Το ζήτημα, είναι ιδιαίτερα λεπτό καθώς, αναγκαστικά, έχει αποκαλυφθεί η ταυτότητα της υπαλλήλου που εμπλέκεται στην υπόθεση. Ότι στη ΔΕΥΑΞ υπάρχουν τρεις περίοδοι, πριν-κατά τη διάρκεια-μετά τον Μ.Τσέπελη, είναι γνωστό και αδιαμφισβήτητο. Το θέμα είναι αν κάποιος συνδέει την υπόθεση με αυτούς τους διαχωρισμούς ή όχι. Εκεί εδράζεται η κατηγορία της “πολιτικής δίωξης” από την αντιπολίτευση, που φαίνεται ότι θα συνεχίσει να αναδεινύει το ζήτημα και, προφανως, θα φτάσει και στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Οι παρατάξεις του Δήμου ήταν μεν παρούσες όπως και το Εργατικό Κέντρο όπου ανήκει η ΔΕΥΑΞ ως επιχείρηση ιδιωτικού δικαίου, αντί της ΑΔΕΔΥ. Όμως έλειψαν αυτοί που, υπό φυσιολογικές συνθήκες θα περιμένε κάποιος να είναι πρώτες εκεί, δηλαδή η παράταξη που πρόσκειται στο ΚΚΕ και το σωματείο των εργαζομένων…
Τέλος, την περίπτωση να παίζουν ρόλο τα πολιτικά φρονήματα της υπαλλήλου στην υπόθεση -που υπονοήθηκε από κάποιες πλευρές- δεν θέλουμε ούτε καν να τη σκεφτόμαστε εν έτει 2018 και θεωρούμε ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που θα σκεφτούν έτσι σήμερα. Καλύτερα να παρακολουθήσουν όλοι νηφάλια την υπόθεση και από το αποτέλεσμα να εξαγάγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα. Άλλωστε, σε επίπεδο νομικής υποστήριξης, ΔΕΥΑΞ και υπάλληλος εκπροσωπούνται από πολύ καταρτισμένους και γνωστούς δικηγόρους.
Πρακτικά, η αναζήτηση ενός μοντέλου για τις Γιορτές και γενικά για τον οικισμό που θα είναι βιώσιμο (μαγική λέξη) πρέπει να απασχολεί όλους τους εμπλεκόμενους, ακόμη και τους καθημερινούς επισκέπτες του παραδοσιακού οικισμού. Όπως άλλωστε έχουμε επισημάνει κατ’ επανάληψη για την Παλιά Πόλη, είναι ευτύχημα ότι παρουσιάζει τέτοια άνθηση αλλά πρέπει να διατηρήσει το χρώμα τους χωρίς να “κουράσει” και να συνεχίσει με ήπια ανάπτυξη.
Και να μην ξεχνάμε ότι είναι προτιμότερη η εικόνα με αναπτυγμένα λίγα τραπεζοκαθίσματα σε κάποιους δρομους και σε λογικά πλαίσια παρά αυτοκίνητα, παράνομα παρκαρισμένα. Όταν οι κάτοικοι δεν απαιτούν “να φύγουν όλοι” και όταν οι επιχειρηματίες και οι σύλλογοι δεν ευνοούν την ασυδοσία, τότε κάποια κοινή συνισταμένη μπορεί να βρεθεί μέσα από το διάλογο. Και αφού αποφασίσουν ότι θα μετρούν όλοι με τον ίδιο “κανόνα” τα πράγματα. Το καλύτερο για όλους αυτός ο κανόνας να είναι η λογική.