Πολλές είναι οι ανακατατάξεις που συνιστά το αποτέλεσμα των εκλογών στο Δήμο της Ξάνθης, οι οποίες  θα αποτυπωθούν αναγκαστικά στην επόμενη μέρα σε συνάρτηση και με την κατανομή των εδρών με απλή αναλογική.

Το “σκορ” ανάμεσα στους δύο πρώτους συνδυασμούς είναι η απόλυτη ισοπαλία (διαφορά 34 ψήφων) με τους δύο μονομάχους να μην συγκεντρώνουν ούτε το 50% και αυτό έχει την εξήγησή του.   Η παράταξη της πλειοψηφίας κατέγραψε την μεγάλη μείωση των ήδη χαμηλών ποσοστών της κατά 8 μονάδες, φτάνοντας στο 24%, απόρροια της προφανούς φθοράς και δυσαρέσκειας και διατηρήθηκε στο εκλογικό παιχνίδι κυρίως λόγω των ισχυρών μηχανισμών που συνεχίζουν να τη στηρίζουν αν και είχε ένα σχετικά αδύναμο ψηφοδέλτιο.

Η παράταξη Τσέπελη, επίσης με 24%,  είναι προφανώς ο “κερδισμένος” καθώς ανέτρεψε τα προγνωστικά και βρέθηκε στην πρώτη γραμμή, αθροίζοντας τη δυσαρέσκεια για τη δημοτική αρχή, τις δυνάμεις που είχε η παράταξη Καμαρίδη αλλά και την ικανότητα πρόσβασης του επικεφαλής σε δεξαμενές και περιφερειακούς μηχανισμούς.

Η διαφορά όμως που έστειλε στο δεύτερο γύρο το Μ. Τσέπελη και στην τρίτη θέση το Σάββα Μελισσόπουλο είναι ότι ο πρώτος απορρόφησε σχεδόν αυτούσιο το ισχυρό δυναμικό των πρώην παρατάξεων Πούλιου και Μπένη από τη ΔΕ Σταυρούπολης. Η παράταξη “Ξάνθη για όλους” ήταν προφανώς η καλύτερη σε ποιότητα ανθρώπινου δυναμικού εδώ και αρκετά χρόνια, πλήρωσε όμως την αδυναμία της στην “περιφέρεια” της πόλης και τη μεγάλη αποχή. Το γεγονός ότι παρόλα αυτά ήρθε πρώτη στο αστικό σκέλος της πόλης, δείχνει πολλά και αποτελεί και ένα μήνυμα για την επόμενη διοίκηση, όποια και αν είναι αυτή.

Ο δεύτερος λόγος που στέρησε τη δεύτερη Κυριακή από το Σάββα Μελισσόπουλο ήταν η ισχυρή επίδοση του Γ. Παπαχρόνη, ο οποίος έπαιξε στο τρέχον εκλογικό σκηνικό, το ρόλο που είχε πριν ο Σ. Τσιακίρογλου, πλην όμως αρκετά ενισχυμένος και με πρόσβαση στους αναποφάσιστους και τους δυσαρεστημένους της δημοτικής αρχής, όπως ήταν και η προφανής στρατηγική Παπαχρόνη από την πρώτη στιγμή. Αναιμική, πλην όμως ιδιαίτερα ρυθμιστική, η επίδοση της παράταξης Λύρατζη που παίρνει τρεις έδρες, παρότι ξεκίνησε αρκετά καθυστερημένα την εκλογική κούρσα. Άλλωστε είναι προφανές ότι ο κατακερματισμός των δυνάμεων οφείλεται κυρίως στο αναλογικό εκλογικό σύστημα.

Οι “σταθερές” της αναμέτρησης του πρώτου γύρου ήταν οι επιδόσεις των αριστερών κομμάτων:

Η παράταξη Χατζηθεοδώρου αύξησε κατά δύο μονάδες το ποσοστό του Νίκου Ανταμπούφη, πλην όμως δεν σηματοδότησε κάποια διεύρυνση ή τη διεκδίκηση του Δήμου, όπως ήταν ο στόχος, κάτι που φαίνεται και από την αναντιστοιχία με τα -σχεσόν διπλάσια- ποσοστά της περιφερειακής παράταξης Κατσιμίγα στο ίδιο εκλογικό σώμα. Παρόμοιες  ήταν οι επιδόσεις όλων των κομματικών παρατάξεων του ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις πρωτεύουσες Δήμων, δείγμα ότι συνολικά, οι αυτοδιοικητικές επιλογές κινήθηκαν στην αντίθετη κατεύθυνση από τις πολιτικές επιλογές Τσίπρα για διεύρυνση στον προοδευτικό χώρο και στερήθηκαν κοινωνικής αναφοράς. Στα συνήθη δεδομένα κινήθηκε το ΚΚΕ με αλλαγή προσώπου ενώ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για κάποιες ώρες καταλάμβανε ακόμη και έδρα, όμως τελικά έμεινε εκτός κατανομής.

Η επόμενη μέρα

Ο συσχετισμός των δυνάμεων για την επόμενη μέρα είναι πράγματι ένας γρίφος.  Η πλευρά Τσέπελη έχει το πλεονέκτημα ότι θα εμφανιστεί ως αντιπολίτευση της δημοτικής αρχής που είχε προφανή φθορά. Η πλευρά Δημαρχόπουλου διαθέτει τα πλεονεκτήματα της παράταξης που ασκεί διοίκηση και διαθέτει ισχυρό πολιτικό μηχανισμό πίσω της.

Συζητήσεις γίνονται και θα συνεχίσουν να γίνονται όπως κυρίαρχος θα είναι ο ρόλος των εκλογικών μηχανισμών σε περιφερειακές περιοχές, παρότι έχουν εξοργίσει ιδιαίτερα την τοπική κοινωνία ενώ δεν είναι δεδομένο ότι οι συμφωνίες κάποιων επικεφαλής θα συμπαρασύρουν και όλους τους ψηφοφόρους.  Σημαντικό ρόλο θα παίξει η σταυροδοσία σε κάθε ένα από τους δύο συνδυασμούς της Δεύτερης Κυριακής (και όχι μόνο) και κυρίως  αν θα σηματοδοτεί εμπλοκή με τη διοίκηση νέων και άφθαρτων προσώπων αφού το μέχρι σήμερα πολιτικό προσωπικό απέχει αισθητά από την πραγματικότητα της τοπικής κοινωνίας  και προκύπτει πεπαλαιωμένους μηχανισμούς.

Η απλή αναλογική και το Δροσερό

Είναι άγνωστο ποιες ήταν οι προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εσωτερικών όταν καθιέρωνε την απλή και απόλυτη αναλογική στην Αυτοδιοίκηση, χωρίς μάλιστα να καθιερώνει ενιαία και ξεχωριστά ψηφοδέλτια Δημάρχων και Δημοτικών Συμβούλων. Αν στις προθέσεις ήταν η αύξηση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ σε μηχανισμούς διοίκησης, παρά τη μικρή αριθμητική αύξηση δεν συνιστά συμμετοχή στη διοίκηση ενώ απέτυχε όσον αφορά τη διεύρυνση. Αντιθέτως, συντηρητικοποιεί περαιτέρω την αυτοδιοίκηση, αφού οι παγιωμένοι εκλογικοί μηχανισμοί είχαν τη δυνατότητα να κατακερματίσουν εργαλειακά τις δυνάμεις τους για να φαλκιδεύσουν τις πλειοψηφίες. Σε άλλες περιπτώσεις θα προκύψουν σοβαρά αδιέξοδα στη διοίκηση των Δήμων και θα απαιτηθούν νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως κατανοεί ο κάθε έμπειρος αυτοδιοικητικός. Στα θετικά όμως ότι προκαλεί ποιοτική ανανέωση των Συμβουλίων.

Τέλος, κατά τη νομοθέτηση του Κλεισθένη, η κυβέρνηση και η κοινωνία έχασαν τη μεγάλη ευκαιρία για αυτονόμηση του Δροσερού (τουλάχιστον αυτού) ως ξεχωριστής κοινότητας σε μητροπολιτικό Δήμο Ξάνθης. Το πρόβλημα δημοκρατικής αντιπροσώπευσης από τον πανίσχυρο μηχανισμό εκλογικής νόθευσης από “φύλαρχους” και “βασιλιάδες” είναι πολύ σοβαρό και πλέον απωθεί κάθε δημιουργική δύναμη της πόλης. Πολύ περισσότερο, η αυτονόμηση θα ήταν και η μοναδική ελπίδα του οικισμού για να αναζητήσει βελτίωση της ποιότητας ζωής σε αντίθεση με τη σημερινή εξαθλίωση και εγκατάλειψη που θα διαιωνιστεί με μαθηματικά ακρίβεια.

Αν σήμερα ήταν ξεχωριστή κοινότητα τόσο ο συνοικισμός όσο και η πόλη, θα είχαν ανασάνει…