Μια μεγάλη καταστροφή για την τοπική κοινωνία και οικονομία είναι αυτή που συνέβη με την πυρκαγιά στο εργοστάσιο της Sunlight. Για μια εταιρία που απασχολεί 800 εργαζόμενους στην Ξάνθη, κατέχει το 15% των εξαγωγών και έχει ζημιά δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, αυτό συνιστά τεράστιο πλήγμα. Και μάλιστα σε μια εταιρία με τα πιο αυστηρά μέτρα ασφαλείας και υγιεινής στους χώρους εργασίας, που άλλωστε είναι ιδιαίτερα απαιτητικά για αυτό το είδος της δραστηριότητας.

Θετικό, μέσα στην καταστροφή, ότι η εταιρία διασφαλίζει όλες τις θέσεις των εργαζομένων και δεν θα απολυθεί κανείς. Είναι και το είδος της εταιρίας τέτοιο που απαιτεί υψηλή εξειδίκευση και έμπειρο προσωπικό αλλά διαθέτει εξάλλου υψηλό δείκτη εταιρικής και κοινωνικής ευθύνης.  Σε μια εποχή όπως αυτή που διανύουμε ακόμη και μία θέση εργασίας να χαθεί, αποτελεί πλήγμα και για αυτό η αντίδραση της Sunlight είναι σημαντική. 

Η αντιμετώπιση της πυρκαγιάς από τις δυνάμεις ασφαλείας και ο χειρισμός που ακολούθησε ήταν υποδειγματικός όπως επεσήμανε και ο Καθηγητής Σπύρος Ραψομανίκης. Τυχερή μέσα στην ατυχία της η περιοχή έχει στην Ξάνθη το πλέον σύγχρονο εργαστήριο ατμοσφαιρικής ρύπανσης και το πλέον αξιόπιστο στην Ευρώπη. Τα μέτρα είναι απολύτως προληπτικά αλλά αναγκαία  και έτσι πρέπει να αντιδρά μια συντεταγμένη πολιτεία.

Κατά τα άλλα φωνές ή ανησυχίες εμφανίστηκαν πολλές στα κοινωνικά δίκτυα. Δεν χρειάζονται θεωρίες συνωμοσίας ή πανικός αλλά ψυχραιμία. Για τα αίτια θα αποφανθούν οι αρμόδιες αρχές, για το περιβαλλοντικό ζήτημα επιλήφθηκε το πλέον αρμόδιο πανεπιστημιακό εργαστήριο ενώ για την εταιρία, αν φέρει οποιαδήποτε ευθύνη, θα υπάρξουν οι προβλεπόμενες κυρώσεις. Άλλωστε δεν κρύφτηκε κανείς από την εταιρία αλλά βγήκε ανοιχτά και στο υψηλότερο επίπεδο απο την πρώτη στιγμή και απευθύνθηκε στην κοινωνία.

Αυτό ας είναι μάθημα για μικρούς ή μεγάλους που στη δύσκολη στιγμή κρύβονται και ζητούν από τον τύπο να “περιορίσει” ένα θέμα. Φυσικά, μνήμη έχουν όλοι και μπορεί να θυμούνται υποθέσεις άλλων εταιριών με “σκιές”. Ο κόσμος είναι δικαιολογημένα καχύποπτος αλλά αρκεί να συγκρίνει τη συμπεριφορά αυτής της εταιρίας σε μια τόσο κρίσιμη και θλιβερή στιγμή σε σχέση με άλλες που στο παρελθόν απασχόλησαν αρνητικά την κοινωνία. Αυτό άλλωστε εξηγεί και την πορεία που είχαν όλες οι επιχειρήσεις τις τελευταίες δεκαετίες.

Το στίγμα που αφήνει ο καθένας στη διαδρομή του, όταν πρόκειται για δημόσιο πρόσωπο, συχνά χαρακτηρίζει και το θάνατο. Έτσι συνέβη και με τον εκδότη Γ. Κουρή, ο οποίος άφησε τα εγκόσμια αλλά στη δημόσια σφαίρα επικράτησε η καταστροφική του συμβολή στον μεταπολιτευτικό εκμαυλισμό του τύπου. Ίσως και από συνενοχή όσων δημιούργησαν, ανέχτηκαν ή αντέγραψαν τον καταστροφικό “αυριανισμό” σε κεντρικό ή περιφερειακό επίπεδο. Άλλωστε, ο Κουρής φεύγει, αλλά ο Τύπος μοιάζει όλο και περισσότερο με την “Αυριανή”. (Ο κουρής φεύγει, ο βόθρος μένει…)

Κατείχε εξάλλου το θλιβερό προνόμιο, μεταξύ όσων χειρίστηκε στην πολιτική σφαίρα, με τα γνωστά αποτελέσματα, να θίξει ακόμη και το Μάνο Χατζιδάκι με χυδαίες επιθέσεις σε βάρος του μεγάλου συνθέτη. Η σχέση κατωτερότητας μεταξύ της υποκουλτούρας και της υψηλής τέχνης και πολιτισμού αποτυπώθηκε ξεκάθαρα σε αυτή την μάχη που ο Μάνος έδωσε μόνος του και κέρδισε. Άλλωστε, ας μην πάμε μακριά, αντίστοιχα ήταν τα φαινόμενα που έζησε ο Μάνος και στη γενέτειρά του, όταν θέλησε να προσφέρει. Η ιστορία δεν ξεγράφει…

Μετά τη λήξη του 5ου φεστιβάλ των μουσικών σχολείων πολλοί ξανθιώτες ανέφεραν ότι οι συγκινήσεις και η δουλειά που γίνεται στο φεστιβάλ είναι εξαιρετική και εξήραν όλους τους διοργανωτές. Πράγματι αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους όσους εμπνεύστηκαν, θεμελίωσαν, και ανέδειξαν το φεστιβάλ και φυσικά σε όσους με την ίδια θέρμη το διαχειρίζονται κάθε χρόνο. Είναι μια κατάκτηση της πόλης, που όμως δεν συγκεντρώνει τον όγκο του κοινού που του αρμόζει.

Πολλοί επεσήμαναν ότι όσα έχουν γίνει αυτά τα χρόνια στο φεστιβάλ έχουν αναδείξει την παλιά Πόλη, συχνά, πιο πολύ από τις ομώνυμες γιορτές και καυτηρίασαν τα σουβλάκια. Πρέπει όμως να πούμε ότι πρόκειται για δύο διαφορετικούς θεσμούς με διαφορετικό χαρακτήρα. Όσο για τα σουβλάκια, αν κρίνει κανείς από την προσέλευση, είναι μέρος της κουλτούρας ή της λαϊκής βάσης του θεσμού των Γιορτών και άρα πρέπει να το σεβαστούμε και να το κατατάξουμε ο καθένας στο δικό του κώδικα αξιών. Η πόλη έχει ευκαιρίες για όλους και ο καθένας εκφράζεται όπως πιστεύει πιο δημιουργικά.