Σε ανακοίνωσή της η Ταξική Πορεία Ξάνθης αναφέρει:
Ένας άνθρωπος του μόχθου και του μεροκάματου άφησε την τελευταία του πνοή την περασμένη Παρασκευή 3-11, καθώς υπέκυψε στα τραύματά του. Ο μοιραίος τραυματισμός του αδικοχαμένου 52χρονου Φώτη προκλήθηκε στα καζάνια της ΕΛΒΙΖ (Ελληνική Βιομηχανία Ζωοτροφών) στο Πετροχώρι Ξάνθης. Κατά τη διάρκεια συντήρησης διέρρευσαν αέρια, προκαλώντας έκρηξη τόσο ισχυρή ώστε τίναξε τον εργαζόμενο στον αέρα. Στο νοσοκομείο διαπιστώθηκε πως έφερε εγκαύματα στο 90% του σώματός του. Στην εντατική γράφτηκε ο επίλογος της ζωής του. Πρώην εργαζόμενος της ΣΕΚΑΠ, τα τελευταία χρόνια πάλευε με την κρίση, την ανεργία και την αποβιομηχάνιση που μαστίζουν και την περιοχή μας για να συντηρήσει την οικογένειά του και να συμπληρώσει τα ένσημα που του έλειπαν για να βγει στη σύνταξη.
Το άδικο που συντελέστηκε δεν πρέπει να αποτελέσει έναν ακόμη αριθμό στις στατιστικές που δημοσιεύει το ΣΕΠΕ και το υπουργείο εργασίας κάτω από τον απρόσωπο τίτλο «εργατικά ατυχήματα». Τα στοιχεία που δημοσιεύονται μιλούν για αύξηση των εργατικών ατυχημάτων κατά 10% κάθε χρόνο από το 2013. Όσον αφορά το πρώτο εξάμηνο του 2017 το ποσοστό ανέβηκε στα 15%.Ο κατάλογος με τους νεκρούς και τραυματίες εργάτες στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα ΕΛΠΕ, στην Top Gas, στον Ασπρόπυργο, στον Πύργο της Ηλείας, στο Ηράκλειο, στις Σέρρες, στη Δράμα, στη Ξάνθη μεγαλώνει με ραγδαίο τρόπο καθημερινά.
Το κεφάλαιο και η εργοδοσία μιλούν για «τυχαία περιστατικά». Για μας τα εργατικά «ατυχήματα» είναι ένα προμελετημένο έγκλημα στην περίοδο του εργασιακού μεσαίωνα που ζούμε. Η υπερ-εντατικοποίηση της εργασίας, όπου ένας εργάτης/εργάτρια καλείται, με την πρόφαση της κρίσης, να κάνει διπλές και τριπλές δουλειές, τα εξαντλητικά ωράρια και οι ατελείωτες υπερωρίες που επιβάλλονται από την εργοδοσία με τον εκβιασμό «όποιος δεν μπορεί φεύγει», σε συνδυασμό με την ολοκληρωτική έλλειψη μέτρων ασφαλείας, διαμορφώνουν τις καλύτερες προϋποθέσεις για μικρά και μεγάλα «ατυχήματα».
Την ίδια στιγμή πορίσματα και συμπεράσματα προστίθενται σε αυτά των προηγούμενων ετών και επικεντρώνουν στη διαπίστωση ότι η εφαρμογή των μνημονίων επιφέρει ραγδαία αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων». Η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα που βρίσκεται μπροστά μας, θα κάνει ακόμη χειρότερη τη κατάσταση. Θέλουν την εργατική τάξη να δουλεύει σαν σύγχρονος δούλος, χωρίς δικαιώματα και κατακτήσεις, χωρίς μιλιά. Για αυτόν ακριβώς το λόγο ετοιμάζονται να χτυπήσουν το δικαίωμα στην απεργία και τον ελεύθερο συνδικαλισμό.
Να μετατρέψουμε την οργή και τη θλίψη από το θάνατο του συναδέλφου σε οργανωμένη δράση, σε αντίσταση και διεκδίκηση. Πρέπει να σηκώσουμε τη φωνή μας , σε κάθε εργασιακό χώρο, να παλέψουμε για ανθρώπινες συνθήκες ζωής και εργασίας, να απαιτήσουμε να παίρνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Μόνο μέσα από τον αγώνα και τη συλλογική διεκδίκηση μπορούμε να βάλουμε φρένο στο σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα.
- Μαζικός αγώνας για ανθρώπινες συνθήκες ζωής και δουλειάς!
- Καμία ανοχή στην καθημερινή εργασιακή βαρβαρότητα!
- Κανένας στη δουλειά χωρίς τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας!