάνατός του έχει στεναχωρήσει πολλούς ξανθιώτες. Ο Κώστας, ήταν ένας περήφανος πόντιος που αγαπούσε υπερβολικά τον τόπο του αλλά φαίνεται ότι το “μαράζι” για την ανεκπλήρωτη ασφαλτόστρωση του δρόμου προς τις τουριστικές κατοικίες 916, τον κατέβαλε.
