Πρώην στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και άλλα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ από όλη την Ελλάδα συνυπογράφουν κείμενο με 6+6 θέσεις για μια νέα αρχή ενόψει του Συνεδρίου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το κείμενο στο πλαίσιο του προσυενδριακού διαλόγου, υπογράφουν, μεταξύ άλλων οι πρώην Υφυπουργοί Νάσος Ηλιόπουλος, Στάθης Γιαννακίδης, Ελευθερία Χατζηγεωργίου, η τέως Γραμματέας του Πρωθυπουργικού Γραφείου Γιάννα Πεππέ, o πρώην Γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Σωτήρης Αλεξίου.

Επίσης μια σειρά στελεχών από την Ξάνθη, όπως οι Νίκος Ανταμπούφης, Κουράκ Ριτβάν, Ανέτα Τσελεπή, Νατάσα Μακρή, Δέσποινα Δερμεντζή. Οι Καβαλιώτες Γιώργος Καρατσιουμπάνης και Ευριπίδης Ταρασίδης, οι Κομοτηναίοι Γιώργος Δημητριάδης και Αλέξανδρος Σπανός καθώς η Γραμματέας της ΝΕ Ροδόπης Κουγιουμτζόγλου Αγγελική.

Αναλυτικά:
  1. Το συνέδριο διεξάγεται σε μια στιγμή που κλονίζεται η ηγεμονία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Χρειαζόμαστε ένα συνέδριο μάχης που υπηρετεί τον άμεσο μας στόχο: την εκλογική νίκη και τη συγκρότηση μιας αριστερής προοδευτικής κυβέρνησης. Υποτίμηση του αιτήματος για πολιτική ανατροπή σημαίνει παραίτηση από τον στόχο για ένα κόμμα χρήσιμο από την σκοπιά της κοινωνικής πλειοψηφίας. Μια αριστερά ενσωματωμένη στην νεοφιλελεύθερη συναίνεση δεν μπορεί να υπηρετήσει τον στόχο του κοινωνικού μετασχηματισμού. Εξίσου «ενσωματωμένη» όμως είναι και η αριστερά που περιορίζεται στην δική της αναπαραγωγή. Χωρίς δηλαδή την επιθυμία ή την ικανότητα να αμφισβητήσει το σημερινό συσχετισμό δύναμης. Ωστόσο, οι πραγματικές κοινωνικές αλλαγές δεν μπορούν να υλοποιηθούν χωρίς τον συνδυασμό των θεσμικών τομών με ένα ζωντανό και μαχητικό κοινωνικό ρεύμα που διεκδικεί και υπερασπίζεται αυτές τις αλλαγές. Με μία φράση: χωρίς την κυβέρνηση δεν γίνεται, η κυβέρνηση μόνη της δεν φτάνει.
  2. Η κριτική προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη στην αντιμετώπιση τόσο της πανδημίας όσο και της ακρίβειας συχνά περιγράφεται ως  «ανικανότητα» ή «αποτυχία». Η ρίζα όμως αυτής της «ανικανότητας» βρίσκεται σε συγκεκριμένες πολιτικές αποφάσεις Στην πανδημία να μην στηριχθεί το δημόσιο σύστημα υγείας· στην κρίση ακρίβειας, να ξεπουληθεί η δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού. Στην “εποχή των πολλαπλών κρίσεων”, βασικό επίδικο για την αριστερά είναι η δημιουργία και υπεράσπιση των δημόσιων εργαλείων και των κοινών αγαθών. Αυτό αφορά κάθε πεδίο που μπορούμε να φανταστούμε ως κεντρικό ζήτημα αντιπαράθεσης, όπως η κλιματική κρίση και συνολικά το ερώτημα του παραγωγικού μοντέλου. Η πράσινη μετάβαση π.χ. είναι φανερό ότι υλοποιείται με μορφές που διευρύνουν τις ανισότητες και επαναφέρουν την ενεργειακή φτώχεια. Η δημιουργία δημόσιων εργαλείων αποτελεί πολύτιμο οξυγόνο για την ίδια τη δημοκρατία. Το “αόρατο χέρι της αγοράς”, όπως φαίνεται και από τη σημερινή κρίση τιμών, σφίγγει καθημερινά τον λαιμό της κοινωνίας και όλο και περισσότεροι αδυνατούν να αναπνεύσουν. Το παράδειγμα της κλιματικής κρίσης δείχνει ότι αντιμετωπίζουμε νέα ερωτήματα χωρίς τη δυνατότητα καταφυγής σε έτοιμες απαντήσεις.
  3. Κεντρικό στοιχείο της αντιπαράθεσης με σκοπό την εύρεση άμεσης λύσης για τον κόσμο της εργασίας οφείλει να είναι το ζήτημα του μισθού. Η αύξηση του κατώτατου μισθού, η καθιέρωση ενός νέου πλαισίου σύγχρονων εργασιακών δικαιωμάτων αποτελεί στοιχείο μιας απαραίτητης λύσης για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Το μοντέλο που υπηρέτησε και υπηρετεί η σημερινή κυβέρνηση είναι η διάλυση κάθε προοπτικής για τον κόσμο της εργασίας και ειδικά για τους νέους. Δε μιλάμε όμως απλά για «επιστροφή» σε κάποιο παλαιό μοντέλο. Δεν ξεχνάμε τους “αόρατους εργαζόμενους” που άφησε η “ισχυρή Ελλάδα”. Οι νέοι, οι γυναίκες, οι μετανάστες ήταν πολλές φορές τα θύματα των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων της αγοράς εργασίας και της άρνησης του οργανωμένου εργατικού κινήματος να τους δώσει χώρο, να τους εκπροσωπήσει και να τους υπερασπιστεί. Άρα χρειαζόμαστε τον συνδυασμό ενός νέου πλαισίου για τα εργασιακά δικαιώματα και την άνοδο των μισθών με την ζωντανή εργατική οργάνωση και δράση. Η δημιουργία μιας νέας αρχιτεκτονικής τόσο για τις συλλογικές συμβάσεις όσο και συνολικά για τα εργασιακά δικαιώματα καθώς και η ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών μπορούν και πρέπει να είναι από τις πρώτες παρεμβάσεις μιας νέας αριστερής κυβέρνησης.
  4. Το πολιτικό πρόγραμμα και το πολιτικό σχέδιο δεν αποτελούν μια απλή απαρίθμηση στόχων ή θεσμικών αλλαγών. Περιγράφουν μια ζωντανή σχέση με την κοινωνία και τις δυνάμεις που θέλουν να εκπροσωπήσουν και να ακούσουν, και στις οποίες θέλουν να δώσουν χώρο. Το πολιτικό μας πρόγραμμα μπορεί και πρέπει να είναι σε έναν διαρκή και ανοιχτό διάλογο με τους νέους κοινωνικούς αγώνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εισβολή στη δημόσια σφαίρα των διεκδικήσεων κατά της έμφυλης βίας και της πατριαρχίας. Ένα ζωντανό κίνημα που συνδυάζει ψηφιακές αλλά και παραδοσιακές μορφές δράσης. Άλλη μια περίπτωση που μας δείχνει ότι το πρόγραμμα της αριστεράς δεν μπορεί να περιορίζεται αποκλειστικά στην υπεράσπιση δικαιωμάτων που απειλούνται αλλά στην κατάκτηση νέων. Άλλη μια υπενθύμιση ότι η θεσμική κατοχύρωση δικαιωμάτων απαιτεί και τον καθημερινό αγώνα μέσα στην κοινωνία για την περιφρούρηση και την διεύρυνση τους.
  5. Το ζήτημα της νεολαίας παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις στην Ελληνική κοινωνία. Ορίζεται κυρίαρχα από την κατάσταση στην αγορά εργασίας αλλά την ίδια στιγμή το ξεπερνάει. Η καταθλιπτική απουσία προοπτικής στη χώρα την ίδια στιγμή που μιλάμε για την πιο μορφωμένη γενιά δημιουργεί αυτήν την τρομακτική αντίφαση. Ας αναλογιστούμε π.χ. το ζήτημα της στέγης.  Μια γενιά που έζησε τους γονείς της μέσα από την εργασία τους να αποκτούν το δικό τους σπίτι, σήμερα η ίδια γενιά ακόμα και αν εργάζεται δυσκολεύεται να πληρώσει το ενοίκιο και τους λογαριασμούς. Ταυτόχρονα όμως, η νέα γενιά ανοίγει ρωγμές και διευρύνει την σφαίρα της πολιτικής συζήτησης σε πεδία που η οργανωμένη αριστερά δείχνει να είχε υποτιμήσει. Όταν αναφερόμαστε λοιπόν στην ανάγκη μαζικοποίησης του κόμματος χρειάζεται να την συνδέουμε κυρίαρχα με κοινωνικά συμφέροντα.
  6. Πραγματικά ριζοσπαστικό δεν είναι να πείσουμε για τους κινδύνους και τα αδιέξοδα που γεννάει η περίοδος των πολλαπλών κρίσεων και η πολιτική της κυβέρνησης. Ριζοσπαστικό είναι με πραγματικούς όρους να δείξουμε την εναλλακτική διαδρομή. Να νικήσουμε δηλαδή στη βάση της προοπτικής και των δυνατοτήτων που μπορούν να υπάρχουν. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται να βγούμε νικητές και στη μάχη των ιδεών. Η νίκη απέναντι στην altright νεοφιλελεύθερη ΝΔ και στο μπλοκ που την στηρίζει δεν μπορεί να έρθει χωρίς την ύπαρξη μιας συνολικής αφήγησης για την επόμενη μέρα. Μια αφήγηση που στη βάση της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης θα αποδομεί όχι μόνο τις σημερινές επιλογές της κυβέρνησης αλλά τις στρατηγικές της ρίζες. Στοιχείο αυτής της μάχης είναι και η δημιουργία ενός μπλοκ δυνάμεων ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας και τα μεσαία στρώματα. Μια συμμαχία που ως υλική βάση μπορεί να έχει τη δημιουργία ενός νέου κοινωνικού κράτους, την ενίσχυση του μισθού και την ύπαρξη ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος. Μια συμμαχία ικανή να  υπηρετήσει ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, να αμβλύνει τις ανισότητες και να διευρύνει τα επίπεδα δημοκρατίας και δικαιωμάτων. Η όξυνση της κρίσης τιμών άλλωστε αποτελεί αντικειμενικά μια συνθήκη που δημιουργεί αυτό το πεδίο συμμαχίας.

Νέα αρχή για τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία:

  1. Το σημερινό μοντέλο λειτουργίας του κόμματος δεν ανταποκρίνεται στους στόχους μας. Η προβληματική κοινωνική γείωση είναι το μεγαλύτερο «αγκάθι». Αυτό που μεταμορφώνει το κόμμα σε μία γραφειοκρατική δομή και ταυτόχρονα στενεύει τον προγραμματικό του ορίζοντα. Το πρώτο που οφείλουμε να αλλάξουμε είναι η υποτίμηση της παρέμβασης στους κοινωνικούς χώρους: Στην αυτοδιοίκηση, στους χώρους δουλειάς, στις επαγγελματικές και επιστημονικές οργανώσεις. Όλα τα παραπάνω συμπυκνώνονται σε αυτό που θα λέγαμε “φυσιογνωμία του μέλους”. Χρειαζόμαστε κόσμο που είναι κοινωνός της αντιπαράθεσης όχι μόνο στις μεγάλες κεντρικές μάχες, αλλά και στα “μικρά” και “καθημερινά”. Άρα μία κομματική λειτουργία που στηρίζει όσους και όσες δίνουν τις καθημερινές μάχες, διαμορφώνει στελέχη και εκπαιδεύει τα μέλη δίνοντας όλα τα κατάλληλα εργαλεία για την άσκηση πολιτικής. Κυρίαρχα μέσα από την εμπειρία και τον διάλογο με τους κοινωνικούς χώρους. Όχι με όρους πελατειακής διαμεσολάβησης αλλά με πραγματική κοινωνική παρέμβαση που θα μετατρέπει το κόμμα σε καταλύτη κοινωνικών διεκδικήσεων όπως π.χ. χρειαζόμαστε σήμερα για το τεράστιο κύμα ακρίβειας.
  2. Αποτελεί ανάγκη να πειραματιστούμε πάνω σε οργανωτικές αλλαγές και όχι να υπερασπιστούμε το σημερινό μοντέλο λειτουργίας.  Να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο αίτημα για αναβάθμιση της συμμετοχής και εκδημοκρατισμό των πολιτικών διαδικασιών. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. μπορεί και πρέπει να είναι το κόμμα της ανανέωσης, το κόμμα που βλέπει τις δυνατότητες και όχι μόνο τους κινδύνους. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χρειάζεται μία οργανωτική επανίδρυση. Η εναλλαγή στις θέσεις ευθύνης, η ενίσχυση της ψηφιακής λειτουργίας ως πεδίου ανοιχτής ανατροφοδότησης, η θεσμοθέτηση ισότιμης συμμετοχής στα ζητήματα φύλου αποτελούν σημαντικά βήματα. Είναι κρίσιμο να αναδειχθούν τα ιδεολογικά σύμβολα και ο απαραίτητος ψυχικός δεσμός με τον κόσμο της Αριστεράς. Δεν υποτιμάμε καθόλου τον κίνδυνο να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ “ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα”.   Η απάντηση όμως σε αυτό το αρνητικό ενδεχόμενο θα κριθεί κυρίαρχα από τη σχέση μας με την κοινωνία.
  3. Η πρόταση για εκλογή της ηγεσίας συλλογικά από την κομματική βάση μπορεί να συμβάλει στην μαζικοποίηση και την αναβάθμιση της λειτουργίας του κόμματος. Το κρίσιμο είναι να μετατρέψουμε τη διάθεση για συμμετοχή σε κάτι παραπάνω. Είναι αναγκαίο ωστόσο να αποτελέσει μέρος μιας ευρύτερης πολιτικής αλλαγών και να συμπληρώνεται από συγκεκριμένες δικλείδες δημοκρατικού ελέγχου. Τέτοια δικλείδα μπορεί να είναι μεταξύ άλλων η ενισχυμένη συμμετοχή των στελεχών της περιφέρειας στην νέα Κ. Ε.. Ταυτόχρονα είναι σημαντικό τα κείμενα του συνεδρίου να ψηφιστούν από το σύνολο των μελών. Θα ήταν όμως σφάλμα να μονοπωληθεί η  συζήτηση από το ενδιαφέρον για  το οργανωτικό σχήμα εκλογής της ηγεσίας του κόμματος. Το στοίχημα της συμμετοχής θα κριθεί στην λειτουργία των Οργανώσεων Μελών. Δεν μπορούμε να κρυβόμαστε για τα ποσοστά συμμετοχής στις συνεδριάσεις των ΟΜ. Οργανώσεις με 200-300 μέλη χωρίς πλάνο δουλειάς, χωρίς χρεώσεις και απολογισμό που μονότονα συζητάνε πάνω στις “γενικές πολιτικές εξελίξεις” και με ένα καταστατικό που πολλές φορές δεν τηρείται. Είναι φυσιολογικό να μη συγκινεί αυτός ο τρόπος λειτουργίας. Δεν ευθύνονται τα μέλη αλλά η οργανωτική μας πρακτική. Μία οργανωτική πρακτική που έχει αφήσει ακόμα και την Κ.Ε. να συζητάει χωρίς χρεώσεις, χωρίς πλάνο δουλειάς και απολογισμό.
  4. Αναβάθμιση της συμμετοχής δεν μπορεί να γίνει χωρίς αναβάθμιση της πολιτικής λειτουργίας. Όσο κρίσιμη μπορεί να είναι η τεχνοκρατική επάρκεια για τη διοίκηση ενός δημόσιου οργανισμού άλλο τόσο σημαντική είναι η ουσιαστική πολιτική συζήτηση για την συμμετοχή σε μια κομματική οργάνωση. Αν οι διαδικασίες προσομοιάζουν με την ανάλυση ισολογισμών τότε δεν υπάρχει οξυγόνο και χώρος για συμμετοχή. Η επιτυχία παραδειγμάτων όπως ο Κόρμπιν, ο Σάντερς και η Κορτέζ δεν περιορίζονται στην αυξημένη ή μη συμμετοχή. Η ριζοσπαστική αφήγηση τομών και ρήξεων αποτελεί  στοιχείο που δίνει ώθηση στην συμμετοχή. Η απάντηση στο «γιατί να γίνω μέλος;» δεν περιορίζεται στην εκλογική διαδικασία, αλλά περιλαμβάνει τον στόχο σημαντικών κοινωνικών αλλαγών.
  5. Ο ΣΥΡΙΖΑ παλιότερα και ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ σήμερα έχουν καταφέρει κάτι μοναδικό για το ελληνικό πολιτικό σύστημα· τη λειτουργία ενός κόμματος με ανοιχτό διάλογο και κατοχυρωμένο το δικαίωμα στη διαφωνία. Αυτή η κουλτούρα είναι πηγή δύναμης αλλάκαι αυτοπεποίθησης. Αποτελεί όμως και ένα στοιχείο της πολιτικής μας αντίληψης που δεν είναι δεδομένο αλλά χρειάζεται να το προστατεύσουμε. Ακριβώς επειδή η συντροφικότητα κρίνεται στη διαφωνία οφείλουμε για άλλη μια φορά να ξεκαθαρίσουμε το εξής: η πολιτική διαφωνία και κριτική όσο αυστηρή και αν είναι, παραμένει δικαίωμα κάθε μέλους. Οι προσωπικές επιθέσεις όμως όχι. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο, είναι πολύ σημαντικό ότι στο νέο καταστατικό τέτοιες συμπεριφορές θα αποδοκιμάζονται και θα οδηγούν σε κυρώσεις.
  6. Όσοι και όσες υπογράφουμε αυτό το κείμενο ούτε συγκροτούμε ούτε επιθυμούμε να συγκροτήσουμε κάποια νέα τάση. Μπορεί να συμμετέχουμε σε τάσεις που λειτουργούν σήμερα ή όχι. Ποτέ άλλωστε δεν αντιληφθήκαμε τις τάσεις ως κλειστά και αιώνια συστήματα που βρίσκονται σε κάθετη αντιπαράθεση μεταξύ τους. Δεν παραβλέπουμε επίσης ότι ένα σημαντικό μέρος των κομματικών μελών επιλέγει να μη συμμετέχει σε τάσεις και ότι η κομματική ζωή δεν μπορεί ούτε πρέπει να περιορίζεται στις τασικές ισορροπίες ή ιεραρχήσεις. Φιλοδοξία αυτής της παρέμβασης είναι μόνο η συμβολή στην πολιτική συζήτηση στον δρόμο για το συνέδριο και η έμφαση σε θέματα που αξιολογούμε ως κρίσιμα. Άλλωστε πολλές φορές το να συμφωνείς στα ερωτήματα αποτελεί και το πρώτο βήμα για να δώσεις τις κατάλληλες απαντήσεις.

Υ.Γ. ο πόλεμος στην Ουκρανία και το καθήκον της ευρωπαϊκής Αριστεράς

Η παράνομη, ιμπεριαλιστική Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία μας υπενθυμίζει με βίαιο τρόπο ότι τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο. Αναγνωρίζοντας τα όρια αισθανόμαστε την ευθύνη να πούμε δύο λόγια. Είναι σίγουρο ότι η καταδίκη αυτής της παράνομης εισβολής δεν αρκεί. Οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται, η Ευρώπη μπαίνει σε μία νέα ψυχροπολεμική περίοδο με κίνδυνο την απόλυτη υποταγή της στις επιδιώξεις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Δική μας δουλειά είναι να εργαστούμε για την ειρήνη και την άμεση προστασία των προσφύγων, ανεξαρτήτως φυλής και χρώματος. Κανένας άνθρωπος ποτέ δεν επιλέγει την ιδιότητα του πρόσφυγα. Κανένας και καμία δεν επιλέγει να ξεριζωθεί και να αφήσει το σπίτι, τους ανθρώπους του και τη ζωή του. Χρειάζονται τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη μια σειρά από πρωτοβουλίες για την ειρήνη και την στήριξη των προσφύγων ακριβώς στη μεθοδολογία που είχε συγκροτηθεί το Κοινωνικό Φόρουμ. Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης Μητσοτάκη για εμπλοκή με την αποστολή πολεμικού υλικού είναι μια ανεύθυνη και επικίνδυνη επιλογή, συνεπής στην αντιδραστική στρατηγική του “προκεχωρημένου φυλάκιου” και του “προβλέψιμου συμμάχου των ΗΠΑ”. Το ψυχροπολεμικό κλίμα θα ενισχύσει αντιδημοκρατικές και αυταρχικές δυνάμεις, χρειάζεται να εργαστούμε ενάντια στην όξυνση και την κούρσα εξοπλισμών που αυτή θα σημαίνει. Η παραβίαση του διεθνούς δικαίου και ο αυταρχισμός του Πούτιν δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από την άνοδο του αυταρχισμού σε μια Ευρώπη που οι κοινωνικές ανισότητες θα οξύνονται. Είναι επίσης φανερό ότι όσο η μεθοδολογία στα ζητήματα διεθνών σχέσεων προσομοιάζει σε αυτή της “συνθήκης των Βερσαλλιών”, το αποτέλεσμα θα είναι ο αυταρχισμός, ο πόλεμος και η καταστροφή για τους λαούς. Η άνοδος ακροδεξιών και νεοναζιστικών ρευμάτων αποτελεί κίνδυνο για την ειρήνη, τη δημοκρατία και την ασφάλεια στην Ευρώπη. Στεκόμαστε ξεκάθαρα στο πλευρό του Ουκρανικού λαού που παλεύει για την ανεξαρτησία του και στηρίζουμε τους γενναίους Ρώσους πολίτες που μέσα στο στόμα του λύκου ορθώνουν το ανάστημα τους ενάντια στον πόλεμο. Άμεση δουλειά μας είναι να στηρίξουμε τις αντιπολεμικές πρωτοβουλίες και κάθε δράση ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους πρόσφυγες.  Για να νικήσει η ζωή!

Υπογράφουν:       

  • Αθανασάκης Γιάννης, Μέλος ΝΕ Χρηματοπιστωτικού Τομέα Αττικής
  • Αλεξίου Σωτήρης, ΟΜ Ζωγράφου Αττικής, πρ. Γραμματέας Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
  • Αμπατζάς Κώστας, Συντονιστής ΝΕ Α’ Θεσσαλονίκης
  • Αμπλάς Θεμιστοκλής, Μέλος ΚΕΑ & Πρόεδρος ΟΣΜΕ
  • Ανταμπούφης Νίκος, Μέλος ΝΕ Ξάνθης
  • Αραμπατζή Εύα, Μέλος ΝΕ Κοζάνης
  • Βάκος Βασίλης, ΟΜ 3ου Διαμερίσματος Πειραιά & Αντιπρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΕ
  • Βαμβουρέλλη Μαρία, Μέλος ΚΕ-ΚΕΑ
  • Βαμβουρέλλης Θεόφραστος, Μέλος ΚΕ-ΚΕΑ
  • Βασιλικός Γρηγόρης, Συντονιστής ΟΜ Καπανδριτίου
  • Βατάλης Σωκράτης, Αναπλ. Συντονιστής ΝΕ Κοζάνης
  • Γεωργόπουλος Γιάννης, Συντονιστής ΟΜ Μηχανικών Αττικής
  • Γιαμπουράνης Χρήστος, Μέλος ΚΕΑ & Μέλος ΔΣ ΕΚΑ
  • Γιαννακίδης Στάθης, Μέλος ΚΕ-ΚΕΑ
  • Γκιούλου Γεωργία, Μέλος ΝΕ Χανίων
  • Γώγος Γιώργος, Μέλος ΚΕ
  • Δελής Βασίλης, Μέλος Συντονιστικού ΟΜ Πετραλώνων & Ειδ. Γραμματέας ΕΑΣΧΔΔ
  • Δερμεντζη Δέσποινα, Μέλος ΝΕ Ξάνθης
  • Δημητριάδης Γιώργος, Μέλος ΝΕ Ροδόπης
  • Ευαγγελίδης Δημήτρης, Μέλος Συντονιστικού ΝΕ Δυτικής Αθήνας
  • Ζαβογιάννη Ηρώ, Μέλος ΚΕ-ΚΕΑ
  • Ζαφειράκης Γιώργος, Μέλος ΝΕ Μεσσηνίας
  • Ζαφείρης Σοφοκλής, ΟΜ Εθνικής Τράπεζας & Μέλος ΔΣ ΤΥΠΕΤ
  • Ζάχαρης Μάκης, Μέλος ΝΕ Δυτικής Αθήνας
  • Ζησάκος Χρήστος, Μέλος ΝΕ Α’ Θεσσαλονίκης
  • Ηλιόπουλος Νάσος, Μέλος ΚΕ-ΚΕΑ & Επικεφαλής Δημοτικής Κίνησης “Ανοιχτή Πόλη”
  • Θεοδωρακοπούλου Νατάσα, Μέλος ΠΣ & Αντιπρόεδρος Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς
  • Θεοφιλάτος Μάριος, Μέλος ΝΕ Ανατολικής Αθήνας
  • Θηβαίος Ιωάννης, ΟΜ Αμπελοκήπων Αττικής
  • Θηβαίος Νίκος, Μέλος ΚΕΑ
  • Κάβουρας Κώστας, Μέλος ΚΕ-ΚΕΑ & Συντονιστής ΝΕ Δυτικής Αθήνας
  • Καλαμάρας Γιώργος, Συντονιστής ΝΕ Γρεβενών
  • Κανελλόπουλος Χρίστος, Μέλος Γραμματείας του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων & Εξωτερικής Πολιτικής
  • Καρατσιουμπάνης Γιώργος, Συντονιστής ΟΜ Βελγίου
  • Κεχαγιόγλου Κώστας, Μέλος ΚΕΑ & Πρόεδρος ΠΟΘΑ
  • Κολλύβας Γιάννης, ΟΜ Μέσων Ενημέρωσης Αττικής & Αντιπρόεδρος ΕΤΕΡ
  • Κολτσίδα Δανάη, Μέλος ΚΕ-ΚΕΑ & Διευθύντρια ΙΝΠΠ Πουλαντζάς
  • Κοπανάς Κωστής, ΟΜ Χαϊδαρίου &Αναπλ. Γραμματέας ΣΤΑΖΟΕ
  • Κουγιουμτζόγλου Αγγελική, Συντονίστρια ΝΕ Ροδόπης
  • ΚουράκΡιτβάν, ΟΜ  Σέλερου Ξάνθης & Περιφερειακός Σύμβουλος Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης
  • Κούτα Άννα, Μέλος ΝΕ Κοζάνης
  • Κυριακού Γρηγόρης, Μέλος ΚΕΑ
  • Κωστοπούλου Άννα, Μέλος ΝΕ ΔΕΚΟ Αττικής
  • Λαζαροπούλου Γιώτα, Μέλος ΝΕ Χρηματοπιστωτικού Τομέα Αττικής
  • Λυκοσκούφης Γιάννης, Μέλος ΝΕ Αργολίδας, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
  • Μαϊκίδης Χρήστος, Συντονιστής ΝΕ Β’ Θεσσαλονίκης
  • Μακρή Νατάσσα, Μέλος ΝΕ Ξάνθης
  • Μακρής Γιώργος, Συντονιστής ΝΕ Μεσσηνίας
  • Μακρυγιάννη Τέση, Συντονίστρια ΟΜ Κεντρικού Βορείου Διαμερίσματος Πάτρας
  • Μάλαμα Κυριακή, Μέλος ΚΕ-ΚΕΑ & Βουλευτής Χαλκιδικής
  • Μανδραλή Θωμαΐς, Μέλος ΝΕ Α’ Θεσσαλονίκης
  • Μελισσαροπούλου Νότα, Συντονίστρια ΟΜ Κεντρικού Νότιου Διαμερίσματος Πάτρας
  • Μενεγής Θεόδωρος, Μέλος Συντονιστικού ΝΕ Αχαΐας
  • Μιχαλοπούλου Ντιάνα, Μέλος ΝΕ Νότιας Αθήνας & Μέλος ΔΣ ΓΕΩΤΕΕ
  • Μπαλακέρας Γιώργος, Μέλος ΝΕ Ιωαννίνων
  • Μπάρκας Κώστας, Μέλος ΚΕ-ΚΕΑ & Βουλευτής Πρέβεζας
  • Μπότσιος Τάσος, ΟΜ Αμαρουσίου & Πρόεδρος ΣΤΑΖΟΕ
  • Μπουγδάνης Νεκτάριος, Συντονιστής Τμήματος Διεθνών Σχέσεων & Εξωτερικής Πολιτικής
  • Μυγδάλη Σοφία, Μέλος ΝΕ Δυτικής Αθήνας
  • Παναγής Χρήστος, Μέλος Συντονιστικού ΟΜ Καπανδριτίου
  • Παναγιωτίδης Σταύρος, ΟΜ Νέου Κόσμου Αττικής, πρ. Προϊστάμενος Κοινωνικής Πολιτικής Γραφείου Πρωθυπουργού
  • Παπαδημητρίου Γιώργος, ΟΜ Courrier Αττικής & ΣΕΤΤΕΑ
  • Παπαϊωάννου Τάκης , Συντονιστής ΝΕ Αργολίδας
  • Παπαχριστοδούλου Βάνα, Μέλος ΝΕ Α’ Θεσσαλονίκης
  • Παπουτζής Λάζαρος, Αναπλ. Συντονιστής ΝΕ Φλώρινας
  • Παραγυιού Άννα, ΟΜ Καισαριανής & Επικεφαλής Δημοτικής Κίνησης
  • Πατσούρας Νίκος, ΟΜ Αγίων Αναργύρων & Επικεφαλής Δημοτικής Κίνησης
  • Πεππέ Γιάννα, ΟΜ Δικηγόρων Αττικής, πρ. Γενική Γραμματέας Πρωθυπουργού
  • Περγαντάς Παναγιώτης, Μέλος ΝΕ Χρηματοπιστωτικού Τομέα Αττικής
  • Πουλάκης Μάριος, ΟΜ Νέου Κόσμου Αττικής
  • Ρανέλλα Γιούλη, Μέλος ΝΕ Α’ Θεσσαλονίκης
  • Ρόκος Δημήτρης, Μέλος ΝΕ Α’ Θεσσαλονίκης
  • Ρόκος Χρήστος, Μέλος ΝΕ Α’ Θεσσαλονίκης
  • Σακελλαρίου Χρήστος, Μέλος ΚΕ-ΚΕΑ
  • Σαράντου Τάσος, Μέλος Συντονιστικού ΝΕ Δυτικής Αθήνας
  • Σιδηρόπουλος Μιχάλης, Συντονιστής ΝΕ Αχαΐας
  • Σκυνδίλιας Γιάννης, Μέλος ΝΕ Υγείας
  • Σπανός Αλέξανδρος, Μέλος ΝΕ Ροδόπης
  • Ταρασίδης Ευριπίδης, ΟΜ Δυτικής Καβάλας
  • Τζανακόπουλος Αντώνης, Συντονιστής ΟΜ Ηνωμένου Βασιλείου, Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου Πανεπιστημίου Οξφόρδης
  • Τρελόπουλος Τάσος, ΟΜ Συκεών& Θεματική Αθλητισμού Α’ Θεσσαλονίκης
  • Τσελεπή Αννέτα, Μέλος ΝΕ Ξάνθης
  • Τσιτσιμπής Κώστας, Μέλος ΝΕ Α’ Αθήνας
  • Τσιωνάς Γιάννης, ΟΜ Μηχανικών Θεσσαλονίκης & Μέλος ΔΕ ΤΕΕ-ΤΚΜ
  • Τσονάκα Αγγελική, Μέλος Συντονιστικού ΝΕ Αχαΐας
  • Τσουκαλάς Νίκος, Συντονιστής ΟΜ Παλαιάς Φώκαιας Αττικής
  • Φωθιαδάκη Αθηνά, ΟΜ Κολωνού, Ανοιχτή Πόλη
  • Φωθιαδάκης Κώστας, Μέλος ΚΕ-ΚΕΑ
  • Χατζηγεωργίου Ελευθερία, Μέλος ΚΕ-ΚΕΑ
  • Ψαρρά Σοφία, Μέλος ΝΕ Κιλκίς