Με επιστολή του προς τα μέλη ΔΕΠ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου ο Καθηγητής της Πολυτεχνικής Βασίλης Τσαουσίδης, υπενθυμίζει το γεγονός ότι το ΔΠΘ δεν έχει προχωρήσει τη διαδικασία πειθαρχικού ελέγχου σε βάρος των συναδέλφων του που διώκονται σε βαθμό κακουργήματος για τα αδικήματα της απιστίας και της παράβασης καθήκοντος, που σχετίζονται με το χειρισμό της υπόθεσής του.
Μάλιστα, επισημαίνει ότι κάποιοι διωκόμενοι συνεχίζουν να ασκούν καθήκοντα, εκφράζοντας επιφυλάξεις για το γεγονός ότι δεν διασφαλίζεται ότι εμμέσως δεν μπορούν να επηρεάσουν τη διαδικασία και την απονομή δικαιοσύνης. Όπως είναι γνωστό, με απόφασή του Πρυτανικού Συμβούλιου, τον Ιούνιο του 2020, το Πανεπιστήμιο ανέλαβε να καλύψει τα έξοδα της νομικής εκπροσώπησης των Καθηγητών του που διώκονται για απιστία και παράβαση καθήκοντος. Έτσι οι επισημάνσεις του Β. Τσαουσίδη, υπενθυμίζουν τον οξύμωρο κίνδυνο οι ίδιοι να διωκόμενοι να κρίνουν τη δίωξή τους ή μη ως πολιτικοί ενάγοντες.
Αναλυτικά η επιστολή του Καθηγητή του Τμήματος ΗΜ.&ΜΥ Βασίλη Τσαουσίδη:
Η ως άνω ποινική δίωξη ασκήθηκε, κατόπιν διενέργειας προκαταρκτικής εξέτασης, με παραγγελία του Εισαγγελέα Ροδόπης προς την Ανακρίτρια Ροδόπης, για τη διενέργεια κύριας ανάκρισης. Η υπόθεση αρχικά είχε παραπεμφθεί στο ακροατήριο ως πλημμέλημα. Στη συνέχεια, προστέθηκαν οι κατηγορίες της απιστίας σε βαθμό κακουργήματος και η υπόθεση παραπέμφθηκε στην κύρια ανάκριση.
Στις περιπτώσεις διώξεων απιστίας και παράβασης καθήκοντος, την ποινική δίωξη ακολουθεί η πειθαρχική δίωξη – είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί ότι οι διωκόμενοι δεν επηρεάζουν τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης ούτε και τη διαδικασία που οδηγεί στην απονομή της. Κρίνεται, δηλαδή, αν θα μπορούν να ασκούν καθήκοντα από θέσεις ευθύνης μέχρι να ολοκληρωθεί η ποινική διαδικασία. Στην περίπτωση του πανεπιστημίου μας, η πειθαρχική διαδικασία εκτελέστηκε από τον πρύτανη και όχι από το Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο των μελών ΔΕΠ. Μάλιστα, απ’ ό,τι είμαι σε θέση να γνωρίζω, η πειθαρχική διαδικασία ανεστάλη για ένα έτος, μέχρι την εκδίκαση της ποινικής υπόθεσης. Όμως, το ένα έτος παρήλθε εδώ και καιρό. Και η βασική προϋπόθεση της πειθαρχικής διαδικασίας, που είναι να διασφαλίσει τους όρους της δίκαιης δίκης, δεν πληρείται.
Αυτό δεν είναι κάτι τυπικό αλλά ουσιαστικό. Θα μπορούσε για παράδειγμα, ένα Πρυτανικό Συμβούλιο που είναι αρμόδιο να ασκήσει δικαιώματα πολιτικής αγωγής υπέρ των συμφερόντων του πανεπιστημίου, να απαρτίζεται από κατηγορούμενους; Θα μπορούσε, μήπως, να αποφασίζει να καλύπτει τα δικαστικά και δικηγορικά έξοδα των κατηγορουμένων; Θα μπορούσε να διεκδικήσει απολεσθέντα περιουσιακά στοιχεία μέχρι 120.000 ευρώ, το οποίο προϋποθέτει έγκληση εκ μέρους του πανεπιστημίου – αν οι εκπρόσωποί του ήταν οι ίδιοι κατηγορούμενοι; Επομένως, η αιτία που η πειθαρχική διαδικασία δεν πρέπει να παρακάμπτεται είναι ουσιαστική για τη Δικαιοσύνη – δεν είναι τυπική. Ειδικά στην περίπτωσή μας, υπάρχει σαφής παραβίαση της αρχής αμεροληψίας καθώς υπάρχουν κατηγορούμενοι στα όργανα που λαμβάνουν αυτές τις αποφάσεις.
Στο πανεπιστήμιό μας συνέβησαν ανήκουστα πράγματα την τελευταία 5-ετία. Η απόδοση δικαιοσύνης είναι ισοδύναμη με την κάθαρση που επιβάλλεται να υπάρξει. Κανείς δεν θέλει να τιμωρηθεί ή έστω να ταλαιπωρηθεί κάποιος αθώος – κανείς όμως δεν πρέπει να επιδιώκει να αθωωθεί και κάποιος ένοχος για τέτοια αδικήματα.
