Η σκηνοθέτις, κάποια στιγμή, ρωτάει μία από τις γυναίκες αν ποτέ αναλογίστηκε πως ο αγώνας που έδωσε αυτή και οι άλλες γυναίκες, με όλο αυτό το προσωπικό κόστος και τα βασανιστήρια που υπέστησαν, ήταν άσκοπος και χωρίς νόημα. Η απάντηση που παίρνει αντικατοπτρίζει όλο το σκεπτικό των μαχόμενων εκείνων γυναικών, προκαλώντας ρίγη: “Η πάλη εκείνης της περιόδου ήταν συλλογική, δεν ήσουν μόνος, περνούσες στην ανώτατη ηθική σφαίρα της ανθρώπινης ύπαρξης, δεν φοβόσουν, πάλευες για την ελευθερία και για το δίκιο. Όχι, δεν μετανιώνω στιγμή για τίποτα…”

“Τα πουλιά στο βάλτο” yhn Πέμπτη 8 Μάρτη (Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας) στις 20:00, στη Ρωγμή, Μιχαήλ Βόγδου 20, 4ος όροφος