Τον έλεγαν Κώστα Στίγκα. Ήταν απ’ τα Κομνηνά Ξάνθης. Ένας απ’ τους δυο γιους της Κυριακής Στίγκα. Της γυναίκας που το άγαλμα βρίσκεται στην πλατεία του χωριού, ως σύμβολο θυσίας κι αντίστασης. Ο γιος της λοιπόν ήταν αντάρτης, που κρυβόταν στα βουνά. Πάντα τολμηρός και ριψοκίνδυνος. Τον είχαν πιάσει οι Βούλγαροι. Δραπέτευσε πηδώντας απ’ το τρένο και φορώντας ακόμη τις χειροπέδες. Γνώριζε καλά Αγγλικά. Συνεργάστηκε με αξιωματικούς των συμμάχων. Το Βρετανικό κράτος τον τίμησε με το ανώτερο παράσημο. Η τελετή απονομής έγινε σε αίθουσα του ξενοδοχείου “Μεγάλη Βρετανία”. Εκεί ήταν παρών ο βασιλιάς Παύλος, ο στρατηγός Παπάγος κι ο Άγγλος υπουργός εξωτερικών.
Ο Κώστας Στίγκας κατέβηκε στην Αθήνα με δανεικά χρήματα και ξένα δανεικά ρούχα. Όταν πήγε να μπει, ο επικεφαλής της Αστυνομίας του απαγόρευσε την είσοδο, έτσι χωριάτη που τον είδε. Όταν πλησίαζε η ώρα της βράβευσης, ευτυχώς ο Άγγλος τελετάρχης βγήκε έξω στην είσοδο να ρωτήσει μήπως φάνηκε ο Στίγκας. Αυτός τον είδε από το απέναντι πεζοδρόμιο και πετάχτηκε φωνάζοντας παρών ! Τους είπε ότι δεν τον άφηναν να μπει κι έτσι η παρεξήγηση διαλύθηκε. Τιμήθηκε με το παράσημο και μάλιστα ο στρατηγός Παπάγος του πρότεινε να τον κάνουν αξιωματικό στον στρατό. Αυτός όμως ήθελε να τριγυρνά ελεύθερος σε βουνά και δάση. Λάτρευε να κυνηγά αγριογούρουνα (φωτο).
Αργότερα έκανε πραγματικότητα τ’ όνειρό του να φτάσει και να ζήσει στην Αυστραλία (1955). Εκεί πέρασε ταραχώδη και περιπετειώδη ζωή. Το παράσημο το έδωσε ενέχυρο στην Εμπορική τράπεζα της πόλης για να πάρει δάνειο. Ευτυχώς σώθηκε και σήμερα βρίσκεται στις βιτρίνες της Λέσχης βετεράνων του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Έψαχνε και για διαμάντια, ώσπου κάποιοι Σκοπιανοί τον σκότωσαν για να τον ληστέψουν το 1992. Σήμερα ο τάφος του βρίσκεται στην Αυστραλία όπου έζησε πάνω από 20 χρόνια σαν ένας σύγχρονος….Ροβινσώνας Κρούσος.
(φωτο-στοιχεία απ’ το βιβλίο του Τάσου Κοντογιαννίδη)
