Οι κόντρες και η σκληρή αντιπολίτευση, αναμενόμενη σε μεγάλη βαθμό, εμφανίστηκαν από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε η νέα δημοτική αρχή στην Ξάνθη. Οι πτέρυγες της αντιπολίτευσης έχουν επιλέξει τη στρατηγική της όξυνσης των τόνων από την πρώτη συνεδρίαση. Βέβαια, καθώς αυτοί οι τόνοι είναι αδύνατο να διατηρηθούν επί μια τετραετία και επειδή απέναντί τους βρίσκεται ένας Δήμαρχος που γνωρίζει το Δήμο καλύτερα από όλους της αντιπολίτευσης, ίσως να παρασύρονται από τη μείζονα αντιπολίτευση που, εμφανώς, δεν μπορεί να διαχειριστεί την ήττα της και αντιδρά σπασμωδικά. Δεν είναι σίγουρο όμως ότι οι άλλοι ευνοούνται από το “μπλοκ”.

Η άποψή μας είναι ότι οι παρα-φύσιν πολιτικές συμμαχίες εξυπηρετούν πάντα τους πιο αδίστακτους και τους αμοραλιστές. Η αντιπολίτευση απαιτεί ρεαλισμό στην κατανόηση των συσχετισμών και ένα προγραμματικό και πολιτικό πλάνο. Προφανώς θα γίνουν λάθη από τον Τσέπελη και τη δημοτική αρχή αλλά το  σίγουρο είναι ότι το όποιο αντιπολιτευτικό μήνυμα θα αλλοιωθεί αν  καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη “χειρότερη δημοτική αρχή της μεταπολίτευσης” (όπως τη χαρακτήρισαν οι υπόλοιπες παρατάξεις) ή από βρώμικους μηχανισμούς της πόλης.

Κοινώς, αν κάποιος προέβαλε στην προεκλογική περίοδο την ηθική του ανωτερότητα, την ιδεολογική καθαρότητα ή την πολιτική και κοινωνική του διαφοροποίηση από συμπεριφορές και πρακτικές που καταδικάστηκαν έμπρακτα (και δικαίως), τότε υπάρχει ένα πρόβλημα συνέπειας και στρατηγικής.

Για παράδειγμα, όταν ο Δήμος σφραγίζει την “τρύπα” που άνοιξε η προηγούμενη δημοτική αρχή στη νησίδα της Καλλιθέας λίγο πριν παραδώσει το Δήμο, οι παρατάξεις της ελάσσονος αντιπολίτευσης με ποιον είναι; Με τον Τσέπελη ή με το Δημαρχόπουλο και το δικό του ύφος εξουσίας όπως αποτυπώθηκε στο συγκεκριμένο περιστατικό;  Ο ετεροπροσδιορισμός δεν έχει μακροπρόθεσμη πολιτική λογική αλλά μόνο ευκαιριακή.

Την εβδομάδα που πέρασε αναπτύχθηκε και η συνήθης υποκριτική συζήτηση γύρω τις σχέσεις προσώπων του Δήμου Ξάνθης με τον Μετέ και το Τουρκικό Προξενείο. Όχι από όλους πάντως και ξεχώρισε η νηφάλια προσέγγιση Μελισσόπουλου. Μια συζήτηση εντελώς προσχηματική, ένα καταφύγιο που χρησιμοποιείται όταν όλα “στραβώσουν” πολιτικά στη Θράκη και αναζητείται η “εύκολη λύση” για να αποδοθούν οι προσωπικές αποτυχίες και ήττες. Προφανώς και το Τουρκικό Προξενείο όπως και ο Μετέ έχουν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν αποφασιστικά στις εκλογικές αναμετρήσεις και οι περισσότεροι παράγοντες της μειονότητας δεν έκρυψαν ποτέ ότι ανήκουν σε αυτή τη σφαίρα επιρροής. Αλλά τα ερωτηματικά είναι πολλά:

Ποιοι μπορούν να μιλήσουν για αυτό; Αυτοί που εκλιπαρούν τον Μετέ και το Προξενείο και δεν πετυχαίνουν να έχουν τη στήριξή τους; Αυτοί που την είχαν στο παρελθόν και την έχασαν τώρα; Είχαν παρέμβαση μόνο στο Δήμο Ξάνθης οι μηχανισμοί αυτοί; Γιατί μας αρέσει όταν ο Μετέ εκλέγει ή στηρίζει τον “εκλεκτό” μας σε άλλους Δήμους και μας ενοχλεί πχ στην Ξάνθη; Γιατί δεν ακούγεται τίποτε όταν παρεμβαίνει στις Περιφερειακές Εκλογές; Γιατί δεν μας ενοχλεί όταν παρεμβαίνει στις εθνικές εκλογές και καθορίζει τους βουλευτές του νομού; Γιατί δεν μας ενοχλεί όταν διάφοροι άλλοι ή και οι ίδιοι οι “κατήγοροι” φωτογραφίζονται με το Μετέ, τον Πρόξενο ή το Σύλλογο Επιστημόνων ;

Αυτή η υποκρισία είναι το συστατικό στοιχείο για πολλούς “επαγγελματίες”  με διάφορες “προβιές”, που μεταχειρίζονται όλα τα μέσα για τον πλουτισμό ή την πολιτική επιβίωση και στο τέλος της ημέρας παριστάνουν και τους “πατριώτες”. Ακόμη και ο φασιστικός και εθνικιστικός χώρος στη Θράκη, έχει επιλεκτική ευαισθησία:  Την ώρα που ο τουρκικός επεκτατισμός έχει βαρέσει “κόκκινο”, την ώρα που ο Ερντογάν απειλεί με ανάφλεξη όλη τη νοτιοανατολική μεσόγειο, τώρα οι “τουρκοφάγοι” κατάπιαν τη γλώσσα τους.

Οι ίδιοι συμβαίνει βέβαια να είναι και “Μακεδονομάχοι”, οπότε είναι μια δύσκολη περίοδος που απαιτεί πολλές σόδες για να χωνευτεί η κυβίστηση της ελληνικής κυβέρνησης υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών ενώ μετά τις τελευταίες αρνητικές εξελίξεις κάποιοι θα εκλιπαρούν για την πιστή εφαρμογή της. Ετσι, καθώς κατέρρευσαν όλα τα αφηγήματα, αποφάσισαν να ασχοληθούν με την έυπεπτη ρατσιστική ρητορική, ξέχασαν όλες τις παλιές θεωρίες συνωμοσίας  και εφηύραν την αστεία θεωρία του “εποικισμού” από πρόσφυγες. Βέβαια, υπάρχουν οι ανόητοι που τους ακούν αλλά και οι επικίνδυνοι που τους νομιμοποιούν πολιτικά.

Πάντως μέσα στον πανικό των ημερών, κινδυνεύουν να χαθούν ειδήσεις και συμπεριφορές που θα έπρεπε να είναι ψηλά, όπως ο πολιτικός πολιτισμός που επέδειξε ο Ματθαίος Σαββίδης ως προεδρεύων του Δημοτικού Συμβουλίου, ερχόμενος σε διαφοροποίηση με την παράταξή του, που ήθελε να φτάσει στα άκρα την αντιπαράθεση.  Για ανθρώπους που είναι αυτόφωτοι, με κοινωνική και επαγγελματική διαδρομή και θέλουν παράλληλα να προασπίζουν την προσωπική τους αξιοπρέπεια, η κοινή λογική είναι ασφαλές μονοπάτι στην πολιτική. Και υπάρχουν τέτοιοι σε όλες τις παρατάξεις του Δήμου για να υπενθυμίζουν πότε χρειάζεται αντιπολίτευση και πότε όχι.

Δεν πρέπει να μείνει ασχολίαστο το γεγονός ότι πολύ πρόσφατα η Cocomat διένειμε μέσα από τις κυριακάτικες εφημερίδες ένα πολυσέλιδο φυλλάδιο για τις δραστηριότητες και τα προϊόντα της σε όλη τη χώρα. Αυτό που είναι αξιομνημόνευτο είναι πόσες πολλές φορές στα κείμενα και τις καταχωρήσεις, επαναλαμβάνεται με μεγάλη υπερηφάνεια ότι η έδρα και το εφαλτήριο της εταιρίας με την τεράστια εξάπλωση παγκοσμίως, είναι η Ξάνθη.

Παρόλο που ο όμιλος και οι αδερφοί Ευμορφίδη έχουν παρουσία σε πλήθος άλλων επιχειρηματικών σχεδίων, δεν ξεχνάνε ποτέ την Ξάνθη και την έδρα της Cocomat, όπου φροντίζουν να έχουν πάντα ισχυρή παραγωγική δραστηριότητα και να προσφέρουν στην τοπική κοινωνία ακριβώς σε αυτό που πάσχει, αναπτυξιακά και εργασιακά, στην ποιότητα. Αυτό ας είναι ένα μήνυμα σε όσους “τοπικιστές” κάνουν ουρές στη Βουλγαρία και την Τουρκία ή “κουνάνε το δάχτυλο” για τη στήριξη της περιοχής. Και σε όσους δυσφορούν από την παρουσία των μεγάλων ομίλων στην περιοχή αλλά δεν τολμούν να το ομολογήσουν .

Tέλος η υπόθεση που ξέσπασε με το Joker, τόσο αυτή καθαυτή ως ταπεινωτικό γνώρισμα για τη δημοκρατία και τον πολιτισμό της χώρας αλλά και ως αυταρχική και φασίζουσα νοοτροπία άλλων εποχών όσο και σαν αλυσίδα άστοχων ενεργειών και χειρισμών, παλινωδίας και μετάθεσης ευθυνών, ήταν ίσως από τις χειρότερες στιγμές της νέας κυβέρνησης. Που έμοιαζε οργανωμένη επικοινωνιακά αλλά κατέρρευσε από μια υπόθεση που έμοιαζε ασήμαντη αλλά τελικά άφησε πολύ ισχυρό αρνητικό συμβολισμό. Ακόμη χειρότερη η συμπεριφορά υπουργών που επιχείρησαν με ψευδή στοιχεία να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις και να υποβαθμίσουν το σοβαρό γεγονός. Τελικά οι εκδοχές άλλαζαν κάθε λίγο και στο τέλος καμία δεν μπόρεσε να κρύψει την αλήθεια.