Mε κάθε λαμπρότητα γιορτάστηκε στα Κομνηνά την Κυριακή η μνήμη της Σφαγής των Κομνηνών, στην επέτειο του θανάτους Κυριακής Στίγκα, σύμβολο της σφαγής, στην οποία είναι αφιερωμένη η σχετική προτομή.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Βουλευτής Στάθης Γιαννακίδης -καταγόμενος από τα Κομνηνά-, ο Στρατηγός Διοικητής του Δ’ Σώματος Στρατού Αντιστράτηγος Γεώργιος Καμπάς, ο Μητροπολίτης Παντελεήμων, περιφερειακοί, δημοτικοί και τοπικοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι φορέων και πολίτες του οικισμού.

Τα ιστορικά στοιχεία για τη σφαγή των Κομνηνών παρέθεσε ο γνωστός Κομνηνιώτης δημοσιογράφος Τάσος Κοντογιαννίδης. Τιμές απέδωσε άγημα του Δ’ Σώματος Στρατού.

Το ιστορικό της ημέρας από τον Τάσο Κοντογιαννίδη:

12 Ιουνίου 1944 : Η Κυριακή Στίγκα εκτελείται από τους Βουλγάρους στα Κομνηνά της Ξάνθης.

Λίγο νωρίτερα είδε να περιφέρεται το κεφάλι του σφαγιασθέντος από τους κατακτητές συζύγου της, Δημητρίου Στίγκα, στην πλατεία του χωριού, μαζί με τα κεφάλια του 16χρονου Κωστάκη Παπαδόπουλου και του 20χρονου Νικολάου Σιδηρόπουλου.

Οι τρεις τους αρνήθηκαν να αποκαλύψουν στους Βούλγαρους τα κρησφύγετα των ανταρτών.

Οι Βούλγαροι περιφέρουν τα κεφάλια στην πλατεία όπου συγκέντρωσαν τους κατοίκους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά έχοντας από όλους την ίδια απαίτηση: να αποκαλύψουν τις κρυψώνες των ανταρτών.

Η Κυριακούλα Στίγκα είναι ανάμεσα στους κατοίκους. Αναμένει, γονατιστή όπως όλες οι γυναίκες και τα παιδιά του χωριού, την απόφαση του Βούλγαρου διοικητή.

Κείνη την ώρα, η παρέμβαση ενός  Ρώσου στρατιωτικού γιατρού, είναι σωτήρια για τους κατοίκους αφού καταφέρνει να αποτρέψει την ομαδική εκτέλεση.

Όχι όμως για την Κυριακή Στίγκα… Οι Βούλγαροι αναγνώρισαν τη γυναίκα του Δημήτρη Στίγκα και μάνα των ανταρτών Κώστα και Ανδρέα. Ήταν αυτή που παρεμπόδισε τη σύλληψη του γιού της καθυστερώντας τους Βούλγαρους που ήρθαν στο σπίτι της να τον συλλάβουν, δίνοντας του χρόνο να διαφύγει στα φιλόξενα βουνά της περιοχής.

Και ενώ ο Βούλγαρος δικαστής την απαλλάσσει αναγνωρίζοντας την αυτοθυσία μιας μάνας για να σωθεί το παιδί της, ο Βούλγαρος διοικητής των Κομνηνών είναι ανένδοτος : την καταδικάζει με συνοπτικές διαδικασίες – άνευ δίκης – σε θάνατο .

Η απάντηση της Κυριακής αποστομωτική :’και δέκα παιδιά να είχα θα τα έστελνα στο βουνό να πολεμήσουν για την ελευθερία της πατρίδας’… Στο άκουσμα του ‘επί σκοπόν’ η Στίγκα, που αρνήθηκε να της κλείσουν τα μάτια, φώναξε με όλη της της δύναμη:’ Ζήτω η Ελλάς’.

Σωριάστηκε στην άκρη της πλατείας, εκεί που τοποθετήθηκε πριν κάποια χρόνια η προτομή της, για να θυμίζει σε ντόπιους και επισκέπτες, τον ορισμό της αληθινής Ελληνίδας, της πατριώτισσας, της ηρωίδας μάνας…