Oι αντιδράσεις των συμμετεχόντων στο συνέδριο της ΔΟΕ για τη μειονοτική εκπαίδευση και  η χρονική συγκυρία σε σχέση με όσα ακολούθησαν δικαίωσαν απόλυτα τις απόψεις που εκφράσαμε πριν τη διοργάνωση για τους σκοπούς που εξυπηρετούσε και το γεγονός ότι ουσιαστικά για το ζήτημα “εκπαίδευση της μειονότητας” δεν ακούστηκαν ούτε οι εκπαιδευτικοί​ της ταξης​, ούτε η μειονότητα.


Κοινώς, μάλλον ήταν φιάσκο αφού πραγματικός στόχος ήταν
 να εμποδίσει την πιλοτική παρέμβαση στα Νηπιαγωγεία, που ξεκινούσε την αμέσως επόμενη εργάσιμη μέρα. Πάντως μάθαμε ότι η συμβολή μας στην αποτυχία ​ή συρρίκνωση ​της διοργάνωσης μνημονεύτηκε από τους διοργανωτές. ​Δεν είναι δουλειά της δημοσιογραφίας να ανακατεύεται στα γεγονότα, να τα επηρεάζει ή να χειραγωγεί. Οφείλει μόνο να παίρνει για μείζονα ζητήματα πάνω σε πολιτικό πλαίσιο και επιχειρήματα με γνώμονα το κοινό καλό. ​Μέχρι εκεί…

Υπάρχει και μια τρίτη άποψη που δεν έχει ακουστεί ​και​ λέει ότι γύρω από τη μειονοτική εκπαίδευση εκτός από πολιτικές σκοπιμότητες υπάρχουν συμφέροντα και αυτό μαρτυρείται από αρκετούς που μπαινοβγαίνουν στο ζήτημα από “δύο πόρτες”. Μπορεί να είναι και έτσι αλλά οι μαθητές δεν μπορεί να είναι υποζύγια πολιτικών ή οικονομικών διαφορών. Τέλος, μια ουδέτερη προσέγγιση εκπαιδευτικών στο θέμα είναι ότι, ανεξαρτήτως αν συμφωνούν ή διαφωνούν με την κυβέρνηση, όταν αυτή υλοποιεί προγραμματικές της δεσμεύσεις δεν έχει λόγο να δίνει εξηγήσεις αλλά να εφαρμόζει με αποφασιστικότητα τις επιλογές της. Για όσα συμβαίνουν γύρω από το θέμα, θα έχουμε σύντομα πάρα πολύ ενδιαφέροντα περισσότερα στοιχεία…

Η εξαγορά της ΣΕΚΑΠ ήταν μια μεγάλη είδηση και το γεγονός ότι η μέχρι πριν λίγα χρόνια ασθμαίνουσα και χρεοκοπημένη εταιρία συμπεριλαμβάνεται σε ένα τέτοιο παγκόσμιο deal, έχει τη σημασία του. Μπορεί να δημιουργείται μια ανασφάλεια στους εργαζόμενους όμως ο ιαπωνικός κολοσσός δεν θα έχει κάποιο λόγο να διαταράξει την ηρεμία και την απόδοση που έχει επιτευχθεί στο εργοστάσιο.

Η υπόθεση δεν σχετίζεται φυσικά με τις ποδοσφαιρικές κόντρες και προετοιμάζεται επί μήνες. Ερωτηματικό, βέβαια, είναι αν έχουν διαταραχθεί ή όχι οι πολιτικές σχέσεις που Ιβάν Σαββίδη μετά τα τελευταία γεγονότα στο ποδόσφαιρο ή η συνοχή της κυβέρνησης, που διαψεύστηκαν αμφότερα, άμεσα ή έμμεσα. Αξιοσημείωτη πάντως η επάνοδος του Αλ. Κοντού με πολιτική παρέμβαση και επίθεση στην κυβέρνηση για τις μετεγγραφές των φοιτητών, μια μέρα πριν ανακοινωθεί η εξαγορά της ΣΕΚΑΠ όπως και η παρουσία στον Ιάπωνα πρέβση, την επομένη. Μπορεί να είναι τυχαία, μπορεί και όχι. Πάντως οι τοπικοί κυβερνητικοί παράγοντες μέσα από το ΠΑΡΑ-ΣΥΡΙΖΑ αποδίδουν στον πρώην Υπουργό σχέσεις με την Ιαπωνική εταιρία.

Οι Δήμαρχοι της Ξάνθης με επιστολή τους στον Υπουργό Παιδείας, μετά από πρωτοβουλία του Δημάρχου Ξάνθης εξέφρασαν επίσης την αντίθεσή τους στις αλλαγές για τις μετεγγραφές φοιτητών. Βέβαια, το Δελτίο Τύπου των Δημάρχων έφτασε αρκετά καθυστερημένα στα περισσότερα ΜΜΕ, αφού νωρίτερα είχε αποσταλεί αλλού. Δεν δημοσιεύτηκε στο Χ2 γιατί όποιοι επιλέγουν (απολύτως θεμιτά) να διακρίνουν το είδος της δημοσιότητας που επιθυμούν, πρέπει να εμπιστεύονται τις αρχικές επιλογές τους.

Η απόφαση του ΣτΕ για τα θρησκευτικά δεν ήταν τίποτε λιγότερο ή περισσότερο από μια υπενθύμιση ότι συχνά ενεργεί ως θεματοφύλακας ενός σκοταδιστικού βαθέως κράτους. Και μάλιστα οι συγκεκριμένες αλλαγές συγκέντρωναν την αποδοχή της ιεραρχίας και μόνο οι φανατικοί ήταν αυτοί που εξανάγκασαν την ηγεσία σε σκλήρυνση, αποτρέποντας μια αναγκαία ανανέωση,  θυμίζοντας για πολλοστή φορά την Τεχεράνη.

Όμως, τόσο αυτή η υπόθεση όσο και το επαίσχυντο άρθρο 86 για την ατιμωρησία των διεφθαρμένων πολιτικών και η χυδαία εφαρμογή του (που και σήμερα απασχολεί το πολιτικό σύστημα και οδηγεί σε συμψηφισμούς και συσκότιση που δεν θέλει καμία πλευρά), μαρτυρούν την ανάγκη αναθεώρησης και εκσυγχρονισμού του Συντάγματος, στα μέτρα μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Και σε αυτό υπάρχουν και ευθύνες του πολιτικού συστήματος για το καταστατικό πλαίσιο που κληρονόμησε η χώρα.