Οι γραμμές αυτές γράφονται βράδυ της (καθαρής) Δευτέρας 2 Μαρτίου 2020. Υπό φυσιολογικές συνθήκες κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο από μεριάς μου, μιας και αυτή η μέρα διαχρονικά αποτελεί στιγμή πνευματικής και σωματικής ανασυγκρότησης μετά το ξεφάντωμα της αποκριάς για την πλειονότητα των κατοίκων της Ξάνθης και εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση. Η φετινή όμως απαγόρευση των καρναβαλικών εκδηλώσεων, τη γελοιότητα της οποίας δε θα σχολιάσω απόψε, έβαλε στο ψυγείο τη βακχική μου πλευρά και μου έδωσε τη δυνατότητα να δω με καθαρό μυαλό όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας αναφορικά με το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα και τις προεκτάσεις του.
Κινητοποιούμενος λοιπόν από πολύ έντονο προβληματισμό έχω να κάνω τις εξής επισημάνσεις:
- Ας είναι καλά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που είδαμε τα «ανδραγαθήματα» των σωμάτων ασφαλείας στα νησιά της Λέσβου και της Χίου. Προσωπικά δεν ένιωσα έκπληξη από τη συμπεριφορά τους. Έβγαλαν οι «άνθρωποι» τον πραγματικό τους εαυτό που άλλοτε τον κρύβουν (όσο μπορούν) κι άλλοτε τον διαφημίζουν (θέλει η ιερόδουλη να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει). Κατά τη γνώμη μου αυτή η απροκάλυπτα αυταρχική συμπεριφορά εκπορεύεται από την κάλυψη που της παρέχει η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη (με τον τίτλο αυτόν γελάμε), η οποία χάριν του πολέμου των εντυπώσεων λανσάρει κομπάζοντας το μότο «Νόμος και Τάξη» που ηχεί υπέροχα στα αυτιά του μέσου νεοέλληνα. Το είδαμε το έργο στα Εξάρχεια, το είδαμε και στο Κουκάκι. Και δε στέκομαι στην ουσία της αστυνομικής κινητοποίησης, με την οποία κανείς εύλογα μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί, αλλά στον τρόπο που εκτελέστηκε και παρουσιάστηκε: ένας ιδεολογικός ρεμβασισμός από τους ορκισμένους προστάτες του Συντάγματος που συμπεριφέρθηκαν ως κοινοί χουλιγκάνοι. Απλά τότε οι τραμπουκισμοί δεν άγγιξαν τους αθώους πολίτες αλλά τους ένοχους μπαχαλάκηδες. Ευτυχώς με τα λυπηρά συμβάντα στα νησιά έπεσαν οι μάσκες (και μεταφορικά λοιπόν).
- Αυτό που συμβαίνει στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της χώρας μας εδώ και τρεις μέρες δεν έχει προηγούμενο. Ο (ξεκάθαρα) παρανοϊκός και αδίστακτος σουλτάνος ωθεί μάζες ανθρώπων προς την Ελλάδα τη στιγμή που το δικό μας κράτος προσπαθεί να τους απωθήσει. Δε θα βιαστώ να κατακρίνω την ελληνική κυβέρνηση που λειτουργεί κατά τέτοιον τρόπο διότι η κατάσταση είναι πέρα από έκρυθμη και εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Θα κατακρίνω όμως χωρίς δεύτερη σκέψη την ελληνική κοινή γνώμη όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τα σχόλιά της στο διαδίκτυο ή ακόμη χειρότερα μέσα από τη χυδαιότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε μια έγκυος γυναίκα πάνω σε μια φουσκωτή βάρκα από νησιώτες συμπατριώτες μας. Για την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη θα αρκεστώ να πω, στο πνεύμα της ημέρας, ότι «πετάει αετό».
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια σχεδόν καθολική ακροδεξιά μεταστροφή της κοινωνίας με ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Δυστυχώς δε μπορεί να γίνει αντιληπτό από τη μάζα ότι τα αίτια της μετανάστευσης δεν είναι προϊόν κάποιου σκοτεινού σχεδίου εναντίον της Ελλάδας και της χριστιανοσύνης, αλλά συνέπεια των αδιεξόδων που προκαλεί το ισχύον πολιτικό-οικονομικό σύστημα. Με απλά λόγια, όσο ο καπιταλισμός συντηρεί μια παγκόσμια κατάσταση στην οποία το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της γης ζει στη φτώχεια για να ζούμε με σχετική άνεση οι υπόλοιποι και να πλουτίζουν κάτι λίγοι, τόσο θα οδηγούμαστε σε φαινόμενα όπως το σημερινό. Κι εμείς που το ζούμε από κοντά είμαστε οι πρώτοι που πρέπει να το καταλάβουμε..