του Θανάση Μουσόπουλου
Πέρασαν ήδη τέσσερα χρόνια που έφυγε από κοντά μας ένας αγαπητός φίλος και συνοδοιπόρος. Ο Γιώργος Κωτούλας άφησε το αποτύπωμά του στη ζωή της πόλης. Κάθε περιπατητής στο Μονοπάτι της Ζωής τον φέρνει με ευγνωμοσύνη στο μυαλό του. Και φυλλομετρώντας βιβλία ποιητικά φέρνει στην καρδιά του τον Γιώργο τον Δημιουργό. Στη φετινή επέτειο της αιφνίδιας φυγής του – αφού πούμε δυο λόγια για την εργοβιογραφία του – θα του δώσουμε το λόγο – τρία ποιήματά του να μας ξεδιπλώσει.
*
Ο Γιώργος Κωτούλας γεννήθηκε το 1956 στο Μικρόβαλτο Κοζάνης και από το 1982 έζησε μόνιμα στην Ξάνθη. Έφυγε από τούτη τη ζωή αιφνιδίως στις 4 Μαρτίου 2017. Σπούδασε στο τμήμα Τοπογράφων – Γεωμετρών του ‘Ευκλείδη’ Θεσσαλονίκης. Εργαζόταν στη Δ.Ε.Υ.Α. Ξάνθης. Ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρος του Συλλόγου Ατόμων Χρηζόντων Ειδικής Θεραπείας. Ιδρυτικό και βασικό μέλος του Δικτύου Λόγου και Πράξης.
Το 2018, επίσης, με επιμέλεια Θανάση Μουσόπουλου εκδόθηκε από το Δημοτικό Ραδιόφωνο Ξάνθης Όμορφη Πόλη 89,9 «Ποιητικό Ανθολόγιο Γιώργου Κωτούλα in memoriam …” καθώς και ένα τεύχος με τίτλο «Η ποίηση του Γιώργου Κωτούλα» (2015/18) με τα κείμενά μου που αναφέρονται στις εκδόσεις του Γ. Κωτούλα (2010-15).
*
Ενταγμένος ο Γιώργος Κωτούλας στην πλούσια ποιητική και γενικότερα λογοτεχνική παράδοση της Ξάνθης, απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο ότι η παράδοση είναι ζώσα και διαρκής. Κοντά στους παλιότερους και παλιότερες δημιουργούς, η Ξάνθη αναδεικνύει και αγκαλιάζει όσους/όσες αφοσιώνονται σε όλα τα είδη έκφρασης και δημιουργίας.
Τρία ποιήματά του παραθέτω στη συνέχεια.
- Το χρέος
Ψάχνω να βρω δυο φράσεις άγραφες
να σας τις γράψω, να μη χρωστώ
να είναι απλές και ευκολοδιάβαστες
έτσι νομίζω μονάχα θα λυτρωθώ.
Ψάχνω να βρω δρόμους αδιάβατους
να σας τους δείξω και να χαρώ
και αν βρω το γέλιο σε κόμπους άλυτους
να σας το στείλω μαζί με την ηχώ.
- Τα πρώτα βήματα
Τόλμησα κι έκανα δυο τρία βήματα
χρόνια τώρα μου τα ζητούσες
χρόνια με καλούσες να ΄ρθω κοντά σου
να δω την άλλη σου πλευρά
που την αδικώ κάθε μέρα.
Χρόνια επέμενες.
Έλεγες διάλεξα δρόμο που περνάει από στενό
και βγάζει σε αδιέξοδο, σε τοίχο, σε φευγιό.
Μου ζήτησες να πετάξω τη βελόνα μου
είπες ξανά ας μην ραφτώ για να μην τρυπηθώ
ας μην ξαναράψω μέσα στο μυαλό.
Έκανα τελικά δυο τρία βήματα
λίγα σχετικά απ΄ όσα με συμβούλεψες να κάνω
πέταξα τα κλειδιά ανοίγοντας τις πόρτες του μυαλού μου
έβγαλα και πέταξα τα ρούχα μου μένοντας γυμνός
και άρχισα σιγά σιγά ν΄ ανοίγω τις φτερούγες μου.
- Βαβυλωνία
Γυάρος, Μακρόνησος, Ικαρία
Σαμοθράκη, Σιβηρία, Κορυδαλλός…
Ιμπραήμ πασάς και Παπαφλέσσας.
Τριακόσιοι οι του Λεωνίδα,
τριακόσιοι οι της Βουλής
και όλοι εμείς.
Βαβυλωνία.