Ήλιος και θάλασσα

Άγγιγμα ευδαιμονίας και απόλαυσης.

Με μιας εξαφανίζεται η πίεση όλης της εβδομάδας…

Σχολείο…

Να ελέγχεις τα σελφ-τεστ των μαθητών καθώς και τους ίδιους,
με απόλυτη προσοχή,
αν τηρούνται τα μέτρα προστασίας…

Να διατηρείς το χαμόγελο στην τάξη, αφήνοντας τα προβλήματα στο σπίτι…

Να θέλεις να αγκαλιάσεις το παιδάκι που φαίνεται θλιμμένο, μα δεν μπορείς λόγω αυτής της κατάρας που μας βρήκε…

Να πρέπει να απολυμάνεις το μολύβι που έπεσε κάτω…

Να μην επιτρέπεις να ανταλλάσουν οτιδήποτε τα παιδιά μεταξύ τους…

Να έχεις τα παράθυρα ανοιχτά κι ας έρχονται ιδρωμένα από τη γυμναστική…

Να συντάσσεις το πρόγραμμα των εργαστηρίων δεξιοτήτων, για το πρώτο δίμηνο…

Να αγχώνεσαι πώς θα διδάξεις σεξουαλική διαπαιδαγώγηση σε παιδάκια Τρίτης δημοτικού…

Να σκέφτεσαι τον στόχο του συγκεκριμένου, εκπαιδευτικού προγράμματος, ο οποίος θα πρέπει να αποτελεί την καλλιέργεια μιας σειράς σύγχρονων δεξιοτήτων που αφορούν την σωματική, ψυχική (συναισθηματική) και κοινωνική ευημερία του παιδιού…

Να πρέπει να σκεφτείς ποιες είναι αυτές οι δεξιότητες…

Να συμμετέχεις σε σεμινάρια, σε τακτά χρονικά διαστήματα, ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ, γιατί ξέρεις ότι αυτά θα βοηθήσουν τη δουλειά σου, για απόκτηση νέων γνώσεων…

Να συμμετέχεις, όμως και σε άλλα, ΥΠΟ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ της αξιολόγησης…

Να καλείσαι από την Υπουργό Παιδείας να πάρεις μέρος στην αξιολόγηση-λαιμητόμο της σχολικής μονάδας που υπηρετείς,
να λες ΟΧΙ κι αντ’ αυτού, συμμετέχεις στην απεργία-αποχή, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους δασκάλους της πατρίδας σου, γιατί ΚΑΘΟΛΙΚΉ είναι η συμμετοχή…

Να μη σου αναγνωρίζει αυτό το δικαίωμα…

Να το στέλνει στα δικαστήρια για να το κρίνουν παράνομο…

Να ακούς από τα χείλη της, ότι ΛΙΓΟΙ συνδικαλιστές ΔΕΝ θέλουν την αξιολόγηση κι εσύ να ξέρεις ότι το 95% των εκπαιδευτικών υπέργαψε ΥΠΕΡ της απεργίας-αποχής,
ΟΧΙ γιατί δε θέλουν να γίνουν καλύτεροι, τότε ΠΡΩΤΟΙ ΘΑ ΤΗ ΣΤΗΡΊΖΑΝ
αλλά γιατί ξέρουν ότι αυτή η αξιολόγηση θέλει να μετατρέψει τα δημόσια σχολεία σε επιχειρήσεις,
οι οποίες αναζητούν χορηγούς για τη λειτουργία τους,
να τα διαχωρίσει σε “καλά” και “κακά”,
να μεγαλώσει τις κοινωνικές ανισότητες σε βάρος των παιδιών που προέρχονται από τα εργατικά στρώματα…

Κι είναι αυτοί οι ΔΑΣΚΑΛΟΙ που υπερβάλλουν εαυτόν…

Που θέλουν να κοιτούν τους μαθητές τους στα μάτια χωρίς να ντρέπονται…

Που η επιβράβευσή τους δεν έρχεται από χείλη της εξουσίας,
αλλά από το χαμόγελο των παιδιών και των γονιών τους,
κι αυτή η ΑΓΑΠΗ είναι η πληρωμή τους…

Μια εκπαιδευτικός της τάξης

Αναστασία Νατάσα Μακρή