Οι πρόσφυγες ήρθαν στην πεδιάδα της Ξάνθης κι έκαναν πρόχειρους καταυλισμούς σε αντίσκηνα. Εκεί στην σημερινή Νέα Κεσσάνη (πριν το Πόρτο Λάγος) υπήρχαν βαλτοτόπια κι ο κόσμος αρρώσταινε από ελονοσία. Ο στρατηγός Παλαστήρας γυρνούσε απ’ το μέτωπο και σταμάτησε να τους χαιρετίσει. Όλοι έπεσαν επάνω του. Ζητούσαν πόσιμο νερό, υδροδότηση και να ξεφύγουν απ’ την φτώχεια τους. Σε μια δύσκολη προσπάθεια για να φτιάξουν την νέα ζωή. Ο Πλαστήρας συγκινήθηκε και υποσχέθηκε μόλις φτάσει στην Αθήνα να μεριμνήσει για δάνεια και χρηματοδοτήσεις. Να φτιαχτούν σπίτια, δρόμοι και νέα χωριά για τους πρόσφυγες.
Αυτός δεν ήταν σαν τους πολιτικούς, που μοίραζαν υποσχέσεις. Κράτησε τον λόγο του και σύντομα η ζωή των Ξανθιωτών στην Νέα Κεσσάνη καλυτέρεψε. Οι ντόπιοι είχαν μεγάλη χαρά και ήθελαν να τον ευχαριστήσουν. Ονόμασαν άτυπα το χωριό Πλαστήρια, υποδηλώνοντας την ευγνωμοσύνη τους στον ευπατρίδη πολιτικό. Ακόμη και σήμερα αρκετοί παλιοί αναφέρουν το χωριό ως Πλαστήρια…..
