Μεγάλη η απώλεια του Κώστα Λειβαδίτη σε ηλικία που είχε να δώσει ακόμη πολλά και ίσως δυσαναπλήρωτη καθώς για μια μικρή κοινωνία τέτοιοι άνθρωποι είναι πολυτέλεια. Ο Κώστας Λειβαδίτης δεν υπήρξε σημαντικός απλώς για το καλλιτεχνικό του μέγεθος αλλά γιατί είχε ριζωμένη μέσα την αντίληψη ότι η τέχνη πρέπει να αποκεντρώνεται και να γίνεται κτήμα και του τελευταίου πολίτη, όπου και αν ζει, όποιο και αν είναι το κοινωνικό, μορφωτικό, οικονομικό του υπόβαθρο.

Για αυτό και “όργωσε” κυριολεκτικά αυτή την “άγονη γη” και έφτασε μέχρι το τελευταίο χωριό, προσπαθώντας να μιλήσει στις ψυχές των ανθρώπων με το θέατρο, το έβαλε στα σχολεία, το ακολούθησε στα δρώμενα και στην παράδοση. Ένας γνήσιος “λαϊκός” καλλιτέχνης όχι γιατί η τέχνη του δεν είχε ύψος -αντιθέτως ήταν ένας μεγάλος θεατράνθρωπος- αλλά γιατί την έκανε προσιτή στην κοινωνία. Υπό αυτή την έννοια, φρόνιμο θα είναι αποδοθεί στη μνήμη του η αναγκαία τιμή.

Ας μην κάνουμε υποδείξεις, κάποια πράγματα (και χώροι “ορφανοί” από όνομα) είναι προφανή.  Το παρελθόν της πόλης δεν προδιαθέτει θετικά βέβαια: Ψάχνουμε ακόμη πώς τιμήθηκε ο μεγάλος Στέφανος Ιωαννίδης, η Κατίνα Βέικου-Σεραμέτη, ο Θωμάς Εξάρχου. Ακόμη και ο τεράστιος Μάνος Χατζιδάκις για πολλές δεκαετίες ήταν “αόρατος” και παρέμενε διωγμένος. Δεν αγαπά τα γράμματα και τις τέχνες η Ξάνθη  και ας παινεύεται για το αντίθετο. Αλλά ας ελπίσουμε ότι θα αλλάξει η ροή των πραγμάτων έστω και αργά…

Ο Ραδιο-μαραθώνιος του Γηροκομείου “Αγ. Βασίλειος” πραγματοποιείται την Τετάρτη. Το Xanthi2.gr ΔΕΝ συμμετέχει καθώς από το Μάρτιο του 2020 εκκρεμούν απαντήσεις σε μια σειρά ερωτήματα που έχουν τεθεί από την πλευρά μας και γι’αυτό και ξεκαθαρίζουμε τη θέση μας: Όταν ένας φορέας προστρέχει στη βοήθεια της κοινωνίας, και η οποία την έχει παράσχει απλόχερα και συνεχίζει να το πράττει, άρα διεκδικεί χαρακτήρα ιδρύματος δημοσίου συμφέροντος και κοινωνικού ενδιαφέροντος, τότε οφείλει να συμμορφώνεται σε πολύ ξεκάθαρους όρους διαφάνειας.

Ακριβώς όπως οποιοσδήποτε φορέας -ακόμη και η τελευταία ΜΚΟ- που επιχορηγείται από το κράτος ή την αυτοδιοίκηση έστω και με ένα ευρώ οφείλει να υποβάλει τις οικονομικές του καταστάσεις, έτσι και το Γηροκομείο οφείλει να είναι απολύτως “ανοιχτό” προς την τοπική κοινωνία και να δώσει απαντήσεις στους ψιθύρους για την ίδρυση ή μη Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρίας από μέλη του Δ.Σ., την φημολογούμενη άρνηση να υπαχθεί σε καθεστώς ΝΠΔΔ όπως το Ψυχολογικό Κέντρο στο παρελθόν, τις παραιτήσεις μελών στο παρελθόν με αφορμή τα περιουσιακά,  τη λοιπή φημολογία για την εκποίηση ακινήτων του ιδρύματος με αγοραστές που σχετίζονται με το Δ.Σ.

Επιπρόσθετα, καθώς ο Γηροκομείο, ο Πρόεδρος και οι συνεργάτες του έχουν, ουσιαστικά, “κατέλθει” στην πολιτική (και δεν μας αφορά το ηθικό ή μη σκέλος στην παρούσα φάση) άρα έχουν επαυξημένη κοινωνική ευθύνη και  δημόσια λογοδοσία, και  για να μην δηλητηριάζεται η σχέση του ιδρύματος με την τοπική κοινωνία, πρέπει να υπάρχει απόλυτη διαφάνεια στα οικονομικά και άλλα στοιχεία, ανοιχτές Γενικές Συντελεύσεις και απαντήσεις στα ερωτήματα που έχουν τεθεί. Οπότε, συνεχίζουμε να τελούμε εν αναμονή απαντήσεων. Φίλοι όλοι στο Δ.Σ. αλλά φίλτατη η … διαφάνεια στις μέρες μας !