“…..Έκανα εγκαίνια το 1991. Εκείνη την μέρα μέτρησα 600 καρέκλες και 18 σερβιτόρους ! Ο χώρος ήταν τεράστιος για τα δεδομένα της πόλης. Ο “Κήπος” είναι ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας της Ξάνθης. Από εδώ πέρασαν σημαντικά πρόσωπα και στιγμές.

Θυμάμαι τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, την Βάσω Παπανδρέου, τον Κώστα Λαλιώτη. Θυμάμαι τις αστείες κάλτσες του συμπαθέστατου Στέφανου Μάνου, που φαίνονταν κάτω απ’ το κοντύτερο παντελόνι του. Θυμάμαι τον Μανώλη Μητσιά να τραγουδά “ακαπέλα” στο μαγαζί και να πίνει ως “γερό ποτήρι”.
Όλοι οι Ξανθιώτες έχουν περάσει από τον “Κήπο”. Όλοι έχουν δώσει ραντεβού εδώ. Ζευγάρια, νεαροί που χόρεψαν στην disco πίστα, οικογένειες, σύλλογοι εκδηλώσεις, πάρτι. Εδώ τελείωνε κάποτε η καλοκαιρινή βόλτα.

Πιο πάνω ήταν το “Νησάκι” κι απέναντι το Λιμνίο. Μετά τη γέφυρα ήταν τα “Αστέρια”, το θερινό σινεμά που αργότερα έγινε “Ρέμβη”. Ο “Κήπος” είχε γίνει Disco από τον Μίμη Τσαπία, ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής. Ο αυλόγυρος είχε πρασινάδα και δύσκολα μπορούσες να δεις μέσα.

Όταν νοίκιασα τον χώρο από τον Δήμο Ξάνθης ήταν παραμελημένος και χρειάστηκε χρήματα και προσωπική εργασία. Το μεράκι μου ήταν κι είναι τα δέντρα και τα φυτά. Τα φύτεψα και μεγαλώσαμε μαζί. Ο κεντρικός πλάτανος στην άλλοτε κυκλική «πίστα» πρέπει να είναι τουλάχιστον 300 ετών !

– Τι ήθελα παραπάνω από τον «Κήπο» ;
– Όχι πολλά πράγματα. Ήθελα οι πολιτικοί κι άρχοντες του τόπου μας, να τον σέβονται. Να τον αγαπούν όπως εγώ. Ήθελα να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης γύρω απ’ το ποτάμι μας, τον Κόσυνθο. Δεν μετριούνται όλα με τα χρήματα στην ζωή. Και μάλιστα σε μας τους επιχειρηματίες συχνότερες είναι οι στεναχώριες και λιγότερη η ξενοιασιά. Εγώ έπαιρνα και παίρνω ενέργεια από τον «Κήπο». Από εδώ μεγάλωσα την οικογένειά μου. Συνταξιοδότησα 14 υπαλλήλους.

Για μένα ο «Κήπος» είναι ένα κομμάτι από την ζωή μου. Ένα δέντρο από αυτά που υπάρχουν στην αυλή του είμαι κι εγώ. Κάπου τριγύρω θα ‘θελα να είμαι και να περιφέρομαι όταν πεθάνω….”

Του Δημήτρη Γκαγκαλίδη

(ευχαριστώ για την αφήγηση τον κ. Λευτέρη Καρακατσάνη)