Στο αποτεφρωτήριο της Ριτσώνας, έγινε το μεσημέρι της Τετάρτης η μικρή και λιτή πολιτική τελετή για τον αποχαιρετισμό του Κώστα Δέλκου. Εκ μέρους των φίλων και συντρόφων του από την Ξάνθη, τον επικήδειο εκφώνησε ο Χρήστος Γκαρμπούνης, ο οποίος ανέφερε:

Τον Κώστα τον πρωτογνωρίσαμε φοιτητή το μακρινό 1978. Ξεχώρισε αμέσως για την συγκρότηση του και το ενδιαφέρον του για τα φοιτητικά και αργότερα τα γενικά προβλήματα του τόπου. Δεν άργησε να ενταχθεί πολιτικά. Στο ΚΚΕ αρχικά και όταν αυτό έκανε ολοφάνερα τα αδιέξοδα του, στον ΣΥΝ και στην προσπάθεια ενότητας της αριστεράς, την δύσκολη περίοδο του 1989, η οποία κατέληξε επίσης σε αποτυχία. Η παρουσία του στο Νομαρχιακό Συμβούλιο το 1944 και στο Δημοτικό το 2002, ήταν σημαντική και αξιοσημείωτη. Ταυτόχρονα είχε δημιουργήσει την όμορφη οικογένεια του και επαγγελματικά είχε επιτυχία στον τεχνικό χώρο της περιοχής. Το 2010 πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Δημαρ στην Ξάνθη, που πολύ σύντομα ακολούθησε η απογοήτευση. Η συνεχής του ανησυχία και ενδιαφέρον τον οδήγησαν αργότερα στην κίνηση των 58, της Ελιάς και της συγκρότησης του ΚΙΝΑΛ , με τα γνωστά απογοητευτικά αποτελέσματα.

Ο Κώστας έδειξε μεγάλη αντοχή, ενθουσιασμό και σοβαρότητα με το αέναο ενδιαφέρον του και τον συνεχή αγώνα του για τα προβλήματα του τόπου. Δεν δίστασε να συγκρουσθεί με συμφέροντα, με καταπατητές, με νονούς της περιοχής, σύγκρουση που μπορεί να είχε συνέπειες γι αυτόν. Η ενσωμάτωση του στην Θράκη και στην Ξάνθη και μέσα από το ΤΕΕ, βοήθησε στην ανάπτυξη της περιοχής. Ανθρωπος παντός καιρού, κάθε δυσκολίας, να βοηθάει συλλογικά και ατομικά. Εξοχος στις παρέες, χαμηλών τόνων, με διεισδυτικό χιούμορ, αλλά ήπιος, να συζητάει με όλους, φίλους και αντιπάλους.
Η μάχη που έδωσε ένα χρόνο με την αρρώστια ανέδειξε επίσης τις αρετές και το κουράγιο του μεγάλου αυτού αγωνιστή. Δεν κρύφτηκε πίσω από μισόλογα και φοβίες. Χτυπήθηκε ανοιχτά με τον καρκίνο, αλλά η μάχη ήταν άνιση. Και με αυτήν την πάλη έδωσε ένα εξαίρετο παράδειγμα ειλικρίνειας και κουράγιου.

Εμείς οι φίλοι του δύσκολα θα ενσωματώσουμε την απώλεια του στην ζωή μας. Δεν είναι μόνο ο σύντροφος και φίλος που θα λείπει. Δεν θα είναι πια ο συνδετικός μας κρί9κος, η αναγκαία ισορροπία και γαλήνη, ο καίριος πολιτικός λόγος του που πάντοτε εκλογίκευε του ενθουσιασμούς και τόνωνε τις απογοητεύσεις.
Ο Κώστας μας θα είναι πάντοτε ανάμεσα μας.

“Μέχρι να ξαναταξιδέψουμε , θυμόμαστε τα παλιά μας ταξίδια”, έγραψε ο Κώστας πριν λίγο καιρό. Θα σε θυμόμαστε και θα σε τιμάμε πάντα Κώστα!