Η στήλη επιστρέφει, μετά από μια μεγάλη διακοπή, ως όφειλε για λόγους θεσμικής και ηθικής κανονικότητας. Το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών πυροδοτεί  πολλές εξελίξεις τοπικά και πανελλαδικά και ανοίγει την ενδιαφέρουσα πολιτική και παρα-πολιτική συζήτηση. Ήδη φαίνεται ότι η κριτική ενοχλεί όσους βρέθηκαν σε “γυάλα” για πολύ καιρό αλλά όποιος εκτίθεται θα πρέπει να γνωρίζει τη θεσμική διαφορά μεταξύ Τύπου και Πολιτικής και να ζήσει με την κριτική. Και κάποια στιγμή, στην ώρα της, θα έρθει και η αποτίμηση της τετραετίας, τα λάθη, οι παραλείψεις, ο νεποτισμός, η έπαρση. Δεν είναι όλα καλώς καμωμένα…

Έχουν ειπωθεί όσα έπρεπε τόσο για τους τρεις νέους βουλευτές όσο και για την εντυπωσιακή επίδοση Γιαννακίδη. Πλην όμως “η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής πέθανε”  γιατί η νίκη του κόμματος και η επίδοση του νεαρού πρώην Υφυπουργού δεν συνδυάστηκε με εκλογή εφόσον η έδρα χάθηκε για 1,5% για το ΣΥΡΙΖΑ στην Ξάνθη. Αν και πολλοί συνήθως δαιμονοποιούν βολικά την ψήφο της μειονότητας, και πάλι δεν μπήκαν στον κόπο να την ανιχνεύσουν βήμα προς βήμα και να δουν που κατέληξε… Πάντως Ζεϊμπέκ και Γιαννακίδης έφεραν στο κόμμα τους τη νίκη αλλά δεν συνδυάστηκε, αυτή τη φορά με τη δεύτερα έδρα.

Μοιραία, βέβαια, υπήρξαν οι συγκρίσεις για την επιλογή της Νομαρχιακής που επέλεξε να κατεβάσει ένα δημοτικό ψηφοδέλτιο στο Δήμο Ξάνθης και πήρε 8% ενώ, λίγες εβδομάδες μετά, σε πολύ χειρότερο κλίμα, το κόμμα κέρδισε στα όρια του Δήμου Ξάνθης με 38% με κυριαρχία Γιαννακίδη. Είναι αλήθεια ότι σε μια εποχή παντοδυναμίας της ΝΔ, οι εκλογικοί αντιπρόσωποι και των δύο κομμάτων, έβλεπαν με έκπληξη τα εκλογικά τμήματα της πόλης να βγάζουν ΣΥΡΙΖΑ και Γιαννακίδη.

Αυτό είναι ένα μήνυμα που έχει πάρα πολλούς αποδέκτες μέσα και έξω από το κόμμα του. Φυσικά δικαίωσε τις επιλογές Γιαννακίδη για διεύρυνση του κόμματος που δεν ακολουθήθηκαν από τους λοιπούς. Ζυγίστηκαν όλοι το τελευταίο διάστημα και προφανώς πρέπει να ειπωθούν αλήθειες για το ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μάθει να αναλαμβάνει τις πολιτικές του ευθύνες μετά από 4,5 χρόνια εξουσίας και να αποδίδονται σε όσους έχουν το βάρος αποφάσεων. .

Από την άλλη, εκ του αποτελέσματος κρίθηκε ότι η ανοιχτή -και όψιμη-  από κάποιους στήριξη στο Γρηγόρη Στογιαννίδη, με βάση την επίδοση του πρώην Βουλευτή, δεν δικαίωσε όσους την παρείχαν. Καλώς την παρείχαν πάντως, ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του σε προσωπικό επίπεδο, να πάρει το βάρος της επιλογής. Οροφανώς και το πρόβλημα δεν είναι αν κάποιος Γραμματέας στηρίζει κάποιο βουλευτή, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές. Το πρόβλημα του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ  ήταν ο τρόπος  που λειτουργούσε η Νομαρχιακή, ο τρόπος που έπαιρνε αποφάσεις – όταν συνεδρίαζε και όταν έπαιρνε αποφάσεις- αν αυτές ήταν συλλογικές ή είχαν προαποφασιστεί κλπ., αν εξυπηρετούσαν προσωπικές πολιτικές ή το γενικό καλό.

Βέβαια, όταν πρόσωπα από την Αριστερά απολαμβάνουν της στήριξης με αυτό που χαρακτηρίστηκε “σύστημα Κοντούκάτι έχει πάει στραβά και κάποιοι πρέπει να ψαχτούν. Το περιβόητο “ηθικό πλεονέκτημα” που διαφήμιζαν αρκετοί με μεγάλη έπαρση, δεν κερδίζεται στα λόγια αλλά στον πολιτικό στίβο. Πολύ περισσότερο όταν η ίδια η συντηρητική παράταξη  κλείνει τους λογαριασμούς της με κάποιους μηχανισμούς, είναι αξιοσημείωτο ότι κάποιοι “αριστεροί” συναγελάζονται με αυτούς. Ακόμη χειρότερο ότι επιχειρούν να αμυνθούν στην κριτική προσφεύγοντας στην “προστασία” και τη λάσπη τους, ως ανάχωμα. Αυτή είναι η απόδειξη ότι είναι αρκετά νεόκοποι στην πολιτική και την κοινωνία και αρκετά μακριά από το ήθος της Αριστεράς…

Καλά τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ο νικητής των εκλογών είναι προφανώς ο Σπύρος Τσιλιγγίρης γιατί είναι ο νέος και μόνος βουλευτής ενός κόμματος που αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας με αυτοδυναμία. Ταυτόχρονα το κόμμα και ο Σπύρος Τσιλιγγίρης δεν καταδιώκονται από τη σκιά του Αλέξανδρου Κοντού με τον οποίο συγκρούστηκαν ανοιχτά. Είτε είχαν δίκιο είτε άδικο, ειναι οι νικητές και έχουν ανοιχτό πεδίο για να διαμορφώσουν ένα διαφορετικό πολιτικό πλαίσιο.

Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι η ΝΔ έχει να εκλέξει δεύτερο βουλευτή στην Ξάνθη εδώ και 15 χρόνια και η αμέσως προηγούμενη φορά εντοπίζεται πολύ πίσω στο χρόνο.  Και αυτό δεν ήταν τυχαίο αλλά αποτέλεσε μάλλον στρατηγική επιλογή όσων είχαν τη δύναμη να το επιβάλλουν. Στον αντίποδα, ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε από το 2015 με 3 βουλευτές, κάτι που μαρτυρά ότι ήταν πρωτόγνωρα δύσκολη η μάχη του σταυρού ανάμεσα σε τρεις απερχόμενους εν ενεργεία βουλευτές, ενός κόμματος που έχανε πανελλαδικά. Εκεί έφτασαν στο άλλο άκρο.

Δεν πέρασε απαρατήρητη η παρουσία του Φώτη Καραλίδη με το ΚΙΝΑΛ σε αυτές τις εκλογές. Χωρίς να κάνει θορυβώδη εκστρατεία, χωρίς διαφημίσεις, ακρότητες στα social media και με πολύ χαμηλούς τόνους πήρε 1.500 σταυρούς. Μπορεί το ΚΙΝΑΛ να έφτασε σε ποσοστά εκλογής με τον Μπαράν Μπουρχάν αλλά αυτές οι -προσωπικές σε μεγάλο βαθμό- ψήφοι του Καραλίδη ήταν η κρίσιμη μάζα για να εκλέξει βουλευτή.