Η ΔΕΥΑΞ βρέθηκε στο στόχαστρο της αντιπολίτευσης την εβδομάδα που πέρασε στο Δήμο Ξάνθης. Μια ακόμη έντονη μάχη μεταξύ δημοτικής αρχής και αντιπολίτευσης. Όποιος νομίζει πάντως ότι η κοινή γνώμη αντιλήφθηκε κάτι από αυτή την κόντρα αλλά και με τον τρόπο που εκπορεύτηκε, μάλλον πλανάται.
Σε αυτή την υπόθεση ενδεχομένως αναδείχτηκε και πόσο διαφορετικά πολιτικά συμφέροντα έχουν οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης ή, καλύτερα, πόσο αδικούνται κάποιοι όταν ταυτιστούν με αυτούς που ασκούσαν διοίκηση μέχρι πρόσφατα, αφού φανερώνονται οι διαφορετικές επιδιώξεις αλλά και τα κίνητρα. Άλλο να κάνεις προγραμματική αντιπολίτευση από τη θέση του “καθαρού” και άλλο επειδή κάποιοι ξεβολεύτηκαν ή επειδή κάποιος δεν έχει συμβιβαστεί με την ήττα.
Δεύτερο σημαντικό συμπέρασμα είναι οι τύποι και η ουσία. Πρέπει να αποφασίσει όποιος ασκεί κριτική αν θα τα κρίνει όλα με γνώμονα τους τύπους ή με γνώμονα την ουσία. Αλλά θα το κάνει πάντα και για όλα και όχι a la carte. Δηλαδή δεν μπορεί οι πτέρυγες της αντιπολίτευσης σε κάποιες υποθέσεις να κάνουν τόσο θόρυβο επικαλούμενες τους νόμους και τους τύπους (και καλά κάνουν γιατί αυτή είναι η αποστολή τους) αλλά σε άλλες περιπτώσεις να υποβαθμίζουν τους τύπους για χάρη της ουσίας.
Στο τέλος της ημέρας πάντως, όλος αυτός ο θόρυβος, με τους όρους που γίνεται, αρχίζει να αφορά ένα μικρόκοσμο της πολιτικής και κάποια μικροσυμφέροντα και όχι την κοινωνία. Δηλαδή, όπως έχει αποδείξει η ιστορία, μια δημοτική αρχή ούτε καταξιώνεται ούτε απαξιώνεται μέσα στο δημοτικό συμβούλιο αλλά στην κοινωνία και στην καθημερινότητα. Εκεί θα κριθεί και η νυν δημοτική αρχή.
Άλλωστε, αν ποτέ ο πολίτης έπαιρνε σοβαρά υπόψη του όσα λέγονται και γράφονται για δεκαετίες από συγκεκριμένους τιμητές, ο τελευταίος που θα κέρδιζε τις πρόσφατες εκλογές, θα ήταν ο σημερινός Δήμαρχος. Στην πολιτική και ειδικά στην περιοχή μας, όλοι διαλέγουν τους φίλους τους και κρίνονται. Αλλά οι ευφυείς και έμπειροι πολιτικά διαλέγουν τους εχθρούς τους…
Η στήλη δέχτηκε αρκετά σχόλια για την αναφορά της περασμένης εβδομάδας γύρω από τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ και την άρνηση του κόσμου να υποταχθεί σε υφιστάμενους κομματικούς συσχετισμούς παρόλο που θέλει να στηρίξει τον Τσίπρα και την προσπάθειά του να αντιστοιχήσει την κοινωνία με το κόμμα. Για αυτό και το ψηφιακό κόμμα είναι μια διέξοδος, παρά την προσπάθεια κάποιων να την υπονομεύσουν και να “καθοδηγήσουν” τα νέα μέλη σε παλιούς κομματικούς συσχετισμούς.
Αυτό σε μεγάλο βαθμό εκφράστηκε και από αρκετούς στην πρόσφατη Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης . Πίσως από τις διάφορες προφάσεις αυτό που εισέπραξαν όσοι πυκνώνουν τις γραμμές της Προοδευτικής Συμμαχίας ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Τσίπρα, είναι ότι για μερίδα του παλιού ΣΥΡΙΖΑ που δεν λειτουργεί συνθετικά, η συμμετοχή του προοδευτικού κόσμου στην οργανωτική δομή, στις αποφάσεις και στη φυσιογνωμία του νέου κόμματος θα είναι προσχηματική και τα “κλειδιά” θα συνεχίσει να κρατά μια μικρή κομματική επετηρίδα από το παρελθόν. Δηλαδή πιο κυνικά, ότι θα ψηφίζει όλος ο δημοκρατικός κόσμος αλλά θα κάνει κουμάντο το 3%
Κάποιοι σημειώνουν ότι αυτή η αναντιστοιχία αποτυπώθηκε και στην αναιμική συμμετοχή λίγων δεκάδων ατόμων (παλιών και νέων) στην πρόσφατη εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ξάνθη, παρά την παρουσία ενός στελέχους πρώτης γραμμής όπως η Ρένα Δούρου, που στηρίζει μάλιστα την προοπτική ενός μαζικού και ανοιχτού κόμματος. Δηλαδή ούτε τα παλιά αλλά ούτε και τα νέα μέλη ήταν εκεί μαζικά.
Η μικρή συμμετοχή δεν αντανακλά φυσικά στη Δούρου ή τον Καλπάκη αλλά στις τοπικές λογικές και πρακτικές μιας ολιγομελούς και περίκλειστης αντίληψης που καταδικάστηκε έμπρακτα στην κοινωνία και στην κάλπη. Αυτή η αντίφαση είναι ακριβώς η μεγάλη πρόκληση της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ και αυτή ακριβώς του στοίχισε όσο κυβέρνησε.
