Σφοδρή είναι η αντίδραση και από την Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων, για τη απόφαση του Ποινικού Δικαστηρίου για το θανατηφόρο εργατικό ατύχημα στην ΕΛΒΙΖ.

Στην ανακοίνωσή της αναφέρει:

Μετά από 4,5 χρόνια, αμέτρητες αναβολές και διακοπές στις συνεδριάσεις του ποινικού δικαστηρίου, λόγω κυρίως τακτικισμών των συνηγόρων της εργοδοσίας, για το θανατηφόρο εργατικό ατύχημα του Φ. Γριβάκη το 2017, το δικαστήριο (σε μια αστυνομοκρατούμενη αίθουσα) έκρινε πως ο εργοδότης της ΕΛΒΙΖ είναι αθώος (!). Ένα ατύχημα που συνέβη μετά από συντήρηση δεξαμενής συμπυκνωμάτων, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του ο εργαζόμενος μετά από έκρηξη, αλλά σύμφωνα με το δικαστήριο δεν ευθύνεται ο εργοδότης, δεν δόθηκε εντολή απ’ αυτόν και παρουσιάστηκε στην ακροαματική διαδικασία σαν ένα αφεντικό «άγγελο», η ΕΛΒΙΖ σ’ ένα εργασιακό χώρο «παράδεισο», το πιστοποιεί άλλωστε και ο πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων από το Πλατύ Ημαθίας! (τέτοιοι «συνδικαλιστές» δεν έλειψαν ποτέ). 

Τι κι αν οι δικηγόροι της οικογένειας, οι μάρτυρες, εμπειρογνώμονες μηχανικοί, προσκόμισαν αδιάσειστα στοιχεία για την απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες, τις ευθύνες της εργοδοσίας, αλλά και οι μηχανικοί του τμήματος Επιθεώρησης ασφάλειας κι Υγείας (έναν κρατικό φορέα ελέγχου συνθηκών εργασίας) που έκαναν την πραγματογνωμοσύνη για το θανατηφόρο ατύχημα, ήταν κατηγορηματικοί για τις ευθύνες της εργοδοσίας και επέβαλαν διοικητικό πρόστιμο για το συγκεκριμένο ατύχημα, τι κι αν υπήρξε κι άλλο θανατηφόρο εργατικό ατύχημα στο ίδιο ακριβώς εργοστάσιο το 2020.

Η οικογένεια Γριβάκη είναι γεγονός, ότι τάχθηκε απέναντι σε όλη την μεγαλοεργοδοσία της Ξάνθης, πίσω από την ΕΛΒΙΖ ουσιαστικά καθόταν στο σκαμνί και οι υπόλοιποι εργοδότες που έχουν συμβεί εργατικά ατυχήματα θανατηφόρα και μη στις εγκαταστάσεις τους. Στο Εργοτάξιο του ΑΚΤΩΡΑ, στον υποσταθμό της ΔΕΗ, στα ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΘΡΑΚΗΣ, στην ΣΕΚΑΠ, στην E-FOOD κ.α. Έπεσαν όμως σε δύσκολη εποχή, που σε εργασιακούς χώρους οι αγώνες χτυπιούνται, βλ. COSCO, E-FOOD, Πετρέλαια Καβάλας. Η ανάπτυξή τους δεν χωρά καταδικαστικές αποφάσεις για τους εργοδότες, χωρά όμως σακατεμένους και νεκρούς εργάτες, τεράστια ποσοστά κέρδους, σμπαραλαλιασμένα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, που θεμελίωσε ο ν. Χατζηδάκη. 

Η απόφαση του δικαστηρίου είναι μια καθαρά ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ. Δίνει το ελεύθερο και κλείνει το μάτι στην μεγαλοεργοδοσία να συνεχίσει στην ίδια τακτική, να θυσιάζει ζωές στο βωμό των κερδών της, να «παίρνει» κεφάλια, άσχετα με τα εργατικά ατυχήματα, να απολύει εργάτες, όπως οι πρόσφατες στην SUNLIGHT όταν δεν τους κάνει τα χατήρια. Να μετατρέψουν την Θράκη σε μία απέραντη Ειδική Οικονομική Ζώνη, να μην ξεχνάμε παλαιότερους σχεδιασμούς της αστικής τάξης για την περιοχή, τώρα που αναθερμαίνεται και το ενδιαφέρον των «επενδυτών» για την Θράκη με την έκθεση για την ανάπτυξή της. 

4,5 χρόνια μετά, το δικαστήριο αποφάσισε την αθώωση της εργοδοσίας, όταν με μεγάλη ευκολία και μέσα σε λίγες ώρες βγάζει αποφάσεις για να κηρύξει παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες σωματείων κι εργαζόμενων, ή ακόμη και με μεγάλη ευκολία να καταδικάσει συναδέλφους που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Η αστική δικαιοσύνη, είναι στο πλάι και συνέχεια της μεγαλοεργοδοσίας, παίζει συγκεκριμένο ρόλο και δεν είναι ανεξάρτητη.

Η απόφαση αυτή αφορά όλη την εργατική τάξη του Νομού μας. Υποθέσεις για τα εργατικά ατυχήματα όπως του Φ. Γριβάκη, θα δικαιωθούν μέσα από τους αγώνες για δουλειά με δικαιώματα, με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, με αυξήσεις ουσιαστικές στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και όχι τα ψίχουλα που πετάει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, για μέτρα ασφάλειας και υγείας στους εργασιακούς χώρους που πρέπει να αγωνίζονται τα σωματεία και οι εργαζόμενοι, να προλαμβάνουν οι εργοδότες, ώστε να μην φτάνουμε σε θλιβερά γεγονότα και να θρηνούμε θύματα.

Καλούμε τους εργαζόμενους σε συσπείρωση στα σωματεία τους, για την οργάνωση του αγώνα για μια αξιοπρεπή ζωή ενάντια στα σχέδια κυβερνήσεων-εργοδοσίας που δημιουργούν συνθήκες γαλέρας στους εργασιακούς χώρους. 

Η υπόθεση του Φ. Γριβάκη δεν έκλεισε, εκκρεμεί η εκδίκαση του αστικού δικαστηρίου, για εμάς τους εργαζόμενους στην συνείδησή μας, η καταδίκη της εργοδοσίας της ΕΛΒΙΖ είναι δεδομένη. Υποσχόμαστε στην μνήμη του, στον αγώνα της οικογένειας του, αλλά και στην παρακαταθήκη που μας προσφέρουν οι αγώνες που διεξάγονται σε εργασιακούς χώρους σε όλη την Ελλάδα, να δυναμώσουμε αυτόν τον αγώνα, να φέρουμε κι άλλους στις γραμμές μας, ώστε να κερδίσουμε την ζωή που μας αξίζει.