Σε αυτή την υπόθεση ενδεχομένως αναδείχτηκε και πόσο διαφορετικά πολιτικά συμφέροντα έχουν οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης ή, καλύτερα, πόσο αδικούνται κάποιοι όταν ταυτιστούν με αυτούς που ασκούσαν διοίκηση μέχρι πρόσφατα, αφού φανερώνονται οι διαφορετικές επιδιώξεις αλλά και τα κίνητρα. Άλλο να κάνεις προγραμματική αντιπολίτευση από τη θέση του “καθαρού” και άλλο επειδή κάποιοι ξεβολεύτηκαν ή επειδή κάποιος δεν έχει συμβιβαστεί με την ήττα.
Στο τέλος της ημέρας πάντως, όλος αυτός ο θόρυβος, με τους όρους που γίνεται, αρχίζει να αφορά ένα μικρόκοσμο της πολιτικής και κάποια μικροσυμφέροντα και όχι την κοινωνία. Δηλαδή, όπως έχει αποδείξει η ιστορία, μια δημοτική αρχή ούτε καταξιώνεται ούτε απαξιώνεται μέσα στο δημοτικό συμβούλιο αλλά στην κοινωνία και στην καθημερινότητα. Εκεί θα κριθεί και η νυν δημοτική αρχή.
Άλλωστε, αν ποτέ ο πολίτης έπαιρνε σοβαρά υπόψη του όσα λέγονται και γράφονται για δεκαετίες από συγκεκριμένους τιμητές, ο τελευταίος που θα κέρδιζε τις πρόσφατες εκλογές, θα ήταν ο σημερινός Δήμαρχος. Στην πολιτική και ειδικά στην περιοχή μας, όλοι διαλέγουν τους φίλους τους και κρίνονται. Αλλά οι ευφυείς και έμπειροι πολιτικά διαλέγουν τους εχθρούς τους…
Αυτό σε μεγάλο βαθμό εκφράστηκε και από αρκετούς στην πρόσφατη Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης . Πίσως από τις διάφορες προφάσεις αυτό που εισέπραξαν όσοι πυκνώνουν τις γραμμές της Προοδευτικής Συμμαχίας ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Τσίπρα, είναι ότι για μερίδα του παλιού ΣΥΡΙΖΑ που δεν λειτουργεί συνθετικά, η συμμετοχή του προοδευτικού κόσμου στην οργανωτική δομή, στις αποφάσεις και στη φυσιογνωμία του νέου κόμματος θα είναι προσχηματική και τα “κλειδιά” θα συνεχίσει να κρατά μια μικρή κομματική επετηρίδα από το παρελθόν. Δηλαδή πιο κυνικά, ότι θα ψηφίζει όλος ο δημοκρατικός κόσμος αλλά θα κάνει κουμάντο το 3%
Η μικρή συμμετοχή δεν αντανακλά φυσικά στη Δούρου ή τον Καλπάκη αλλά στις τοπικές λογικές και πρακτικές μιας ολιγομελούς και περίκλειστης αντίληψης που καταδικάστηκε έμπρακτα στην κοινωνία και στην κάλπη. Αυτή η αντίφαση είναι ακριβώς η μεγάλη πρόκληση της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ και αυτή ακριβώς του στοίχισε όσο κυβέρνησε.