Το κοινωνικό κόστος που θα πληρώσει η περιοχή από τον κορονοϊό είναι ακόμη άγνωστο και είναι το πρωταρχικό ζήτημα που θα μας απασχολήσει καθώς πλησιάζει η έξαρση του ιού. Σίγουρα η Ξάνθη βρίσκεται σε καλύτερο επίπεδο από την πρωτεύουσα και περιοχές που σημειώθηκαν σοβαρές αβλεψίες και μεγαλη εξάπλωση. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται συστράτευση όλων καθώς δεν είναι ώρα για πολιτικές αντιπαραθέσεις. Θα έχουμε χρόνο στο μέλλον να αποτιμήσουμε τους χειρισμούς που γίνονται αλλά όχι τώρα.

Στον τομέα της ενημέρωσης έχει παίξει πολύ σημαντικό η καθημερινή παρέμβαση του Ιατρικού Συλλόγου Ξάνθης. Οι οδηγίες και οι πληροφορίες για την αποτροπής της εξάπλωσης είναι πράγματι σημαντικές και  όπως σημειώνει ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Τάσος Καραδέδος, δεν έχει σημασία αν υπάρχουν ένα ή δύο επιβεβαιωμένα κρούσματα στην περιοχή αλλά ότι ο ιός είναι εδώ και χρειάζονται μέτρα προφύλαξης. Ούτως η άλλως, η επίσημη καταγραφή υποεκτικμά την πραγματική εξάπλωση του ιού, εφόσον αυτή η τακτική έχει επιλεγεί από τους αρμόδιους φορείς.

Το οικονομικό κόστος, όμως, που θα πληρώσει η περιοχή είναι τεράστιο. Ήδη μετά το πλήγμα του καρναβαλιού, ήρθε αυτό των μέτρων που “νεκρώνουν” την αγορά. Προφανώς και ο αντίκτυπος αφορά όλη τη χώρα όμως για μια αναιμική οικονομία όπως αυτή της Ξάνθης, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Εδώ λοιπόν έρχεται η αλληλεγγύη και η συνοχή που λείπει. Και εδώ όσοι μιλούν για τοπικισμό και θεσμική διεκδίκηση πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους, αν και κατά πόσο στηρίζουν την τοπική αγορά που τους… στηρίζει.

Αυτό ισχύει σε μεγαλύτερο βαθμό για όσους απαιτούν από το κράτος αλλά ερωτοτροπούν μονίμως με το “αόρατο χέρι της αγοράς“. Ο κοροναϊός κατεδάφισε όλους τους μύθους των αντι-κρατιστών καθώς η αυτορύθμιση πήγε περίπατο και το κοινωνικό κράτος είναι αυτό που μας σώζει από την καταστροφή. Η δημόσια υγεία, που κάποιοι διαλύουν συστηματικά, κρατά όρθια τη Δύση ενώ τα κράτη παρεμβαίνουν για να διασώσουν τις αγορές και τις επιχειρήσεις.

Και είναι ακόμη πιο αστείο να ακούγονται αυτές οι θεωρίες στην Ελλάδα που δεν διαθέτει καν ένα στοιχειώδη παραγωγικό ιστό αλλά είναι μια οικονομία με πολλές παθογένειες που στηρίζεται στις υπηρεσίες και στην κατανάλωση. Όλοι όσοι μιλάνε για την ελεύθερη αγορά στην Ελλάδα, σπάνια παράγουν πλούτο αλλά συνήθως λυμαίνονται κρατικές συμβάσεις ή “επενδύουν” με κρατικό χρήμα. Μοιραία οι περιοριστικές πολιτικές, που ούτως ή άλλως παράγουν ύφεση, συρρίκνωσαν δραματικά την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, ήδη πριν την έλευση του κορονοϊού.

Μια οικονομία σαν την ελληνική λοιπόν, δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς ένα σοβαρό κράτος και τη λελογισμένη του παρέμβαση, που πρέπει να εκφράζεται και με ένα ισχυρό πρόγραμμα δημοσίων δαπανών και επενδύσεων. Ειδικά τώρα. Έτσι κι αλλιώς όλοι αυτοί που λοιδωρούν το κράτος (γαλάζιων και πράσινων αποχρώσεων) μονίμως το κράτος αρμέγουν. Ας είναι ένα ακόμη καλό μάθημα αυτό, τώρα που η αυτορύθμιση κόλλησε…. κορονοϊό.