Το δικό του αποχαιρετισμό στο Γιώργο Αποστολίδη, που έφυγε σε ηλικία 96 ετών, απευθύνει από τη σελίδα του στο facebook ο Θανάσης Ξυνίδης. Ο εκλιπών ήταν στενός φίλος της οικογένειας Ξυνίδη ενώ, όπως αποκαλύπτει, ως Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ξάνθης είχε εντοπίσει την απόφαση του Δ.Σ. με την οποία δεν του είχε επιτραπεί να ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου στην Ξάνθη, λόγω πολιτικών φρονημάτων.
Αναλυτικά:
Διάλεξα τη παραμονή της ταφής του στη Ξάνθη και αφού έγινε στην Αθήνα η πολιτική του κηδεία, κατά πως ήθελε, να πω και εγώ κάτι για τον Γιώργο Αποστολίδη.
Εμβληματική μορφή της αριστεράς, με απόλυτο ηθικό πλεονέκτημα, που κανείς δεν μπόρεσε να αμφισβητήσει ποτέ, και πως θα μπορούσε άραγε να το κάνει σε έναν άνθρωπο που η ζωή του όλη έμπρακτα τάχθηκε στα πιστεύω του.
Καταδικασμένος σε θάνατο σε ηλικία μόλις 22 ετών ως ΕΠΟΝΙΤΗΣ, πληγωμένος από την ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου ο Δικηγορικός Σύλλογος Ξάνθης, με μια κατάπτυστη απόφαση, του στέρησε το δικαίωμα να δικηγορήσει, λόγω του πολιτικού του ποινικού μητρώου, άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στην Αθήνα, κέρδισε το σεβασμό των εκεί συναδέλφων του, όπου όλες σχεδόν οι διοικήσεις του εμπιστεύθηκαν επί δεκαετίες τη θέση του μέλους του πειθαρχικού συμβουλίου, εκτιμώντας την προσήλωσή του στο δίκαιο.
Παρόλα αυτά, συνέχισε να ζει και στην Αθήνα και στη Ξάνθη, επιλέγοντας για δικούς του (μπορεί και όχι) λόγους να μην κάνει οικογένεια.
Η μαγεία του ανθρώπου αποτυπώνεται για μένα στο γεγονός ότι ποτέ, μα ποτέ δεν κάκισε κανέναν από όσους τον αδίκησαν.
Φίλος των γονιών μας, αγαπημένος παιδικός φίλος και συμμαθητής της μάνας μας (ευχαριστώ τον Τάσο Τεφρωνίδη για τις κοινές τους φωτογραφίες, μέρος μιας χρησιμοποιώ εδώ) φρόντιζε πάντα να την επισκέπτεται και έτσι είχαμε τη χαρά μέχρι σχετικά πρόσφατα να μιλάμε μαζί του.
Κρατώ τρεις κοινές στιγμές και αντί μνημοσύνου τις αναφέρω για την εκτίμηση του ανθρώπου.
Η πρώτη όταν το 1991 τον κάλεσα στον γάμο μου, μου έστειλε μια επιστολή κόσμημα, για να αιτιολογήσει την αδυναμία του να βρίσκεται στη τελετή, γιατί δεν θα άντεχε στην ηλικία των 65 ετών να του εύχονται «και στα δικά του».
Η δεύτερη τη δεκαετία του ’90, όταν τραγουδούσαμε ρεμπέτικα στο στέκι του ΘΑΜΥΡΙΣ, στις γιορτές της Παλιάς Ξάνθης, ήρθε να μας ακούσει και κάποια στιγμή εντελώς ξαφνικά, σηκώθηκε δακρυσμένος, με φίλησε και έφυγε. Όταν αργότερα ρώτησα γιατί το έκανε αυτό, μου είπε ότι τραγούδησα ένα τραγούδι (δεν θέλω να πω ποιο) που τραγουδούσε κάθε φορά που τους ανακοινώνανε ότι τους πάνε για εκτέλεση (τους κάνανε εικονικές εκτελέσεις αλλά βέβαια αυτοί δεν γνώριζαν πότε θα ήταν η αληθινή) και δεν μπόρεσε να μην αντιδράσει έτσι.
Η τρίτη, όταν σαν Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ξάνθης, βρήκα στα παλιά αρχεία, την απόφαση που του στερούσε το δικαίωμα να δικηγορήσει, με όλο το σκεπτικό και τη συγκίνηση με την οποία την διάβασε, χωρίς να μου κάνει κανένα παράπονο ή κριτική για κανέναν.
Ήταν πολύ γλυκός άνθρωπος, βαθιά ανθρωπιστής, όλες του οι τοποθετήσεις ήταν βασισμένες σε μια τεράστια ψυχική δύναμη του είχε.
Στο καλό Γιώργο Αποστολίδη, χάρηκα πολύ που σε γνώρισα.
Αλμμπουν για τον Γιώργο Αποστολίδη στο Facebook
Ο Τάσος Τεφρωνίδης, παράλληλα, ανάρτησε στο γκρουπ τον παλιών φωτογραφιών, ένα ξεχωριστό άλμπουμ-αφιέρωμα στον Γιώργο Αποστολίδη
