Βέβαια, αν πρέπει να είμαστε ρεαλιστές η ομάδα με την απόδοσή της μέχρι σήμερα δεν έχει δικαιολογήσει τη βαθμολογική της θέση. Έχει αγωνιστικές αδυναμίες αλλά δείχνει και πολύ ισχυρά ψυχικά αποθέματα που της επιτρέπουν να υπερβαίνει τα προβλήματα και τις ατυχίες. Δεν αποδίδει το θέαμα άλλων εποχών αλλά έχει την ψυχή και το πείσμα που ζητούσαν πάντα οι φίλοι της. Αρκεί να αντέξει τη συντονισμένη επίθεση που δέχεται εκτός του γηπέδου.
“Είναι 3 μέρες τώρα, από 24/01 έως και σήμερα, που ακούμε με πομπώδες ύφος: 5 χρόνια από την Κυβέρνηση της Αριστεράς, 5 χρόνια πω, πω!!! Ακούμε ακόμη: σσ. Κάναμε λάθη, δεν κοινωνήσαμε το έργο της Κυβέρνησης, πέρασαν τόσα χρόνια κι ο κόσμος δεν το ξέρει…κι όμως τι κάναμε για αυτό; Μαζευόμασταν στην ταβέρνα του Κάπελα, τα τσούζαμε, ζούσαμε τον μύθο μας, ηδονιζόμασταν, φωτογραφιζόμασταν, χαριεντιζόμασταν, έχοντας την εξουσία, κλεισμένοι στο καβούκι μας και και και. Τώρα δεν την έχουμε και για αυτό θυμίζουμε το “περασμένα μεγαλεία που διηγώντας τα να κλαις”.
Στο δια ταύτα, λοιπόν, συνεχίζουμε στο ίδιο στυλ, της αρρωστημένης αυτοπροβολής, να μη γεμίζουμε ταξί, αλλά εμείς, εκεί, στου Κάπελα, με τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες; Παραμένουμε, οι ίδιοι θλιβεροί, κακεντρεχείς, με τη λέξη φασίστας, ως απάντηση, προς κάθε αντιφρονούντα, προς κάθε τι διαφορετικό; Με έναν πηχιαίο τίτλο και τη θεσούλα μας, που την κρατάμε με νύχια και με δόντια; Προσπαθώντας να εξαφανίσουμε τα μαύρα πρόβατα, κατά τη γνώμη μας μαύρα; Σπέρνοντας τον διχαστικό μας λόγο σαν κυρά Κατίνα της γειτονιάς; Κόβω πίτες και πίνω μπύρες… Θέλω κι άλλα να πω, αλλά σταματώ εδώ. Τα σχόλια, παρακαλώ, στον δικό σας τοίχο. Ξέρω πως δεν θα πάρω like, γιατί και τα like, παρακολουθούνται, αλλά δε με νοιάζει… “
Κυβέρνησε γα 4,5 χρόνια έχοντας απέναντί του θεούς και δαίμονες, πλην όμως στο τέλος προδόθηκε από την ανεπάρκεια κάποιων στελεχών και την περιχαράκωση, όπως μαρτυρούσαν οι συμπεριφορές κάποιων, που ήταν έντιμοι αλλά δεν γνώριζαν τις συνθήκες ή δεν άντεξαν στον αδυσώπητο πόλεμο ή άλλων που επιχειρούσαν να παίξουν το ρόλο του “κομισάριου”… Γι’ αυτό ενώ ο Τσίπρας προσπαθεί να “γειώσει” το κόμμα στην κοινωνία, κάποιοι αντιδρούν.
Τι μνήμες μας ξύπνησε η Ράικου, στην Ξάνθη, δεν περιγράφεται: Τις πλημμύρες που κατέστρεψαν όχι μια σύμβαση, αλλά ολόκληρα λογιστήρια, αρχεία, σκληρούς δίσκους, συναλλαγές “άσπρες” και “μαύρες”. Τι κι αν όλα αυτά ήταν στον πρώτο όροφο, οι πλημμύρες της Ξάνθης μπορούσαν να καταστρέψουν αρχεία ακόμη και στο ρετιρέ, αν επρόκειτο να σβήσουν δεκαετίες σκανδάλων, διαφθοράς και φαυλότητας των παλιών καθεστώτων…
Βολικές πάντα οι πλημμύρες.