Του Βασίλη Λωλίδη
Όταν η αγάπη κινητοποιεί τον κάθε άνθρωπο να προσφέρει στην κοινωνία του
Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που αφουγκράζονται τις ανησυχίες και τον προβληματισμό των συνάνθρωπων τους προσφέροντας συστηματικά κάθε δυνατή βοήθεια μέσα από καθημερινές πράξεις και πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν. Έτσι απλά, χωρίς θόρυβο, χωρίς προβολή, κάνουν το καλύτερο δυνατό, απλώνουν χέρι βοηθείας και ιδιαίτερα σε περιόδους δύσκολες όπως αυτή που βιώνουν όλοι στέλνουν μηνύματα ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, συμπαράστασης αλλά και χαράς. Θα μπορούσαν να είναι οι Άγιοι Βασίληδες των γιορτινών ημερών που έρχονται. Φορώντας ο καθένας τη δική του χρωματιστή φορεσιά προσφέρει ότι καλύτερο μπορεί και έχει: χρόνο, διάθεση, τρόφιμα, γνώσεις, υπηρεσίες με την ελπίδα ότι θα βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη, με την πίστη ότι μπορεί να κάνει τον κόσμο λίγο πιο όμορφο απ’ ότι είναι.
Γιώργος Γκίλης (Πόρτο Λάγος)
Άνθρωπος της θάλασσας και της προσφοράς ο Γιώργος έχει διαθέσει μέχρι σήμερα δωρεάν εκατοντάδες τόνους αλιευμάτων σε τραπέζια αγάπης, γηροκομεία και κοινωνικές δομές δήμων. Με δικά του έξοδα, έχοντας πάντα τη βοήθεια και τη στήριξη των συναδέλφων του στο συνεταιρισμό μεταφέρει και διαθέτει ψάρια σε οργανωμένες προσπάθειες συλλόγων και φορέων σε ολόκληρη την περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης που στοχεύουν στην καθημερινή σίτιση εμπερίστατων και μοναχικών ανθρώπων.
Επιπλέον, τα δυο τελευταία χρόνια με την ιδιότητα και του προέδρου του Συνδέσμου Αλιευτικών Συνεταιρισμών Εκμίσθωσης Λιμνοθαλασσών, έχοντας τη συνδρομή του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, διέθεσαν δωρεάν αλιεύματα από όλα τα μέλη του Συνδέσμου και με δικά τους έξοδα τα μετέφεραν σε κοινωνικές δομές που εδρεύουν στην Αθήνα. Όπως επισημαίνει πάντως ο ίδιος, μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, πρόθεση των ιδίων είναι η τελευταία πρωτοβουλία να επαναληφθεί και φέτος παρά τις δυσκολίες που έχει επιφέρει η πανδημία του κορονοϊού.
Για τον Γιώργο Γκίλη η λιμνοθάλασσα της Βιστωνίδας δεν είναι μόνος ο τόπος που βγάζει το ψωμί του είναι και μια μεγάλη πρόκληση. Καθημερινά, πασχίζει μαζί με τους συναδέλφους του, να φέρουν σε ισορροπία ένα ολόκληρο οικοσύστημα, ένα τόπο μοναδικής ομορφιάς, πλούσιο σε χλωρίδα και πανίδα. Νιώθουν υπεύθυνοι γι’ αυτόν τον τόπο κι όλες οι πρωτοβουλίες τους στοχεύουν στην προστασία και την ανάδειξή του, γιατί όπως υπογραμμίζει, «μόνο έτσι θα συνεχίσει να τους προσφέρει τα αγαθά του».
Λίλα Κυπριώτου (Καβάλα)
Πάντα είχε στο μυαλό της την εθελοντική προσφορά. Οι συγκυρίες και οι συνθήκες ευνόησαν ώστε να ασχοληθεί με το Χαμόγελο του Παιδιού σε μια περίοδο της ζωής της που ένιωθε ότι ακόμα είχε πάρα πολλά να προσφέρει. Χαρακτηρίζει ανεκτίμητη της σχέση που έχει αναπτύξει με τα παιδιά, γιατί είναι μια σχέση που χτίζεται μέρα με την ημέρα. Μπορεί να μην είναι η φυσική τους μητέρα αλλά λειτουργεί, σκέφτεται, ενεργεί και τα συμβουλεύει όπως θα έκανε κάθε μητέρα όταν κάθεται για να συζητήσει με τα παιδιά της όσα έγιναν στο σχολείο την ημέρα που πέρασε.
Μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ δεν κρύβει τη χαρά και τον ενθουσιασμό της γι’ αυτά που κέρδισε και έζησε προσφέροντας εθελοντική εργασία στη δομή φιλοξενίας. Τη ρωτάμε αν κουράστηκε όλα αυτά τα χρόνια, μας απαντάει αυθόρμητα «δεν κουράστηκα ούτε μια στιγμή. Ίσα, ίσα που αυτό με αναζωογονεί. Με γεμίζει ψυχικά και όταν η ψυχή είναι γεμάτη τότε υπάρχει η δύναμη και η όρεξη να συνεχίσεις να προσφέρεις».
Βλέπει τα παιδιά να μεγαλώνουν σα δικά της παιδιά, μοιράζεται μαζί τους σκέψεις, προβληματισμούς, αγωνίες. Με πολύ σεβασμό στον ψυχισμό τους αλλά κυρίως με πάρα πολύ αγάπη τα προσεγγίζει και προσπαθεί να ξεπεράσουν μαζί τις δυσκολίες που αντικειμενικά υπάρχουν.
Δε μετανιώνει ούτε για μια στιγμή για την απόφασή της. «Αν δεν το είχα κάνει», τονίζει, «νομίζω πως θα έχανα τη μισή μου ζωή. Όταν βλέπω τα παιδιά αυτά να προοδεύουν χαίρομαι κι εγώ μαζί τους. Όπως χαίρεται κάθε γονιός για την πρόοδο του παιδιού του». Για τη Λίλα Κυπριώτου όλα ξεκινούν από την αγάπη. Όπως λέει η ίδια με αφοπλιστική ειλικρίνεια «η αγάπη δεν κοστίζει τίποτα. Είναι μια αμφίδρομη σχέση, όσα δώσεις, τόσα θα πάρεις. Για μένα η εθελοντική εργασία είναι προσφορά αγάπης και αλληλεγγύης. Θα προέτρεπα όλους τους ανθρώπους να το δοκιμάσουν και να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή τους. Υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που έχουν ανάγκη από μια ανιδιοτελή προσφορά αγάπης».
Αντώνης Παυλίδης (Δράμα)
Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο Αντώνης Παυλίδης. Από την πρώτη μέρα επιβολής της καραντίνας, σε μια από τις πιο επιβαρυμένες επιδημιολογικά περιοχές της πατρίδας μας, έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία όσων έχουν ανάγκη. Απόστρατος αξιωματικός του στρατού, σύζυγος και πατέρας στον πλαίσιο της συνολικότερης προσπάθειας που καταβάλει η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, παράρτημα Δράμας, εξυπηρετεί καθημερινά όσους ανθρώπους ή οικογένειες αδυνατούν να βγουν από το σπίτι.
Ο Αντώνης καθημερινά είναι ο άνθρωπος που θα τους μεταφέρει τρόφιμα, φάρμακα, είδη πρώτης ανάγκης που είναι απαραίτητα αλλά είναι δύσκολο να τα προμηθευτούν οι ίδιοι, αφού δεν βγαίνουν από το σπίτι. Μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ υπογραμμίζει πως είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει προς τους συνανθρώπους του, τους συμπολίτες του που έχουν ανάγκη.
«Αρχικά», σημειώνει, «ξεκίνησα να βοηθάω συναδέλφους, στη συνέχεια από στόμα σε στόμα μαθεύτηκε και έτσι άρχισα να βοηθάω κι άλλους που ζητούσαν βοήθεια. Υπήρχαν περιπτώσεις που ολόκληρες οικογένειες νοσούσαν, δεν υπήρχαν συγγενείς και έπρεπε κάποιος να τους προμηθεύσει με τρόφιμα και φάρμακα. Είναι άνθρωποι που δεν τους γνώριζα, αλλά το χαμόγελό τους και μόνο, όταν αντιλαμβάνονταν πως μπορούν σε κάποιος να στηριχθούν, είναι για μένα η μεγαλύτερη χαρά και ανταμοιβή».
Αλέξανδρος Μουστακίδης (Κεχρόκαμπος)
Επίσης, η έλλειψη ταχτικής συγκοινωνίας σε συνδυασμό με τις δυσκολίες που επέφερε στην καθημερινότητα όλων η πανδημία του κορονοϊού τον οδήγησε να αναλάβει να κάνει καθημερινά όλες τις διαδικτυακές συναλλαγές των συγχωριανών του με τράπεζες, οργανισμούς και υπηρεσίες. Επιπλέον, βοηθάει όλα τα παιδιά πάνω στα τεχνικά θέματα της τηλεκπαίδευσης που πρέπει καθημερινά να παρακολουθούν.
Ο ίδιος, μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ δεν κρύβει την ανησυχία του για το γεγονός ότι οι άνθρωποι στην ορεινή αυτή κοινότητα δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες εξυπηρέτησης με όσους ζουν κοντά σε αστικά κέντρα με αποτέλεσμα η καθημερινότητά τους να παρουσιάζει αρκετές δυσκολίες ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μεγάλης ηλικίας άτομα.
Δημήτρης Γκαγκαλίδης (Ξάνθη)
Εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, σύζυγος και πατέρας θέλησε να γνωρίσει περιοχές, ανθρώπους, φυσικά τοπία, ιστορικά μνημεία. Και όταν τα γνώρισε ο ίδιος θέλησε αυτές τις εμπειρίες, τις γνώσεις, τις εικόνες να τις μοιραστεί με τους γύρω του. Με όσους έχουν τις ίδιες ανησυχίες με αυτόν, με όσους αγνοούν ακόμα και μέρη που βρίσκονται μόλις λίγα μέτρα μακρά από το σπίτι τους. Θέλησε να τους παρακινήσει να βγουν από το σπίτι, να ανακαλύψουν τον τόπο τους. Και ο τόπος για τον Δημήτρη Γκαγκαλίδη είναι ολόκληρη η Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη. Από το Κάτω Νευροκόπι της Δράμας, μέχρι τη Σαμοθράκη και τους Κήπους του Έβρου. Είδε λοιπόν τη ζωή του… αλλιώς και αποφάσισε να δημιουργήσει ένα site όπου εκεί μέσα θα συγκεντρώνει όλες τις… Αλλιώτικες Προτάσεις.
Με λόγο γλαφυρό παρουσιάζει τους ανθρώπους του τόπου του, τις δημιουργίες τους, τις ιστορίες τους, τα μέρη τους. Παρουσιάζει τον τόπο μέσα από τα δικά του μάτια. Τόσο απλά, τόσο όμορφα, με πολύ διάθεση να κάνει όσο περισσότερους ανθρώπους μπορεί κοινωνούς αυτής της προσπάθειας, να γνωρίσουν όλοι καλύτερα τον τόπο τους. Έναν τόπο ακριτικό, ίσως δύσκολο, αλλά τόσο όμορφο και ξεχωριστό όπου συνυπάρχουν αρμονικά άνθρωποι, θρησκείες, πολιτισμοί. Γιατί όπως υπογραμμίζει και ο ίδιος μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ «η ζωή αξίζει μόνο όταν τη δεις αλλιώς»!
Από το ΑΠΕ/ΜΠΕ.