Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αγωνία, όλη την συζήτηση που γίνεται τελευταία για την εγκατάσταση του νέου αιολικού πάρκου στην περιοχή μας. Θα ήθελα να καταθέσω και εγώ την άποψη μου για το συγκεκριμένο θέμα όχι γιατί είμαι ειδικός, αλλά γιατί πιστεύω είναι ένα θέμα που μας αφορά όλους και γιατί φοβάμαι, πως για άλλη μία φορά, οι αγωνίες μας και οι φόβοι μας όχι μόνο δεν θα ακουστούν ,αλλά θα πάνε και στον κάλαθο των αχρήστων.

Πρώτα πρώτα να κάνουμε σαφές, ότι κανένας μας δεν είναι ενάντια στις ανανεώσημες πηγές ενέργειας.(ΑΠΕ).  Την όποια διαφωνία μας ομως, θα πρέπει να την αιτιολογήσουμε και να μην μείνουμε σε αφορισμούς και ατέρμονες αντιρρήσεις. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να γνωρίζουμε έστω σε γενικές γραμμές την ιστορία του πράγματος και πώς φτάσαμε έως εδώ.

Απο το 2005 μέχρι το 2008 περίπου, η Ευρωπαική Ένωση διαμορφώνει το πλαίσιο και δίνει οδηγίες και ποσοστώσεις για τις ΑΠΕ. Η Ελλάδα όλως περιέργως στις τότε διεργασίες, έβγαλε τα υδροηλεκτρικά της απο τον υπολογισμό.(Πράγμα που  αυτόματα σημαίνει απαίτηση εκ μέρους της ΕΕ για  αυξημένα ποσοστά σε απαιτούμενες ΑΠΕ). Εδώ κάποιοι ίσως θυμούνται και την επίσης απαράδεκτη θέση της χώρας μας στην ποσόστωση των αλιευμάτων,σε βάρος των Ελλήνων ψαράδων.

Αμέσως, διάφοροι επιχειρηματίες είδαν την ευκαιρία για εύκολο επιδοτούμενο χρήμα.Το 2010 η επιεικώς απαράδεκτη στάση της Ελλάδος νομιμοποιείται με τον νόμο της κας Μπιρμπίλη.

Ξαφνικά εμφανίστηκαν χάρτες με το αιολικό δυναμικό της Ελλάδας,(υπ΄όψιν ότι έχουμε ένα απο τα υψηλότερα αιολικά δυναμικά της Ευρώπης, 8μτρ./δευτερόλεπτο ή 2.500 ώρες παραγόμενης αιολικής ενέργειας) και Ελληνες επιχειρηματίες μαζί με ξένους μοίρασαν σε πρώτη φάση την Ελλάδα μεταξύ τους.πχ. Μυτιληναιος, Endesa,Ibendrola στο Αν. Αιγαίο . ΕDF, Kοπελούζος στην Κρήτη κ.λ.π.

Εκαναν λοιπόν τις πρώτες αιτήσεις ,χωρίς να ξέρει κανείς τίποτε, με εξαίρεση κάποιους επιτόπιους πολιτικούς άρχοντες του Α΄και του Β΄βαθμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.Πάρθηκαν οι πρώτες άδειες απο την Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας( ΡΑΕ) χωρίς να το μάθει κανείς, με τουλάχιστον ελλιπείς για να μην πω αστείες ως επι το πλείστον  μελέτες περιβαντολογικών επιπτώσεων,πήραν όλοι, μα όλοι, εγκρίσεις απο το ΥΠΕΚΑ .

Τέλος, πήραν και τις άδειες εγκατάστασης από τις Περιφέρειες,(και εκεί το παιχνίδι χοντραίνει γιατί συχνά καταπατούνται δασικές εκτάσεις,χορτολιβαδικά,natura κλπ.) το σκηνικό όμως είχε στηθεί και έτσι όποιος είχε και έχει άλλη άποψη για τις ΑΠΕ είναι παράξενος, οπισθοδρομικός,γραφικός και πάει λέγοντας.

Ας κρατήσουμε όμως απο το ιστορικό κομμάτι τρείς διαπιστώσεις.

1) Για ακόμη μία φορά ώς Ελληνες “βάλαμε τα χέρια  μας και βγάλαμε τα μάτια  μας.”

2) Δεν θα πρέπει να έχουμε απόλυτη επιστοσύνη στις ποσοστώσεις και τις επιταγές της Ε.Ε. Δεν είναι νόμοι,δεν είναι θέσφατο,δεν είναι πανάκεια και όπως έχει δείξει η ιστορία, όλα είναι υπο διαπραγμάτευση και πάντα ο επιμένων νικά. Ειδικά εμείς, πώς μπορούμε να ξεχάσουμε την άνευ όρων παραδοση σε ανόητη ποσόστωση της Ε.Ε για την Ζάχαρη (η οποία σε δύο χρόνια άλλαξε) που είχε όμως σαν καταστροφικό αποτέλεσμα το κλείσιμο του εργοστασίου και μάλιστα από “δικό μας” Υπουργό. Υπ΄όψιν πώς μονο 8 απο τις 25 χωρες της ΕΕ ακολουθουν τους στοχους για ΑΠΕ μετα το2020 (δεν ισχυριζομαι οτι κανουν καλά αλλα  είναι ενδεικτικό πως αντιμετωπίζουν τα προβλήματα τους και τις προταιρεότητες τους.)

3) Θα πρέπει να γνωρίζουμε πως είμαστε αντιμέτωποι με εταιρείες κολοσσούς ,που λίγο ή πολύ, κάνουν ότι θέλουν. Μιά ματιά μόνο στο ποιες είναι σήμερα οι εταιρείες του χώρου,πως αλλάζουν χέρια οι μετοχές και οι συνθέσεις,αρκεί για να καταλάβει κανείς το μέγεθος του παιχνιδιού.(Cherchez d’argent ) Ψάξε το χρήμα που λένε και οι Γάλλοι.

Λέμε όμως όχι, διότι :

Α) Σε επίπεδο ποσοστών, πανελληνίως κύριοι σας λέμε πως εμείς “δώσαμε” .Απο όλες τις Περιφέρειες της Ελλάδος ,σε ποσοστά απόδοσης ΑΠΕ πρώτη έρχεται- η Στερεά Ελλάδα με 877.85 ΜW (33,1%) κυρίως λόγω Εύβοιας. Δεύτερη- η Πελοπόννησος με 502.8 MW (18,9%) και τρίτη- η Μακεδονία- Θράκη με 335,45MW (12,6%). Εδώ θα μπορούσαν να πριμοδοτήσουν τις άδειες για τις υπόλοιπες Περιφέρειες για δικαιότερη κατανομή. (Γερμανικό μοντέλο)

Β) Εμείς δυστυχώς σαν περιοχή, ούτε νησιά έχουμε, ούτε ιδιαίτερες παραλίες. Ολη η ομορφιά και ο πλούτος του τόπου μας είναι ο ορεινός μας όγκος.Αν εδώ λάβουμε και υπ΄΄οψιν, ότι ένα αιολικό πάρκο για να είναι αποδοτικό και συμφέρον πρέπει να έχει πάρα πολλές ανεμογεννήτριες σε πολύ μεγάλη έκταση καταλαβαίνετε δεν μιλάμε μόνο για καταπάτηση της natura, τις επιπτώσεις στην πανίδα (αποδημιτικά πουλιά κλπ.)την χλωρίδα ,τις επιπτώσεις του θορύβου και την καθολική αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος, έργα υποδομών κλπ, αλλά για μια πραγματική ταφόπλακα στην περιοχή.Για αυτό, για τέτοιου είδους επενδύσεις, προτιμούνται τελείως άγονα μέρη πχ.νότιοανατολική Εύβοια ,Καφηρέας ή έρημα ξερονήσια, Αγιος Γέωργιος κλπ.

Γ) Είμαστε στην πιο φτωχή περιφέρεια της Ελλάδος και έχουμε ανάγκη απο επενδύσεις εντάσεως εργασίας και αναπτυξιακές και όχι επενδύσεις μη αποδοτικές για το κοινωνικό σύνολο. Αν  κάποιος πιστεύει πως με αυτές τις επενδύσεις θα υπάρξουν θέσεις εργασίας ,θα σας πω,  ναι θα υπάρξουν, όχι βέβαια στους αριθμούς που αναφέρουν οι εταιρείες και θα είναι, ως επι το πλείστον   προσωρινές μέχρι την ολοκλήρωση της εγκατάστασης και βοηθητικές.Και όποιος πιστεύει πως όσο πιο πολύ ρεύμα ,από πιο πολλές εταιρείες, θα σημαίνει και πιο φτηνό ρεύμα για τον καταναλωτή, τότε πιστεύει στα θαύματα.

Δ) Τέλος, σε αυτήν την προσπάθεια δεν θα πρέπει να υπάρξουν “Εφιάλτες” .Η προσπάθεια θα πρέπει να είναι μαζική, χωρίς αρχηγούς,σκοπιμότητες,μικροπολιτικές και μικροψυχίες.Ας δούμε πως τα κατάφεραν άλλοι πχ.(Σκύρος) ας ενωθούμε πραγματικά για μία φορά και είμαι σίγουρος πως θα πετύχουμε.

Δημήτρης Μπένης

Ενας πολίτης της Ξάνθης.

Aπό την Εφημερίδα Θράκη