Οι διαρροές και η ανταρσία που παρατηρήθηκαν στην παράταξη της δημοτικής αρχής οδήγησαν στην απώλεια της απόλυτης πλειοψηφίας, γεγονός πρωτόγνωρο για την δεξιά πλειοψηφία από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα ! Oι ρωγμές βέβαια υπήρχαν από πριν, απλώς τώρα επισημοποιήθηκε η εσωστρέφεια και οι «αντάρτες» αποφάσισαν να να κλιμακώσουν την πίεσή τους προς τη δημοτική αρχή. Η διαγραφή Τσέπελη είναι η κατάληξη μιας πορείας που είχε ξεκινήσει ήδη από την επομένη των εκλογών με την απομάκρυνσή του από τη ΔΕΥΑΞ.
Η επιλογή των διαγραφών, προφανώς είναι μια κίνηση που έχει σαν στόχο να εκτονώσει την εσωστρέφεια και να διαλύσει κάθε αμφισβήτηση προς την ηγεσία και τις περισσότερες των περιπτώσεων αυτό επιτυγχάνεται. Απλώς τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι “γιατί τους 2” και όχι τους “6” και αν οι εναπομείναντες αντάρτες θα ρίξουν τους τόνους ή όχι. Η δήλωση του Κ. Τριανταφυλλίδη στη Θράκη που κάνει λόγο για “βήματα πίσω στην πόλη” εκτός από υπόδειγμα έντιμης όσο και μετριοπαθούς στάσης, είναι ένδειξη ότι η συνοχή δεν είναι απόλυτα εξασφαλισμένη.
Βέβαια, οι συσχετισμοί που έχουν διαμορφωθεί δεν απειλούν την πλειοψηφία. Απλώς δυσχεραίνουν κάποιες αποφάσεις και την επίτευξη απόλυτης πλειοψηφίας, όπου αυτή απαιτείται, εφόσον οι συναινέσεις είναι εκτός συζήτησης. Ακόμη και με τη στήριξη του Σ. Γουναρίδη και του Σ. Τσιακίρογλου, ο οποίος φρόντισε να επιβεβαιώσει όλες τις κατηγορίες που του έχουν προσάψει οι πολιτικοί του αντίπαλοι σε όλες τις ενασχολήσεις του με τα κοινά εδώ και χρόνια. Αλλά είναι μια πολιτική επιλογή.
(Η αμέσως προηγούμενη σοβαρή εσωπαραταξιακή διένεξη τέτοιου μεγέθους τοποθετείται στο μακρινό 1962 όταν ο Γ. Λαδάς αθέτησε την υπόσχεσή του προς το Σ. Βλαχόπουλο για εναλλάξ Δημαρχία, αφού προηγουμένως συμμάχησαν και κέρδισαν τον απερχόμενο Δήμαρχο Β. Βασιλειάδη. Το 1964 πάντως ο Σ. Βλαχόπουλος εξελέγη “αυτοδύναμος” Δήμαρχος μέχρι τη δικτατορία. Ειρωνεία της τύχης ότι ο πρώτος Δήμαρχος που εξελέγη μετά την επταετία ήταν ο … Βασιλειάδης)
Στις τελευταίες κρίσιμες και συχνές απεργίες των δημοσιογράφων με αποκορύφωμα τη 48ωρη απεργία της περασμένης εβδομάδας η Ελληνική Αστυνομία της Περιφέρειας και το Γραφείο Ενημέρωσης έκαναν κάτι αξιοσημείωτο που ελάχιστοι παρατήρησαν. Φρόντισαν να μην εκδώσουν κανένα δελτίο τύπου για κανένα γεγονός στη διάρκεια των απεργιών. Τόσο επειδή επέδειξαν σεβασμό σε μια συλλογική διεκδίκηση όσο και γιατί με την κίνησή τους, έμμεσα προστάτεψαν τους απεργούς έναντι όσων επέλεξαν να εργαστούν, η κίνηση αυτή αποσπά τα συγχαρητήρια του κλάδου.
Ως προς την ουσία των απεργιών, πράγματι το Ταμείο Επικούρησης και Περίθαλψης φαίνεται ότι θα σωθεί, παρά την επίμονη απαίτηση των μιντιαρχών να μην πληρώνουν εισφορές για τους εργαζόμενους. Παράλληλα, μάλλον θα θεραπευτεί και η αδικία για τις κατηγορίες εργαζομένων που μέχρι σήμερα δεν γίνονταν δεκτοί στις Ενώσεις Συντακτών και το Ταμείο. Το συνειδησιακό πρόβλημα είναι ότι αυτές οι κατηγορίες είναι οι συνήθεις απεργοσπάστες, παρότι οι απεργοί προάσπισαν και κέρδισαν το μέγιστο και για τα δικά τους συμφέροντα. Αλλά αυτή είναι η έννοια του αγώνα…
