Με ανάρτηση στις Απόψεις του Χanthileft που υπογράφει η εκπαιδευτικός Σάσα Κιορπέ από το πολιτικό γραφείο του Στάθη Γιαννακίδη επιτίθεται στη δημοτική αρχή σε σχέση με την κατανομή της Κοινφελούς εργασίας από το Υπουργείο Εργασίας.
Αναλυτικά:
Τι συμβαίνει στην Ελλάδα:
Η Κοινωφελής Εργασία :όλοι οι δήμοι έχουν καταλάβει πως τα προγράμματα αυτά είναι για να υποστηρίζουν τους ανέργους .Η κοινωφελής εργασία συνδέει τους ανέργους με έργα που υλοποιεί ο δήμος τα οποία θα αποδίδουν το μέγιστο όφελος στην τοπική κοινωνία. Αυτό έχει γίνει κατανοητό και αντιληπτό από τους δήμους της χώρας. Σίγουρα οι οχτώ μήνες εργασίας, δεν θα λύσουν το πρόβλημα του άνεργου, του οικογενειάρχη, του ανθρώπου που προσπαθεί να επιβιώσει με κάθε τρόπο και ζητάει το αυτονόητο: Εργασία. Το οχτάμηνο καθεστώς εργασίας, είναι όμως σαφώς καλύτερο, από το πεντάμηνο.
Τι συμβαίνει στην Ξάνθη
Ο Δήμαρχος εδώ, παίρνει έπαινο από τον τοπικό τύπο για την Κοινωφελή Εργασία και τις πολλές θέσεις που απαίτησε, ως Ζορό, υπερασπιστής των ανέργων και των ευπαθών ομάδων, από την κ. Αντωνοπούλου, η οποία εμπνεύστηκε, αφοσιώθηκε και έκανε πράξη την Κοινωφελή Εργασία, καθώς και την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία στη χώρα μας.
Στην Ξάνθη, οι θέσεις είναι τόσες, γιατί έχει προφανώς υψηλό δείκτη ανεργίας και πρέπει να μειωθεί.
Απάντησέ μας, όμως, Δήμαρχε:
Γιατί δεν πλήρωνες τους συμβασιούχους του Δήμου σου και ήθελες να τους πετάξεις στον Καιάδα της ανεργίας, εσύ που νοιάζεσαι για τους ανέργους, θα δημιουργούσες στρατιά. Προφανώς για κομματικούς λόγους.
Ποιες δομές Αλληλεγγύης έχει προσφέρει ο Δήμος Ξάνθης στους πολίτες;
Ένα Κοινωνικό Φροντιστήριο, το οποίο επί δύο συναπτά έτη κλείνει, γιατί παραιτούνται οι καθηγητές;(1,80 ευρώ/ώρα)
Τι λειτουργεί σωστά στην πόλη μας;
Ποιος θα μας προστατέψει, όταν θα μας επιτεθεί μία από τις αγέλες αδέσποτων, πεινασμένων σκυλιών; Είναι θλιβερό, τα παιδιά μας να φοβούνται τα ζώα , ενώ γνωρίζουμε τα οφέλη της συμβίωσης με ένα κατοικίδιο.
Πού θα παίξουν τα παιδιά μας;
Πού θα αθληθούν, χωρίς οι στέγες των Γυμναστηρίων να μπάζουν νερά, με την πρώτη σταγόνα βροχής;
Είναι τραγικό, από θέση ισχύος, με δύναμη στα χέρια σου, να κάθεσαι και να τα έχεις σταυρωμένα. Πολύ κρίμα. Πώς θα περπατήσει ένας πεζός στον δρόμο, όταν δεν τον σέβεται κανένας οδηγός, γιατί καμία διάβαση δεν είναι διαγραμμισμένη;
Πώς θα κυκλοφορήσουμε στην πόλη με τα χίλια χρώματα, όταν αυτή η πόλη, έχει μόνο χρώμα σκουπιδιών ή μαύρο σκοτάδι;
Ποιο είναι το έργο σου, το δικό σου έργο; Πες μας κι εμάς να ξέρουμε.
Κάνω σημαία μου και καρπώνομαι ένα έργο, όταν είμαι ο εμπνευστής του και δεν θριαμβολογώ, όταν σε σχέση με τις υπηρεσίες μου προς τον πολίτη, λάμπω διά της απουσίας μου.
