Στις 10 το πρωί καλεί για την Τρίτη το Εργατικό Κέντρο Ξάνθης, στον κεντρικό εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Η φετινή πρωτομαγιά συμπίπτει με τα 100 χρόνια από την ίδρυση της ΓΣΕΕ.
Την ίδια ώρα το ΠΑΜΕ και τα σωματεία της δύναμής του κάνουν το δικό τους κάλεσμα για την ίδια ώρα στην Κεντρική Πλατεία, στην πρωτομαγιά που συμπίπτει, αντίστοιχα, με την ίδρυση του ΣΕΚΕ (ΚΚΕ)
Στην πλατεία ελευθερίας καλεί η Λαϊκή Αντίσταση για τις 10, πιθανότατα σε ξεχωριστή συγκέντρωση από αυτή του Εργατικού Κέντρου.
Το κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου αναφέρει:
Η 1 η Μάη είναι απεργία, είναι ημέρα της παγκόσμιας εργατικής τάξης και
εφαλτήριο των αγώνων.
Η 1 Η Μάη αποτελεί ημερομηνία σταθμό για την εργατική τάξη και τους αγώνες της.
Η 1 η Μάη είναι η μέρα μας, είναι η μέρα της εργατικής τάξης που σηματοδοτεί τον
αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Τιμούμε όλους όσους έδωσαν τη ζωή τους για να έχουμε τώρα εμείς δικαιώματα
στη δουλειά, στη ζωή και να ζούμε σε ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση.
Η βάρβαρη πολιτική που ακολουθείται τσακίζει τους εργαζόμενους γι αυτό είναι
καθήκον μας με τους αγώνες να ανατρέψουμε αυτή τη βαρβαρότητα που ζούμε.
Αυτή η επιλογή είναι η μόνη που μπορεί να δώσει θετικές εξελίξεις και νικηφόρα
αποτελέσματα στα προβλήματα που βιώνουμε και στην κατάργηση της εκμετάλλευσης.
Η αντεργατική, αντιλαϊκή συμπεριφορά δεν έχει τέλος.
Ενόψει του εορτασμού της πρωτομαγιάς, σας καλούμε στην απεργιακή
συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί την 1 η Μάη 2018, ημέρα Τρίτη και ώρα 10:00 στην
αίθουσα εκδηλώσεων του εργατικού κέντρου Ν. Ξάνθης.
Το κάλεσμα της Λαϊκής Αντίστασης
Η Εργατική Πρωτομαγιά, η μέρα του παγκόσμιου προλεταριάτου και των αγώνων του για κοινωνική απελευθέρωση βρίσκει και φέτος την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε πολύ δύσκολη θέση. Η επίθεση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος στα εργατολαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, επίθεση που τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από την αγιάτρευτη κρίση του συστήματος, οδηγεί τους εργάτες και τους λαούς κατά εκατοντάδες εκατομμύρια στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Ταυτόχρονα, οι πόλεμοι των ιμπεριαλιστών που βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη με έντονη την προοπτική κλιμάκωσης και επέκτασής τους έχουν και πάλι θύματα τους λαούς.
Η πρόσφατη πυραυλική επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία, με συνεργούς τη Γαλλία και τη Μ. Βρετανία, δείχνει φανερά τους πολεμικούς κινδύνους που απειλούν να βάλουν φωτιά σ’ όλη την περιοχή. Ο οξυμένος ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός ΗΠΑ-Ρωσίας, στον οποίο συμμετέχουν ενεργά και οι υπόλοιπες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ΕΕ-Κίνα), για το ξαναμοίρασμα του κόσμου και των σφαιρών επιρροής, τον έλεγχο των πηγών ενέργειας και των δρόμων μεταφοράς τους, έχει ανέβει σε επικίνδυνα επίπεδα. Η ανάμιξη στον άγριο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό περιφερειακών δυνάμεων και εξαρτημένων χωρών, που ευελπιστούν στην εύνοια των ιμπεριαλιστικών επικυρίαρχων για τις εκδουλεύσεις που τους παρέχουν, μπλέκει ακόμα περισσότερο το κουβάρι των αντιθέσεων. Χαρακτηριστική και άκρως υποτελής και επικίνδυνη είναι η στάση της ελληνικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που παρέχει κάθε είδους διευκόλυνση στους αμερικάνους και ΝΑΤΟϊκούς φονιάδες των λαών για να προωθήσουν τα ματοβαμένα σχέδιά τους.
Τη διάλυση χωρών, το κομμάτιασμα λαών, τα εκατομμύρια των προσφύγων και ξεριζωμένων από την πατρίδα τους μπορούν να τα σταματήσουν μόνο οι λαοί, με μπροστάρη την εργατική τάξη, και το κοινό μέτωπο πάλης τους ενάντια στον πόλεμο και το σύστημα που τον γεννά.
Η ένταση στο Αιγαίο και στην περιοχή της Κύπρου αναπτύσσεται στο έδαφος των παραπάνω, οξυνόμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και επεμβάσεων στη Ν.Α. Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, οι οποίοι υποδαυλίζουν αντιθέσεις και προκαλούν διαρκείς πολεμικές αναφλέξεις. Τροφοδοτείται από τις παρεμβάσεις και τις υπαγορεύσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα ελληνοτουρκικά ζητήματα και στο Κυπριακό, αλλά και από τις πολιτικές υποτέλειας και των εθνικισμών που ασκούν οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις σε Τουρκία και Ελλάδα.
Η αποτροπή των κινδύνων και περιπετειών που εγκυμονούνται είναι υπόθεση της κοινής πάλης των λαών της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου ενάντια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και στην πολιτική των κυρίαρχων τάξεων στις χώρες τους.
Τα διαδοχικά μνημόνια που επέβαλαν η ΕΕ και το ΔΝΤ και που εφαρμόζουν πιστά οι κυβερνήσεις έχουν προκαλέσει μια τεράστια φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας που όμοιά της δεν έχει γνωρίσει μετά τον πόλεμο.
Μετά την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης που βάθυνε την πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης βρίσκεται στα σκαριά η τέταρτη για να συνεχίσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ την αντιλαϊκή της πολιτική.
Κανείς δεν πιστεύει την κυβερνητική προπαγάνδα για δήθεν καθαρή έξοδο από τα Μνημόνια. Ξένοι και ντόπιοι παράγοντες δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι η Επιτροπεία θα συνεχιστεί για πολλές δεκαετίες ακόμη… Όποια κατάκτηση και δικαίωμα κατάφεραν οι ιμπεριαλιστές, το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο και η εκάστοτε κυβέρνηση να κατεδαφίσουν, δεν θα το ξαναδώσουν πίσω στους εργαζόμενους και τον λαό!
Το χτύπημα του δικαιώματος στη δουλειά, η δραστική συρρίκνωση του δικαιώματος στη σύνταξη, στην ασφάλιση, στην περίθαλψη, η πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, το πετσόκομμα στους μισθούς και τις συντάξεις πρώτα απ’ όλους χτυπούν την εργατική τάξη. Η επίθεση του κεφαλαίου, ξένου και ντόπιου, επεκτείνεται στα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα με την εντεινόμενη φοροληστεία και το χτύπημα της λαϊκής κατοικίας (πλειστηριασμοί) τις ιδιωτικοποιήσεις. Συνολικά, ο πλούτος της χώρας και ο λαός υποθηκεύεται στο ξένο κυρίως και ντόπιο κεφάλαιο, που λειτουργεί ως υπεργολάβος του, βαθαίνοντας την εξάρτηση της χώρας και σε οικονομικό επίπεδο.
Μ’ αυτή την πολιτική πρέπει να αναμετρηθούν οι εργάτες, οι εργαζόμενοι και συνολικά ο λαός!
Ωστόσο, στις σημερινές συνθήκες το εργατικό, λαϊκό κίνημα εμφανίζεται αδύναμο να απαντήσει στην πρωτοφανή επίθεση που δέχεται. Γι’ ατή την κατάσταση είναι τεράστιες οι ευθύνες της ξεπουλημένης ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος, που κυριολεκτικά «βάζει πλάτη» για να περάσει η αντιλαϊκή πολιτική. Μεγάλες είναι και οι ευθύνες της ρεφορμιστικής πολιτικής κάθε απόχρωσης (ΠΑΜΕ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που προσπαθούν να «καλύψουν» την αδυναμία διεξαγωγής μαζικών αγώνων με ανέξοδους ακτιβισμούς, με πολιτική και πρακτικές που δεν συμβάλουν στη μαζικοποίηση της εργατικής πάλης και στην αγωνιστική ανασυγκρότηση του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος.
Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση της ΓΣΕΕ και του ΣΕΚΕ (ΚΚΕ). Με πλήρη επίγνωση των δυσκολιών, αξιοποιώντας την ανεκτίμητη πείρα του εργατικού και επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος αλλά και προσπαθώντας ν’ απαντήσουμε στα σύγχρονα, δύσκολα και απαιτητικά προβλήματα, είναι ανάγκη να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να ανατραπεί το κλίμα της απογοήτευσης και της αδράνειας και για να ανασυγκροτηθεί αγωνιστικά το εργατικό κίνημα.
Η ΛΑ-ΑΑΣ τα σχήματά της και οι αγωνιστές που τη συγκροτούν παρεμβαίνοντας στους χώρους εργασίας και ζωής των εργαζόμενων μαζών προσπαθούν να συμβάλλουν στην παραπάνω κατεύθυνση.
