To γεγονός ότι η Ξάνθη έχει παραλείψει διαχρονικά να αναγνωρίσει και να τιμήσει τη καθοριστική συμβολή του αείμνηστου Κωνσταντίνου Θανόπουλου, Νομάρχη της περιόδου 1975-79 στη διάσωση της Παλιάς Πόλης, κόντρα σε όλες τις σκληρές αντιδράσεις των τότε τοπικών παραγόντων, επισημαίνει με ανάρτησή του ο Κώστας Γούναρης.


Όπως υπενθυμίζει με την ευκαιρία των Γιορτών Παλιάς Πόλης, ο Θανόπουλος, που έχει καταγράψει όλο το ιστορικό σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε από το ΠΑΚΕΘΡΑ, αντιλήφθηκε έγκαιρα τη δυναμική του παραδοσιακού οικισμού και τον διέσωσε από την τσιμεντοποίηση, έχοντας ελάχιστους συμμάχους. Με την επιλογή του αυτή, μάλλον διέσωσε το ίδιο το μέλλον της Ξάνθης, 45 χρόνια πριν.

Αναλυτικά:

Γιορτές παλιάς πόλης από σήμερα. 30 συνεχή χρόνια στον παραδοσιακό οικισμό της Ξάνθης, η διάσωση του οποίου οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό σε ένα άνθρωπο «ξεχασμένο» από την τοπική ηγεσία αλλά και από την τοπική κοινωνία. Το Νομάρχη Ξάνθης από το 1975 μέχρι το 1979 Κωνσταντίνο Θανόπουλο.

Ο Θανόπουλος από πολύ νωρίς κατάλαβε τόσο την πολιτιστική αξία του οικισμού αυτού, σε μια περίοδο που πολλά σπίτια παρατημένα από τους ιδιοκτήτες τους είχαν αρχίσει να ρημάζουν, ενώ οι εργολάβοι της αντιπαροχής ετοιμαζόταν να εισβάλλουν στην παλιά πόλη, όσο και την οικονομική διάσταση της προστασίας του. Ότι δηλαδή θα μπορούσε κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις να αποτελέσει πυλώνα οικονομικής ανάπτυξης της πόλης αλλά και του νομού.

Επίμονος, δεν υποχώρησε στην κάθετη άρνηση του συνόλου σχεδόν της τοπικής εξουσίας αλλά και της τοπικής κοινωνίας («η υπουργική απόφασις ισοδυναμεί με πραγματικήν Εθνικήν δολιοφθοράν και κατεργάζεται την διχοτόμησιν της πόλεως εις δύο τομείς, ενθυμίζουσα την τραγικήν πρασίνην γραμμήν της Λευκωσίας», «μετατροπή μεγάλου μέρους της Ξάνθης εις νεκράν πόλιν») και με λίγους συμπαραστάτες πέτυχε το 1976 να κηρυχθεί η παλιά πόλη της Ξάνθης προστατευόμενος οικισμός.

Το αποτέλεσμα μερικά χρόνια αργότερα ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Η παλιά πόλη (γνωστή πλέον σε ολόκληρη την Ελλάδα και όχι μόνο), εκτός του ότι αποτελεί ζωντανό μνημείο πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς, είναι σήμερα από τους σημαντικότερους αιμοδότες της οικονομίας της περιοχής και των ανθρώπων της. Μπορούμε να φανταστούμε ποια θα ήταν η κατάσταση της πόλης και του νομού, αν τα καλαίσθητα κτίσματα της παλιάς πόλης είχαν αντικατασταθεί με τις πολυκατοικίες της Ελλάδας της αντιπαροχής. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος (ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2017) δεν τιμήθηκε ούτε από το Δήμο Ξάνθης ούτε από την τοπική κοινωνία με ελάχιστες εξαιρέσεις (ΠΑΚΕΘΡΑ, Σύλλογος Ποντίων, Σύλλογος Κατοίκων Παλιάς Πόλης, Δικηγορικός Σύλλογος Ξάνθης – συγνώμη να ξεχνάω κάποιον). Ας γίνει τώρα.

Υ.Γ. Στο βιβλίο του «Πορεία Αντίθετα – Η σύγκρουση για την προστασία της Παλιάς Ξάνθης», το οποίο δυστυχώς έχει εξαντληθεί, περιγράφει τόσο τις προσπάθειές του για την διάσωση του οικισμού, αλλά και – με μεγάλη ευγένεια είναι αλήθεια – το πόλεμο που δέχθηκε. Χρήσιμο σε όλους τους κάθε είδους πολιτευόμενους.