Το ερώτημα είναι σε ποια λογική βάση ασκήθηκε δίωξη ενώ είναι σαφές από την προδικασία ότι δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί το αδίκημα σε κάποιον που δεν είναι μέτοχος και έτσι η δικαιοσύνη απασχολείται άσκοπα. Ακόμη και αν υποτεθεί αυξημένη ευαισθησία με την πολιτική ηγεσία, θα έπρεπε να έχουν προηγηθεί αμέτρητες άλλες υποθέσεις, πολύ πιο σοβαρές. Πάντως είναι ιδιαιτέρως θετικό ότι η εποχή των ανεξήγητων διώξεων έχει παρέλθει στα δικαστήρια της Ξάνθης. (Συνεχίζεται πάντως η εποχή των “ανεξήγητων” επισκέψεων…)
H Ανακοίνωση της Άγκυρας για την ψήφιση του Νόμου της Σαρία όπου εκφράζει την ενόχλησή της ήταν ιδιαίτερα άστοχη και οι διατυπώσεις ατυχείς. Δεν συνηθίζει η τουρκική διπλωματία να κάνει τέτοια λάθη και συνήθως είναι πιο συγκροτημένη αλλά και συγκρατημένη. Και ενδεχομένως δεν είναι και διμερές θέμα ώστε να δικαιολογείται η εμπλοκή της με τέτοιο τρόπο.
Αν σε κάτι μας “πειράζει” είναι ότι και η Ελλάδα εφαρμόζει επιλεκτικά τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τη μειονότητα. Γι΄αυτό και αποδεικνύεται ότι όσο η χώρα επιλύει μόνη της ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες της, όπως η Σαρία, τόσο αποτρέπει οποιονδήποτε τρίτο να παρεμβαίνει και να προκαλεί σπατάλη διπλωματικού αποθέματος για αχρείαστες υποθέσεις.