Η Κινηματογραφική Λέσχη της ΦΕΞ σε συνεργασία με το Δίκτυο Ελληνοϊταλικής Πολιτιστικής Συνεργασίας και υπό την αιγίδα του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου, παρουσιάζει στην Ξάνθη ένα κινηματογραφικό αφιέρωμα στους δημιουργούς Mario Brenta & Karine de Villers.

Το αφιέρωμα περιλαμβάνει προβολές  ταινιών των σκηνοθετών και συζήτηση για το έργο τους με τους ίδιους τους δημιουργούς Mario Brenta & Karine de Villers.

Από τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου έως και την  Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2021, ώρα 8:00μμ, στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο της ΦΕΞ

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου ώρα 8:00μμ

Εισαγωγή και συζήτηση με το δημιουργό

Προβολή της ταινίας

BARNABO DELLE MONTAGNE (Μπάρναμπο των βουνών)-1994, 124’ Mario Brenta

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου ώρα 8:00μμ

ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ

Εισαγωγή και συζήτηση με το δημιουργό

Προβολή των ταινιών

CALLE DE LA PIETA (Σοκάκι ελέους)-2010, 60′ Mario Brenta & Karine de Villers

ISOLE (Νησιά) 2021, 78’ Mario Brenta & Karine de Viller

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου  ώρα 8:00μμ

Προβολή των ταινιών

BLACK LIGHT- 2014, 6’ Mario Brenta & Karine de Villers

CORPO A CORPO (Σώμα σε σώμα)-2014, 90’ Mario Brenta & Karine de Villers

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου ώρα 8:μμ

ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ

Προβολή της ταινίας

DELTA PARK- 2016, 68’ Mario Brenta & Karine de Villers

IL SORRISO DEL GATTO (Το χαμόγελο του γάτου)  – 2018, 61’ Mario Brenta & Karine de Villers

Mario Brenta

Βενετός, σκηνοθέτης κινηματογράφου, καθηγητής κινηματογραφίας στο πανεπιστήμιο της Πάντοβα, στο ACT Πολυμέσων της Τσινετσιτά και στο Ipotesi Cinema, το κινηματογραφικό εργαστήρι που ίδρυσε ο Ermanno Olmi με τον οποίο συνεργάστηκε από την αρχή. Ενεργός και στο χώρο των fiction αλλά και των ντοκυμαντέρ, πραγματοποίησε διάφορα κινηματογραφικά έργα – ανάμεσα στα οποία Barnabo delle montagneMaicolVermisatRobinson in lagunaJamais de la vie!Effetto Olmi – που όλα κατέκτησαν πολυάριθμα βραβεία στα μεγαλύτερα διεθνή φεστιβάλ: Καννών, Βενετίας, Βερολίνου, Λοκάρνο, Μοντρεάλ… Στο χώρο της τηλεόρασης, ποικίλες συνεργασίες με την RAI, France2, Arte/La sept.

https://it.wikipedia.org/wiki/Mario_Brenta

https://www.jolefilm.com/biografia/mariobrenta/

Karine de Villiers

Γεννήθηκε στο Quito του Εκουαδόρ, πτυχιούχος Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης στις Βρυξέλλες. Και μ’ αυτή την ευκαιρία συναντά τον ντοκουμεταρίστα Henri Storck που θα ανάψει το πάθος της για τον κινηματογράφο. Το 2010 αρχίζει τη συνεργασία της με τον Mario Brenta με τον οποίο θα πραγματοποιήσει πολυάριθμα φιλμ: Calle de la PietàAgnus DeiCorpo a CorpoDelta Park και το πιό πρόσφατο Il sorriso del gatto. Σήμερα είναι αντιπρόσωπος στο Centro dell’Audiovisivo στις Βρυξέλλες για την προώθηση του κινηματογράφου ντοκυμαντέρ, είναι αντιπρόεδρος του ARRF και πρόεδρος της εταιρείας παραγωγής Cineastes Associés.

https://www.jolefilm.com/biografia/karinedevillers/

  

ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΤΑΙΝΙΩΝ

 

Από το άλφα ως το ωμέγα του κινηματογραφικού λεξιλογίου

(η κλασική δομή διήγησης, το ντοκιμαντέρ, η πειραματική πρωτοπορία )

— BARNABO DELLE MONTAGNE (Μπάρναμπο των βουνών) – 1994, 124’

Δασοφύλακες και λαθροκυνηγοί, ληστές, λαθρέμποροι: ένας πόλεμος εκδίκησης, ενέδρες, φόνοι που ξαναζούν στη μνήμη των ανθρώπων του βουνού με το μεγαλείο του μύθου.

Παρμένο από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Dino Buzzati, είναι προσαρμοσμένο στους Δολομίτες και στις εκβολές του Πάδου αμέσως μετά τον πόλεμο (1919) και ξαναπαίρνει κάποια βασικά θέματα του συγγραφέα (το βουνό και την παραμυθένια του ατμόσφαιρα, την αναμονή, την έρευνα της λύτρωσης μέσω της ευκαιρίας που δίνει έννοια στη ζωή) φιλτραρισμένα μέσα από την άποψη του σκηνοθέτη.

(Directed by Mario Brenta – 1994, 124’)

— CORPO A CORPO (Σώμα σε σώμα)  – 2014, 90’

Το δέρμα,  το εξωτερικό περίβλημα της ψυχής

Δημιουργός, ηθοποιός και σκηνοθέτης, ο Pippo De Bonno έχει μια σκηνική προσέγγιση όπως σ’ένα εργοτάξιο όπου τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο, όπου όλα αφήνονται στον αυτοσχεδιασμό και στην έμπνευση της στιγμής. Corpo a Corpo είναι η ιστορία αυτή της μοναδικής εμπειρίας, μιας μεθοδικής εργασίας όπου ο ηθοποιός γίνεται δημιουργός και ο δημιουργός ηθοποιός, και όπου ζωή και θέατρο εξελίσσονται ισόπαλα σε μια πορεία ανταλλαγής χωρίς κανένα όριο ή προκατάληψη. Γυρισμένη κατά την διάρκεια του στησίματος του θεάματος Orchidee, η ταινία ακολουθεί την ζωή του θεατρικού θιάσου σ’όλους τους χώρους της: στη σκηνή, στην αίθουσα, στα παρασκήνια. Οι ηθοποιοί αποκαλύπτονται εκφράζοντας στη σκηνή την ιδιαιτερότητά τους, αυθεντική και μοναδική άποψη στη πραγματικότητα.

(Directed by Mario Brenta & Karine de Villers – 2014, 90’)

BLACK LIGHT  2014, 6’

Υπάρχει περισσότερη σοφία στο σώμα σου, απ’ όση επιστήμη στο μυαλό σου.  Τάδε έφη Ζαρατούστρα Friedrich Nietzsche

Σκοτάδι, ανύπαρκτη στιγμή, μόνο το λεπτό εκτός χρόνου και τόπου πριν το Φως δημιουργήσει το Σύμπαν.  Ο καλλιτέχνης χορεύει στο σκοτάδι της θεατρικής αίθουσας δημιουργώντας με το φως μορφές που καταδιώκονται στην οθόνη σε μια φαντασμαγορική ιστορία της εξέλιξης της ζωής. από Méduses – με τον Vincent Glowinski, καλλιτέχνη και χορευτή

(Directed by Mario Brenta & Karine de Villers – 2014, 6’)

ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ

Το παρόν σαν μνήμη, σαν αναμονή, σαν άρνηση του μέλλοντος…

–CALLE DELA PIETA (Σοκάκι ελέους) – 2014, 60’

Σοκάκι ελέους: αλλιώς, η αφύπνιση των αισθήσεων

Χρονικό της τελευταίας μέρας ζωής του Tiziano Veccelio (1488-1576) που στις Αυγούστου 1576 πεθαίνει στο Σοκάκι του Ελέους στη Βενετία (θύμα, μαζί με χιλιάδες άλλα άτομα, μιας επιδημίας πανούκλας) καθώς ζωγραφίζει μια Pietà, έτσι όπως στο νησί του Lazzaretto Nuovo οι ασθενείς αφήνουν απελπισμένα ίχνη με γραψίματα στους τοίχους, μικρά σχέδια, σύμβολα, τα ονόματα τους. Τους συνοδεύει μια νεαρή γυναίκα: μοντέλο; υπηρετριούλα; αυλικός; Μαγδαληνή;

Directed by Mario Brenta & Karine de Vilers – 2010 60’)

ISOLE (Νησιά) 2021, 78’

Γιατί Νησιά; Γιατί η θάλασσα που τα τριγυρίζει τα χωρίζει και τα ενώνει συνάμα. Σαν νησιά είμαστε κι εμείς, μαζί και χώρια, σε αυτή την ταινία-ψηφιδωτό που είναι σαν συλλογικό εργόχειρο, τακτοποιημένο και αρμονικό χάος γεμάτο με αισθήσεις, σκέψεις, αναμνήσεις, προσμονή, μοναξιά, ελπίδες που έρχονται με την μορφή εικόνων από φίλους, συγγενείς, απλά γνωστούς αλλά και αγνώστους, και όλα μαζί αποτελούν selfies του εσώτερου εγώ, τη μυστική προσωπογραφία του δημιουργού τους.

DELTA PARK – 2016, 68’

Ο Παζολίνι έλεγε ότι ο κινηματογράφος ήταν «γραπτή» γλώσσα της πραγματικότητας

Ονομάζονται Cosmos, Moses, Efosa… θα μπορούσαν να ξαναβρεθούν σ’ ένα κέντρο φιλοξενίας, σ’ ένα χωράφι, σ’ ένα σταθμό ή στο δρόμο, αλλά κατέληξαν σ’ ‘ένα ξενοδοχείο στο Δέλτα του Πάδου, το Delta Park, μεταμορφωμένο σε κέντρο προσφύγων μέχρι να γίνει δεκτή η αίτηση ασύλου. Εν τω μεταξύ μοιράζονται την καθημερινότητα με τον ιδιοκτήτη και την οικογένειά το που σε αντάλλαγμα αυτής της ασυνήθιστης φιλοξενίας παίρνει από το Κράτος 30 ευρώ την ημέρα για κάθε μετανάστη, μια ανταλλαγή που του επιτρέπει να ξανανοίξει το ξενοδοχείο.

(Directed by Mario Brenta & Karine de Villers – 2016, 68’)

— IL SORRISO DEL GATTO (Το χαμόγελο του γάτου)  – 2018, 61’

«Όμορφέ μου Γάτε, ξέρεις να μου πεις, παρακαλώ, πιοό δρόμο να πάρω για να φύγω δώ;» ρώτησε η Αλίκη.

“Εξαρτάται πού θέλεις να πας” απάντησε ο Γάτος.

Το Il sorriso del gatto είναι ένα βλέμμα στην πραγματικότητα.

Στους δρόμους και στις πόλεις σαν εικόνα της κρίσης και της παρακμής της δυτικής κοινωνίας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Μεταξύ υπερβολικού πλούτου και υπερβολικής φτώχειας, μεταξύ ομοιομορφίας και απώλειας ταυτότητας, μεταξύ πραγματικότητας και ψευδαίσθησης, τίποτε άλλο παρά ένα μεγάλο παραμύθι, μια απάτη, ένα ομαδικό ψέμα του οποίου η αντιπροσωπία της καθημερινής ζωής δεν είναι άλλο από μια ανησυχητική μεταφορά. Ανησυχητική όπως το χαμόγελο του γάτου της Αλίκης στην χώρα των θαυμάτων.

(Directed by Mario Brenta & Karine de Villers – 2018, 61’)